Jerzy Wiatr

Z Wikipedii

Jerzy Wiatr
Data i miejsce urodzenia	17 września 1931 Warszawa
Minister edukacji narodowej
Okres urzędowania	od 15 lutego 1996 do 31 października 1997
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Poprzednik	Ryszard Czarny
Następca	Mirosław Handke
poseł III kadencji Sejmu
Przynależność polityczna	Sojusz Lewicy Demokratycznej
Okres urzędowania	od 22 maja 2001 do 18 października 2001

Jerzy Józef Wiatr (ur. 17 września 1931 w Warszawie) – polski socjolog i politolog, działacz komunistyczny w okresie PRL, profesor i wykładowca akademicki, poseł na Sejm I, II i III kadencji, były minister edukacji narodowej.

Spis treści 1 Rodzina 2 Działalność naukowa 3 Działalność polityczna w PRL 4 Działalność polityczna w III RP 5 Wybrane publikacje 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Rodzina

Jego ojcem był Wilhelm Wiatr, który został zastrzelony za domniemaną zdradę na rzecz gestapo z rozkazu zastępcy szefa Kedywu Okręgu Warszawskiego AK Józefa Rybickiego.

Jest ojcem Sławomira Wiatra.

[edytuj] Działalność naukowa

Ukończył w 1954 studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, broniąc pracę magisterską zatytułowaną Bankrutowanie autorytetów moralnych kapitalizmu w Polsce międzywojennej w świetle "Wspomnień robotników", napisaną pod kierunkiem Juliana Hochfelda. W 1957 obronił doktorat, w 1961 habilitację. W 1967 został profesorem nadzwyczajnym, w 1976 zwyczajnym.

Był m.in. szefem Zakładu Socjologii Polityki Instytutu Socjologii UW i wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim oraz Wojskowej Akademii Politycznej, gościnnie również na University of Michigan, University of British Columbia i Manchester University. Od 1 października 2007 pełni funkcję rektora Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie.

[edytuj] Działalność polityczna w PRL

W 1949 wstąpił do PZPR, której członkiem był do momentu jej rozwiązania w 1990. W 1953 wydał propagandową pracę Obiektywny charakter praw przyrody i społeczeństwa w świetle pracy J.W. Stalina "Ekonomiczne problemy socjalizmu w ZSRR", napisaną wraz z Zygmuntem Baumanem, w której na pierwszej stronie wychwalał "ostatnią pracę towarzysza Stalina" jako potężną dźwignię rozwoju wszystkich nauk, które z bezcennej skarbnicy stalinowskiej pracy czerpią i czerpać będą. Wysławiał "nieśmiertelne" wskazania Józefa Stalina, a zarazem chwalił kierownictwo PZPR za zdemaskowanie w porę "kilku odchyleńców prawicowych". O śmierci Stalina pisał na łamach "Po Prostu" w 1953: Dziś, gdy zabrakło wśród nas największego Człowieka naszej epoki, Jego dzieła są nam jeszcze droższe i cenniejsze. Stają się one w coraz większym stopniu busolą kierującą naszą pracą. Dzięki Stalinowi żyjemy w pięknej epoce. W poradniku dla nauczycieli Ideologia i wychowanie z 1965 zalecał: Przestrzeganie internacjonalizmu ruchu socjalistycznego, a w obliczu zagrożenia ze strony imperializmu kapitalistycznego przestrzeganie solidarności z udzielaniem sobie wzajemnej pomocy - również zbrojnej. Przez dwie kadencje był prezesem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych. W latach 1979-1982 zajmował stanowisko wiceprezydenta IPSA (International Political Science Association). Od 1981 do 1984 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu KC PZPR. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej.

[edytuj] Działalność polityczna w III RP

W latach 1991-1997 sprawował mandat posła na Sejm I i II kadencji. Pełnił funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (w latach 1996-1997). W 1996 został uhonorowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2001 przez kilka miesięcy był posłem III kadencji, mandat uzyskał w miejsce Danuty Waniek. Należy do Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

[edytuj] Wybrane publikacje

• Naród i państwo: socjologiczne problemy kwestii narodowej (KiW, 1969)
• Społeczeństwo. Wstęp do socjologii systematycznej (PWN, 1979)
• Socjologia stosunków politycznych (PWN, 1980)
• Drogi do wolności: polityczne mechanizmy rozwoju krajów postkolonialnych (IPM-L KC PZPR, 1982)
• Socjologia wojska (MON, 1982)
• Marksistowska teoria rozwoju społecznego (PWN, 1983)
• Marksizm i polityka (Biblioteka Studiów nad Marksizmem, KiW, 1987)
• Socjologia wielkiej przemiany (KAP, 1999)
• Socjaldemokracja wobec wyzwań XXI wieku (Scholar, 2000)
• Refleksje o polskim interesie narodowym (IFiS PAN, 2004)
• Europa pokomunistyczna - przemiany państw i społeczeństw po 1989 roku (Scholar, 2006)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona sejmowa posła III kadencji