Województwo płockie (I Rzeczpospolita)
Z Wikipedii
 |
|
| Herb | |
 |
|
| Nazwa łacińska | Palatinatus Plocensis |
| Istniało | 1495–1793 |
| Prowincja | Wielkopolska |
| Stolica | Płock |
| Sejmik | Raciąż |
| Wojewoda | zobacz: wojewodowie płoccy |
| Powierzchnia | 3 591 km² |
| Liczba powiatów | 8 |
| Liczba senatorów | 3 |
Województwo płockie zostało utworzone w 1495 po inkorporacji do Korony księstwa płockiego. Istniało do II rozbioru Polski w 1793 r. Składało się z ośmiu powiatów. Herbem województwa był czarny orzeł bez korony w czerwonym polu z literą P na piersiach. Województwo posiadało trzech senatorów: biskupa, wojewodę i kasztelana płockiego.
| prowincja wielkopolska brzesko-kujawskie • chełmińskie • gnieźnieńskie • inowrocławskie • kaliskie • łęczyckie • malborskie • mazowieckie • płockie • pomorskie • poznańskie • rawskie • sieradzkie• Księstwo Warmińskie |
