5 Regiment Fizylierów

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy 5 Regimentu Fizylierów. Zobacz też: 5 Pułk Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.
J.P. Norblin, Bitwa pod Zieleńcami
J.P. Norblin, Bitwa pod Zieleńcami
Aleksander Orłowski, Bitwa pod Maciejowicami (widok od strony polskiej)
Aleksander Orłowski, Bitwa pod Maciejowicami (widok od strony polskiej)

5 Regiment Fizylierów - jednostka wojskowa wchodząca w skład wojsk koronnych. Była to jednostka taktyczna składająca się z kilku kompanii piechoty, będąca odpowiednikiem późniejszego pułku piechoty.

Tradycja tego regimentu sięga wojen króla Jana III Sobieskiego. Wg etatu Sejmu Niemego w 1717 zajmował w hierarchii 5. miejsce po regimentach im. Królowej, im. Królewicza i obydwu buław. Jego szefem każdorazowo miał być Generał Artylerii Koronnej.

W XVIII wieku regiment piechoty artylerii koronnej, którego zadaniem było eskortowanie dział, nazwany został regimentem fizylierskim. W 1775 regiment został znacznie redukowany, zmieniono mu nazwę z "Regimentu Fizylierów Artylerii Koronnej" na "Batalion Fizylierów". Zabrano również etat pułkownika i zaliczono do etatu artylerii. Z czasem przekształcony został w liniowy 5 regiment fizylierów armii koronnej, który od 1776 stacjonował w Białymstoku.

W 1789 powrócił do poprzedniej nazwy. W 1788 spadł w hierarchii na 6. miejsce, w 1792 wrócił na 5. miejsce i pozostał na nim do końca swojego istnienia.

Do marca 1790 faktycznie, a do maja 1792 nominalnie 5 Regimentem Fizylierów dowodził Jan August Cichocki.

W czasie wojny w obronie Kontytucji 3 maja w 1792 regiment fizylierów walczył pod Boruszkowicami (15 czerwca), pod Zieleńcami (18 czerwca) oraz pod Dubienką (18 lipca).

Regiment fizylierów wziął także udział w powstaniu kościuszkowskim w 1794 - dwie kompanie biły się w powstaniu warszawskim, cześć pułku walczyła pod Chełmem (8 czerwca), następnie 5 regiment fizylierów wszedł w skład dywizji Karola Sierakowskiego. Walczył pod Słonimiem (1 sierpnia), pod Krupczycami (17 września) a także pod Terespolem (19 września).

W wyniku strat pod Maciejowicami (10 października) liczebność regimentu spadła do jednego baonu.

Barwy pułkowe po 1776: wyłogi czarne, guziki złote, rajtrok ciemnozielony. Barwy pułkowe podczas insurekcji kościuszkowskiej: wyłogi czarne, guziki złote.

Stanowiska: Kamieniec Podolski, Białystok (1776), Warszawa

Spis treści

[edytuj] Szefowie

[edytuj] Pułkownicy

[edytuj] Bibliografia

  • Bronisław Gembarzewski, "Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831", Warszawa 1925.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I

[edytuj] Zobacz też


Zalążek artykułu To jest tylko zalążek artykułu historycznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.