Fort Wawer

Z Wikipedii

Fort Wawer - jeden z fortów Twierdzy Warszawa, wzniesiony w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku na prawym brzegu Wisły, na terenie osiedla Wawer. Obecnie na jego obszarze zlokalizowany jest park im. Matki Mojej (w granicach ulic: Łysakowskiej, Bychowskiej, Strusiej i Akwarelowej).

Był to fort jednowałowy o regularnym narysie. Jego powierzchnia w obrysie rowów fortecznych wynosiła ok. 2 ha.

Fort wchodził w skład Warszawskiego Rejonu Fortecznego jako jeden z fortów zamykających rejon od wschodu. Jego przeznaczeniem była obrona boku trójkąta Warszawa-Zegrze-Modlin, na styku z Twierdzą Warszawa, które łączył wał forteczny (ciągnący się wzdłuż ul. Ostrobramskiej). Fort miał za zadanie utrzymać kontrolę nad linią Kolei Nadwiślańskiej w miejscu przecięcia jej szosą Brzeską.

Kwestia autora projektu fortu i daty jego powstania nie została wyjaśniona. Niektóre publikacje wskazują na Konstantego Wieliczkę i datują go na 1904 r. Natomiast z badań archiwalnych wynika, że powstał on w latach 1892-1893. Dawniej na jego obszarze znajdował sie cmentarz gminy ewangelicko-augsburskiej i właśnie na podstawie dokumentacji tej społeczności przypuszcza się, że wzniesiono go najprawdopodobniej pomiędzy wiosną 1893 r., a latem 1894 r. jako Fort Suworowa^[1].

31 stycznia 1909 r., w ramach likwidacji Twierdzy Warszawa fort został skasowany, a latem 1919 r. rozebrany. Rozbiórkę przerwano na krótki czas w lecie 1920 r., kiedy to jego pozostałości były przygotowywane do obrony przed Armią Czerwoną. Fort wszedł wówczas w skład trzeciej linii obrony Warszawy. Jego budowę nadzorował gen. Władysław Wejtko. 13 sierpnia 1920 r. fort był gotowy do obrony.

Do października 1920 r. stacjonowały w nim wojska, a także prowadzono prace mające na celu poprawić jego funkcjonalność. 22 października 1920 r. gen. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański wydał rozkaz opuszczenia obiektu. Wówczas nastąpiła ostateczna rozbiórka fortu.

W 1936 r. Prezydent Rzeczypospolitej przekazał bezpłatnie tereny fortu gminie Wawer z przeznaczeniem na cele ogólne (7 ha), a także wydano zgodę na odpłatne odstąpienie 13 ha, które miały zostać sprzedane osobom prawnym i fizycznym^[2].

Przypisy

↑ Data wynika z zachowanych akt społeczności gminy ewangelicko-augsburskiej od której władze rosyjskie wykupiły teren.
↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z 29 września 1936 r., Dz.U. 1936, Nr 77, poz. 541.