2S5 Hiacynt

Z Wikipedii

2S5 Hiacynt-S 2С5 «Гиацинт-С»
Działo 152 TelaK 91 w barwach armii fińskiej
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	samobieżna haubicoarmata
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	5
Historia
Prototypy	1976
Produkcja	1976 – 1991
Wyprodukowano	1 122
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy V-59 o mocy 520 KM (388 kW)
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	pancerz o grubości: 15 mm
Długość	8,33 m
Szerokość	2,76 m
Wysokość	3,25 m
Masa	28 200 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	62 km/h (po drodze) 25 km/h (w terenie)
Zasięg	500 km (po drodze)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 haubicoarmata 2A37 kal. 152,4 mm 1 karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Finlandia

2S5 Hiacynt-S (ros. 2С5 «Гиацинт-С») - radziecka samobieżna haubicoarmata zbudowana w 1976 roku

Samobieżna haubicoarmata 2S5 Hiacynt-S została zbudowana w 1976 roku w celu zwiększenia siły ognia, a także celności i zastąpienia samobieżnej haubicy 2S3 Akacja.

Produkowana była do 1991 roku i zbudowano 1 122 działa tego typu.

[edytuj] Konstrukcja

Napędem 2S5 jest silnik wysokoprężny V8 chłodzony cieczą o mocy 382 kW, pozwalającym osiągnąć 62 km/h na drodze i 25 km/h w terenie, przy zasięgu maksymalnym do 500 km.

Nadwozie znajduje się na zmodernizowanym podwoziu 2S3. Haubicoarmata nie ma wieży ze względu na ponad 8 metrową lufę. Z tego też powodu 2S5 dysponuje małą jednostką ognia: 25 sztuk. Pancerz samobieżnego działa ma grubość 15 mm. Załogę stanowi 5 osób.

[edytuj] Użycie

Samobieżną haubicoarmatę 2S5 Hiacynt-S wprowadzono do uzbrojenia Armii Radzieckiej, gdzie zastępowano nią samobieżne haubice 2S3 Akacja. Wchodziły one w skład specjalnych batalionów i baterii podporządkowanych dowództwom armii oraz brygad artylerii odwodu naczelnego dowództwa.

Użyto ich do działań bojowych w trakcie wojny w Afganistanie .

Samobieżne haubicoarmaty 2S5 Hiacynt-S znajduje się również na wyposażeniu armii fińskiej, która zakupiła 9 dział tego typu i gdzie noszą nazwę 152 TelaK 91.