ASU-57
Z Wikipedii
| ASU-57 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Typ pojazdu | działo samobieżne |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 3 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | 1951 |
| Produkcja | ??-1962 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 4-cylindrowy silnik gaźnikowy B-70, A-72 lub M-20ES o mocy 50 KM |
| Długość | 5,75 m 3,48 m (kadłuba) |
| Szerokość | 2,82 m |
| Wysokość | 1,18 m (ze złożoną tarczą armaty) 1,46 m ( z postawioną tarczą armaty) |
| Prześwit | 0,30 m |
| Masa | 3,40 t (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość | 45 km/h |
| Zasięg | 250 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 0,70 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata H-51 lub H-51M kalibru 57 mm (30 nab.) 1 x karabin maszynowy kalibru 78,62 mm (3000 nab.) |
|
ASU-57 - radzieckie działo samobieżne przeznaczone dla wojsk powietrznodesantowych. Zostało przyjęte do uzbrojenia w latach 50.. Od lat 60. uzupełniane przez ASU-85, ale ostatecznie wycofane z uzbrojenia w połowie lat 70. (a według niektórych źródeł dopiero w połowie lat 80.).
Prototyp ASU-57 powstał w 1951 roku. Pojazd miał kadłub zbudowany w dużym stopniu z aluminium. W celu obniżenia kadłuba górne płyty pancerza przedniego i tylnego mogły być składane. Pojazd wyposażony był w gąsienicowy układ jezdny z czterema kołami bieżnymi z każdej strony. Koła napędowe znajdowały się z przodu pojazdu. Gąsienice były podtrzymywane przez dwie rolki biegu powrotnego z każdej strony. W przedniej części kadłuba znajdował się układ przeniesienia mocy. Za nim po prawej stronie silnik gaźnikowy zapożyczony z samochodu osobowego Pobieda M-20 (początkowo był to silnik B-70 lub A-72, później stosowano także silniki M-20ES). Za silnikiem znajdował się odkryty przedział załogowy. Jego centralna część zajmowała armata H-51 lub H-51M. Miała ona kaliber 57 mm. Można było z niej wystrzeliwać pociski odłamkowo-burzące (donośność maksymalna 6100 m) i przeciwpancerne (donośność skuteczna 1250 m). Armata miała szybkostrzelność 6-10 strz/min. Kąt ostrzału w poziomie był równy 16°, w pionie -5 do +12°. Celowniczy siedział po lewej stronie armaty. Armata wyposażona była w celownik OP2-50. Z prawej strony armaty swoje stanowiska mieli kierowca i siedzący za nim ładowniczy. W tylnej części przedziału załogi można było w razie potrzeby przewieźć do 6 żołnierzy desantu.
Działa ASU-57 znalazły się na wyposażeniu batalionów przeciwpancernych pułków powietrznodesantowych. Każdy z batalionów miał trzy baterie z sześcioma ASU-57 w każdej z nich. Publicznie działa tego typu zaprezentowano po raz pierwszy w 1957 roku w trakcie defilady z okazji dnia zwycięstwa.
ASU-57 było przystosowane do zrzutu na spadochronach (podczas zrzutu działo znajdowało się na specjalnej platformie do której mocowane były spadochrony). Ta cecha sprawiła że nie zostało wycofane z uzbrojenia po wprowadzeniu do uzbrojenia ASU-85 które musiały być wyładowywane z samolotów lądujących na opanowanych lotniskach. ASU-57 zostały wycofane z uzbrojenia dopiero po wprowadzeniu na uzbrojeniu bojowych wozów desantowych BMD-1 i ich wersji wsparcia.
[edytuj] Bibliografia
|
Pojazdy rozpoznawcze
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
