Władysław Kucharski
Z Wikipedii
Władysław Kucharski (ur. 23 września 1884, w Krakowie, zm. 27 grudnia 1964, tamże), polski inżynier ,ekonomista, działacz polityczny, przemysłowiec.
Po odzyskaniu niepodległości : od stycznia do marca 1919 kierownik Wydziału Aprowizacyjnego w Komisji Rządzącej dla Galicji, Śląska Cieszyńskiego, Orawy i Spiszu . Od 23 czerwca 1920 do 17 lipca 1921 kierownik ministerstwa, następnie minister do spraw byłej dzielnicy pruskiej.
W latach 1919–1927 członek Związku Ludowo-Narodowego, w latach 1922 – 1927 poseł na Sejm RP z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Od 28 maja do 1 września 1923 minister. przemysłu i handlu w rządzie Wincentego Witosa ( tzw. rząd Chjenopiasta). Jako minister podpisał niekorzystną dla skarbu państwa umowę przekazującą kapitałowi francuskiemu ( grupa kapitałowa Marcela Boussaca ) odbudowane przez państwo po zniszczeniach wojennych Zakłady Żyrardowskie za ułamek wartości. Nakłady inwestycyjne państwa dokonane w latach 1919-1921 nie zostały zwaloryzowane pomimo wysokiej inflacji panującej w roku 1923 – w chwili sprzedaży przedsiębiorstwa w gospodarce polskiej. Od 1 września do 15 grudnia 1923 minister skarbu w tymże rządzie Witosa (po ustąpieniu ze stanowiska ministra skarbu Władysława Grabskiego) , na okres jego urzędowania przypada hiperinflacja marki polskiej. Kucharski był rzecznikiem zahamowania hiperinflacji poprzez zaciągnięcie kredytów zagranicznych. Wobec braku możliwości ich uzyskania w październiku 1923 wysunął projekt zrównoważenia budżetu przez specjalny jednorazowy podatek majątkowy ( zrealizowany później przez Władysława Grabskiego) . W praktyce nie podjął żadnych działań dla zdławienia hiperinflacji.
Po upadku rządu Witosa i sformowaniu gabinetu Władysława Grabskiego został w r. 1924 obarczony publicznie winą za transakcję żyrardowską,w której straty skarbu państwa oceniono na minimum 500 tysięcy ówczesnych dolarów. W związku z aferą żyrardowską w grudniu 1924 Polska Partia Socjalistyczna złożyła wniosek o postawienie Władysława Kucharskiego przed Trybunałem Stanu. Wniosek nie uzyskał wymaganej większości (zabrakło kilku głosów). Z braku dowodów przestępstwa i wykorzystując przysługujący mu immunitet parlamentarny Kucharski nie poniósł odpowiedzialności karnej. Był to jeden z najpoważniejszych skandali - afer gospodarczych okresu przed przewrotem majowym. Kucharski przeszedł do działalności gospodarczej wycofując się z życia politycznego . Do roku 1939 zasiadał jako członek zarządów różnych towarzystw przemysłowych i spółek prawa handlowego.
W dniu zaprzysiężenia |
Wincenty Witos • Stanisław Głąbiński • Jerzy Bujalski p.o. • Ludwik Darowski • Jerzy Gościcki • Władysław Grabski • Leon Karliński • Władysław Kiernik • Władysław Kucharski • Jan Łopuszański • Jan Moszyński • Stanisław Nowodworski • Aleksander Osiński p.o. • Marian Seyda |
|
Późniejsi członkowie rządu |
Alfred Chłapowski • Roman Dmowski • Stanisław Grabski • Wojciech Korfanty • Hubert Linde • Andrzej Nosowicz • Stanisław Osiecki • Stefan Smólski p.o. • Stanisław Szeptycki • Marian Szydłowski |
Władysław Byrka (p.o) | Józef Englich | Stanisław Karpiński | Leon Biliński | Władysław Grabski | Ignacy Weinfeld (p.o.) | Jan Kanty Steczkowski | Bolesław Markowski (p.o) | Jerzy Michalski | Kazimierz Zaczek (p.o.) | Zygmunt Jastrzębski | Bolesław Markowski (p.o.) | Hubert Linde | Władysław Kucharski | Jerzy Zdziechowski | Gabriel Czechowicz | Czesław Klarner | Gabriel Czechowicz | Tadeusz Grodyński (p.o.) | Ignacy Matuszewski | Jan Piłsudski | Władysław Marian Zawadzki | Eugeniusz Kwiatkowski