Bartosz Opania

Z Wikipedii

Jakość tego artykułu jest obniżona przez użyte w nim próżne wyrażenia.
Możesz pomóc, usuwając je z tekstu tego artykułu.

Bartosz Opania

Bartosz Opania
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1970 Warszawa, Polska
Ważne role
Daleko od okna, Historia kina w Popielawach, Na dobre i na złe
Strona domowa
Profil w bazie IMDb

Bartosz Opania (ur. 6 grudnia 1970 roku w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

[edytuj] Życiorys

Ciężko przeżywał okres szkoły podstawowej, jako leworęczny dyslektyk miał kłopoty z czytaniem na głos i pisaniem. Stał się błaznem klasowym i podwórkowym łobuzem. W siódmej klasie uwierzył, że zbuduje z kolegą samolot. Dzięki żmudnej pracy rodziców skończył podstawówkę, dostał się do liceum i zdał maturę. Gdy opanował grę na gitarze, chciał zostać muzykiem rockowym, przez pewien czas szukał możliwości wypowiadania się w pisaniu i komponowaniu piosenek. Brał udział w różnych konkursach piosenki, nawet próbował zdawać na wydział wokalny szkoły muzycznej. Aktorstwo wybrał świadomie w ostatnich klasach szkoły podstawowej.

Debiutował na kinowym ekranie w filmie politycznym Jacka Bromskiego 1968. Szczęśliwego Nowego Roku (1992) u boku Krzysztofa Kolbergera i Piotra Machalicy oraz filmie psychologicznym Magdaleny Łazarkiewicz Białe małżeństwo (1992) z Jolantą Fraszyńską, Teresą Budzisz-Krzyżanowską i Janem Englertem. Po raz pierwszy trafił na szklany ekran w serialu Jacka Bromskiego Kuchnia Polska (1992). W 1993 roku ukończył Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, a dwa lata potem obronił dyplom. W dramacie Piotra Łazarkiewicza Pora na czarownice (1993) zagrał postać homoseksualisty.

W 1994 roku zadebiutował w roli Cypriana w sztuce Witolda Gombrowicza Iwona księżniczka Burgunda w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza i Macieja Wojtyszki na scenie Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie, z którym związał się na stałe. Występował potem również w teatrach warszawskich: Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego (1995), Narodowym (1998) i Sceny Prezentacje (1999, 2002). Okazjonalnie występował z ojcem także na estradzie, m.in. w widowisku muzycznym Co nam zostało z naszej miłości (1999), złożonym z piosenek Charles'a Treneta. Jest laureatem nagrody im. Tadeusza Łomnickiego.

Zagrał w ponad dwudziestu przedstawieniach Teatru Telewizji, między innymi w Mamucie (1993), Cydzie (1995), Wyspie róż (1998) Jana Jakuba Kolskiego, Przetargu (2000) czy Szczęściu Frania (2001). Po znakomitej roli Artura Rimbauda w spektaklu telewizyjnym Całkowite zaćmienie (1994) w Teatrze TV nawet najwięksi sceptycy musieli przyznać, że jest nie tylko synem Mariana Opani, ale jednym z najciekawszych aktorów młodego pokolenia, o wielkich możliwościach. W 1997 roku na III Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej otrzymał wyróżnienie jury za rolę Elego w spektaklu Juliana Stryjkowskiego Przybysz z Narbony w Teatrze Telewizji.

Można go było dostrzec w obrazie Krzysztofa Zanussiego Cwał (1995) z Mają Komorowską i Bartoszem Obuchowiczem, komedii politycznej Kazimierza Kutza Pułkownik Kwiatkowski (1995) z tytułową rolą Marka Kondrata i melodramacie kryminalnym Taekwondo (1997) u boku Pawła Burczyka. Za rolę Józefa Andryszka zwanego Pierwszym z kowalskiego rodu w historycznej baśni filmowej Jana Jakuba Kolskiego Historia kina w Popielawach (1998) zdobył nominację do nagrody Orła za najlepszą rolę męską.

W melodramacie Barbary Sass Jak narkotyk (1999) wystąpił w roli męża głównej 18-letniej bohaterki początkującej poetki granej przez Magdalenę Cielecką. W komedii familijnej Świąteczna przygoda (2000) pojawił się jako Mikołaj. W komedii romantycznej Piotra Wereśniaka Zakochani (2000) wcielił się w postać Mateusza zakochanego w posiadającej dar rozkochiwania w sobie absolutnie każdego mężczyzny Zosi (Magdalena Cielecka). W dramacie Jana Jakuba Kolskiego Daleko od okna (2000) był mężem bezpłodnej kobiety. W filmie psychologicznym Michała Rosy Cisza (2001) zagrał dręczonego poczuciem winy z przeszłości kolejarza. Znalazł się w obsadzie komedii Statyści (2006).

Zaskarbił sobie sympatię telewidzów kreacją doktora Witolda Latoszka, lekarza rodzinnego z długą praktyką w wiejskim ośrodku w Grabowie, który dobrze rozumie problemy zwykłych ludzi w przyszpitalnej przychodni w Leśnej Górze w operze mydlanej TVP 2 Na dobre i na złe (od 2002).

[edytuj] Życie prywatne

Syn aktora Mariana Opanii

Jest ojcem czwórki dzieci. Ma syna Filipa (ur. 1990) z nieformalnego, młodzieńczego związku. Ożenił się z Agnieszką, mają dwóch synów – Jakuba (ur. 1998) i Maksymiliana (ur. 31 sierpnia 2006) oraz córką Julię (ur. kwiecień 2004).