Jan Leszczyński

Z Wikipedii

Jan Leszczyński
Wieniawa
Data urodzenia	1603
Data śmierci	1678
Rodzina	Leszczyńscy
Rodzice	Andrzej Leszczyński Zofia z Opalińskich
Małżeństwo	Cecylia Elżbieta Kołaczkowska

Jan Leszczyński herbu Wieniawa (ur. 1603 – zm. 1678) – kanclerz wielki koronny od 1666, podkanclerzy koronny od 1661, wojewoda krakowski od 1678, wojewoda poznański od 1656, wojewoda łęczycki od 1653.

[edytuj] Rodzina

Pochodził z możnowładczego rodu wywodzącego się z południowej Wielkopolski, a pieczętującego się herbem Wieniawa. Był synem wojewody brzesko-kujawskigo Andrzeja i Zofii z Opalińskich. Na wyraźne życzenie ojca, gorliwego kalwinisty, został ochrzczony w tym wyznaniu. Jednak po śmierci Andrzeja Leszczyńskiego, matka gorlwia katoliczka, wychowała jego i jego rodzeństwo na katolików. Jego rodzonym bratem był Wacław Leszczyński prymas Polski, a przyrodnim bratem Rafał Leszczyński (wojewoda bełski), przywódca kalwinistów w Koronie.

W małżeństwie z Cecylią Elżbietą Kołaczkowską (†po 1677) nie pozostawił potomstwa.

[edytuj] Kariera

W 1627 zapisał się na studia w Padwie. Posłował na kilka sejmów. W 1644 został kolejno kasztelanem śremskim potem gnieźnieńskim. W latach 1649-1651 był marszałkiem królowej Ludwiki Marii. W 1653 został wojewodą łęczyckim. W 1655 pojechał z misją do Sztokholmu by bezskutecznie powstrzymać Karola X Gustawa od inwazji Rzeczypospolitej. W czasie potopu szwedzkiego posłował do Wiednia zabiegając bez skutku o pomoc Austrii. Przebywał z Janem Kazimierzem na Śląsku. W 1656 został wojewodą poznańskim. Był głównym negociatorem z ramienia Rzeczypospolitej pokoju w Oliwie 1660. W 1661 mianowany podkanclerzym koronnym. Związał się wówczas z Brandenburgią. Początkowo popierał rokosz Lubomirskiego. W 1666 otrzymał wreszcie kanclerstwo wielkie koronne. W 1678 zrzekł się pieczęci i objął województwo krakowskie.