Józef Becker

Z Wikipedii

Józef Becker (ur. 5 grudnia ^[1] 1871 w Niemieckim Brodzie, w Czechach, zm. 16 lutego 1925 w Warszawie) - podpułkownik piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii 2 Służba w Wojsku Polskim 3 Awanse: 4 Ordery i odznaczenia: 5 Zobacz: 6 Bibliografia 7 Przypisy

[edytuj] Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii

W czasie I wojny swiatowej walczył na froncie rumuńskim dowodząc batalionem i pułkiem.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

W listopada 1918 w Wojsku Polskim. Stanął z całym 113 Pułkiem Piechoty austriackiej do dyspozycji polskiego dowództwa w Krakowie. Marzec - maj 1919 dowódca 18 Pułku Piechoty. Czerwiec 1919 - grudzień 1920 kolejno : referat broni i organizacji w sztabie gen. T. Rozwadowskiego, dowódca Grupy Operacyjnej, oficer ds. zleceń w Dowództwie Etapów, oraz czasowo w polskiej ekspożyturze przy rządzie Ukrainy. W wojnie polsko-bolszewickiej dowódca Brygady Piechoty w 12, 18 i 13 Dywizji Piechoty. Grudzień 1920 - 1923 dowóca Obszaru Warownego Wilno. W latach 1923-1924 dowódca Obszaru Warownego Kraków. W 1924 odkomenderowany do pełnienia obowiązków dowódcy 18 Dywizji Piechoty w Łomży.

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 11 lokatą. ^[2]

W lipcu tego samego roku mianowany został dowódcą 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach. ^[3] Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

[edytuj] Awanse:

• podporucznik (leutnant) – 1892
• porucznik (oberleutnant) –
• kapitan (hauptmann II kl.) –
• kapitan (hauptmann I kl.) –
• major (major) –
• podpułkownik (oberstleutnant) – 1918
• pułkownik - 1920 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
• generał brygady - 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 11 lokatą

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
• Generałowie polscy w niewoli
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka

[edytuj] Bibliografia

• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 73.
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 73.
• H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
• Rocznik oficerski 1924, s. 74, 118.
• Rocznik oficerski 1928, s. .

Przypisy