Małopolska (prowincja Korony Polskiej)
Z Wikipedii
Prowincja małopolska Korony Polskiej to, w okresie I Rzeczypospolitej, prawno-administracyjna część składowa państwa polsko-litewskiego, do roku 1795. Stolicą prowincji był Kraków. Wszystkie prowincje polsko-litewskie mają swe źródło w nadaniu w 1347 przez Kazimierza Wielkiego osobnych statutów występujących w historiografii pod wspólną nazwą "statuty wiślicko-piotrkowskie" dla Wielkopolski i Małopolski, a jeszcze głębsze - w rozbiciu dzielnicowym. Po unii lubelskiej obok prowincji małopolskiej Rzeczpospolita Obojga Narodów dzieliła się jeszcze na prowincję wielkopolską oraz prowincję litewską.
[edytuj] Skład prowincji małopolskiej
-
- Województwo krakowskie - 1010 r.
- Województwo lubelskie - 1478 r.
- Województwo sandomierskie - 1120 r.
- Województwo bełskie - 1436 r.
- Województwo bracławskie - 1570 r.
- Województwo czernihowskie - 1570 r.
- Województwo kijowskie - 1471 r.
- Województwo podlaskie - 1569 r.
- Województwo podolskie - 1569 r.
- Województwo ruskie - 1437 r.
- Województwo wołyńskie - 1569 r.
Prowincja Małopolska
Prowincja Litwa
Prowincja Wielkopolska
Inflanty
[edytuj] Zobacz też
| prowincja wielkopolska brzesko-kujawskie • chełmińskie • gnieźnieńskie • inowrocławskie • kaliskie • łęczyckie • malborskie • mazowieckie • płockie • pomorskie • poznańskie • rawskie • sieradzkie• Księstwo Warmińskie |
