Województwo wendeńskie

Z Wikipedii

**Województwo wendeńskie**

Herb

Nazwa łacińska	Ducatus Venedorum
Istniało	1598–1620
Prowincja	Inflanty
Stolica	Wenden
Sejmik	Wenden
Wojewoda	zobacz: wojewodowie wendeńscy
Powierzchnia	ok. 30 000 km²
Liczba senatorów	2

Województwo wendeńskie – województwo I Rzeczypospolitej, wchodzące w skład Inflant.

Utworzone zostało w 1598 za Zygmunta III Wazy po przekształceniu jednej z trzech prezydencji (prezydiów), utworzonych po rozejmie w Jamie Zapolskim w 1582 r. jako jedno z trzech województw inflanckich (obok województwa parnawskiego i dorpackiego). Stolicą województwa było miasto Wenden (pol. Kieś, łot. Cēsis). Po 1621 r. województwo faktycznie przestało istnieć w wyniku zajęcia Inflant przez Szwecję, choć formalnie zostało zlikwidowane dopiero po pokoju w Oliwie w 1660 r. Pozostała przy Rzeczypospolitej część województwa wendeńskiego (tzw. Inflanty polskie) została zorganizowana w województwo inflanckie.

Główne miasta, osady i zamki:

Wenden (Kieś)
Ryga
Dyjament (Dynemunt, niem. Dünamünde, łot. Daugavgriva - twierdza u ujścia Dźwiny k. Rygi)
Kokenhausen (łot. Koknese)
Kircholm (Salaspils)
Dyneburg
Rzeżyca
Marienhaus (Vilaka)
Schwanenburg (Gulbene)
Lucyn
Lenward
Krustpilis (pol. hist. Kryżborg, niem. Kreuzburg (Kreutzburg), łac. Cruceborch)

Tytuł wojewody wendeńskiego, podobnie jak fikcyjne tytuły ziemskie nieistniejącego już wtedy województwa wendeńskiego, utrzymały się do końca Rzeczypospolitej Obojga Narodów (zob. urzędy fikcyjne).

Wojewodami wendeńskimi byli m.in.: