Złoczów
Z Wikipedii
Współrzędne: 49°80' N 24°90' E
| Złoczów | |||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód |  lwowski |
||
| Powierzchnia | 9 km² | ||
| Położenie | 49° 80' N 24° 90' E |
||
| Ludność (2006) • liczba ludności |
22400 |
||
| Kod pocztowy | 80600 | ||
|
Położenie na mapie kraju
  Złoczów
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Złoczów (ukr. Золочів) – miasto; obecnie w zachodniej Ukrainie w obwodzie lwowskim, w dekanacie złoczowskim; od 1523 do 1772 w województwie ruskim, w latach 1918-1939 miasto powiatowe w województwie tarnopolskim; nad Złoczówką (dopływem Bugu) w paśmie wzgórz Woroniaków i Gołogór; ważna stacja kolejowa na linii Lwów – Tarnopol. 22,4 tys. mieszkańców (szacunek na 2006). Stwierdzono, że Złoczów i okolice to najstarsze miejsca osadnictwa na Ukrainie sięgające czasów prehistorycznych.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Pierwsze wzmianki historyczne
- 1180 pod nazwą Radzicze – pod koniec XIII w. stała tam drewniana warownia, spalona w XIV i XV w. podczas najazdu Tatarów krymskich,
- 1442 już jako Złoczów, własność Jana z Sienna.
[edytuj] Historia
- 15 września1523 – prawa miejskie (król Zygmunt I Stary).
- Własność m.in. rodzin Sienieńskich z Sienna, Górków, Sobieskich (od 1552 należał do Marka Sobieskiego, dziadka króla Jana), Radziwiłłów (od 1740), Komarnickich (XIX w.).
- Ormianie, którzy w XVI w. osiedlali się w Złoczowie i w regionie, przyczynili się do rozwoju handlu.
- W latach 1634-1636, Jakub Sobieski (ojciec przyszłego króla Jana) ufortyfikował Złoczów, a na miejscu dawnej warowni wybudował zamek, który wzmocnił czterema bastionami, które zdobiły herby: Janina, Gozdawa, Rawicz i Herburt.
- Jakub Sobieski (syn Jana III Sobieskiego) założył w Złoczowie kolegium pijarskie, w którym po 1760 r. wykładał m.in. Onufry Kopczyński (autor pierwszej gramatyki j. polskiego).
- W latach 1772-1918 roku – miasto w Królestwie Galicji i Lodomerii w Cesarstwie Austriackim. W tym okresie, Złoczów wraz z miejscowościami: Zarzecze, Zazula, Folwarki i Woroniaki zamieszkiwało 9473 osób wg spisu ludności z 1857). Parafia rzymskokatolicka i greckokatolicka loco.
- W 1797 miasto strawił pożar. Nowi właściciele, Komarniccy (od 1801), odrestaurowali zamek na swoją rezydencję, którą w 1834 wydzierżawili na koszary. W roku 1872 rząd austriacki nabył zamek od sukcesorów Komarnickich i przeznaczył go na budynek dla sądu i więzienie.
- Miasto wróciło do dawnej świetności w 2. połowie XIX w.
- Pożar w 1903 ponownie zniszczył miasto.
- Podczas I wojny światowej, w rejonie miasta, toczyły się walki rosyjsko-austriackie (1914 i 1915) i rosyjsko-niemieckie (1917), w wyniku których m.in. zniszczono zamek Sobieskich.
- sierpień 1920 r. walki pod Złoczowem w ramach wojny polsko-bolszewickiej.
- W latach 1939-1942 miasto okupowali Sowieci. Polskich mieszkańców deportowano w głąb ZSRR. W czerwcu 1941 NKWD urządziło w zamku katownię, w której dokonało mordu na Polakach, Ukraińcach i Żydach.
- W latach 1941-1944 miasto znajdowało się pod okupacja niemiecką. W zamku Sobieskich, Gestapo urządziło miejsce kaźni. 4 lipca 1941 nacjonaliści ukraińscy, wspólnie z Niemcami wymordowali część Żydów, zamieszkujących Złoczów. Do 1943 w mieście znajdowało się Getto.
- W latach 1945-1991 miasto w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej.
- Od 1991 Złoczów znajduje się w granicach niepodległej Ukrainy. Słynie z przemysłu lekkiego, spożywczego, materiałów budowlanych oraz z zakładów sprzętu radiowego.
[edytuj] Zabytki
- zamek Sobieskich (obecnie własność Lwowskiej Galerii Obrazów),
- figura św. Jana koło zamku, postawiona w miejscu, w którym król Jan III kazał stracić zbuntowanych osadników z Woroniak,
- cerkiew unicka Św. Mikołaja (najstarsza świątynia w mieście, konsekrowana w XVI w.),
- kościół Bernardynów (wzniesiony w latach 1624-1626; od XIX w. cerkiew unicka),
- dawny kościół Pijarów (1730),
- synagoga wybudowana przez Jakuba Sobieskiego w 1724,
- Kaplica Poległych Bohaterów, wybudowana w latach 1923-1924 na miejscowym cmentarzu. W kaplicy spoczywają zwłoki 22 oficerów i żołnierzy polskich, poległych w Złoczowie w czasie walk w latach 1918-1920.
