Niedźwiedź polarny

Z Wikipedii

Niedźwiedź polarny
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	niedźwiedziowate
Rodzaj	Ursus
Gatunek	niedźwiedź polarny
Nazwa systematyczna
Ursus maritimus
Phipps, 1774
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: narażony
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Niedźwiedź polarny, niedźwiedź biały (Ursus maritimus, syn. Thalarctos maritimus) - duży ssak drapieżny, przedstawiciel rodziny niedźwiedziowatych, zamieszkujący Arktykę. Pełni rolę głównego drapieżnika w zasięgu swojego występowania. Grube futro i warstwa tłuszczu chronią go przed zimnem. Półprzezroczysta sierść ma zazwyczaj kolor biały lub kremowy, przez co umożliwia zwierzęciu dobry kamuflaż. Skóra jest w rzeczywistości czarna.^[1] Niedźwiedź polarny ma krótki ogon i małe uszy, co pomaga mu redukować utratę ciepła. Stosunkowo mała głowa i długie, zwężające się ku tyłowi ciało nadają mu opływowy kształt przydatny do pływania. Jest ssakiem niemal morskim potrzebującym do przetrwania jedynie kawałka pływającego lodu i żywności znajdowanej w wodzie. Przystosował się do życia na lądzie, morzu i lodzie.^[2]

Naukowcy i klimatolodzy uważają, że zanikanie lodu morskiego w wyniku globalnego ocieplenia może być znaczącym, negatywnym czynnikiem dla możliwości przetrwania tego gatunku jeszcze w ciągu tego wieku.^[3][4]

Spis treści 1 Charakterystyka 1.1 Wielkość i waga 1.2 Futro i skóra 2 Ewolucja 2.1 Specjacja 2.2 Podgatunki i populacje 3 Zasięg występowania 4 Tryb życia 4.1 Pokarm i strategia polowania 4.2 Rozród 4.2.1 Statystyki 5 Poziom zagrożenia 6 Status w związku z ochroną przyrody 7 Rozrywka i handel 8 Galeria 9 Bibliografia 10 Przypisy 11 Linki zewnętrzne

[edytuj] Charakterystyka

[edytuj] Wielkość i waga

Niedźwiedzie polarne to jedne z najbardziej imponujących niedźwiedzi. Obok kodiaka są obecnie największymi żyjącymi drapieżnikami lądowymi. Samce mogą ważyć dwa razy tyle co tygrys syberyjski. Większość dorosłych samców waży 300-600 kg i osiąga długość 2,4-3,0 m. Wysokość w kłębie wynosi natomiast 1,3-1,5 m. Stojąc pionowo, dorosły samiec może osiągnąć wysokość do 3,35 m. Samica jest zwykle dwa razy mniejsza i waży w granicach 150-300 kg, mierząc 1,9-2,1 m długości.^[5][6] Po urodzeniu, młode niedźwiadki ważą tylko 600-700 g. Największy niedzwiedź to rekordowy duży samiec ważący 1002 kg, zabity w Kotzebue Sound w północnowschodniej Alasce w 1960.^[7] Przy stosunkowo małej i wąskiej głowie u niedźwiedzi czoło przebiega w niemal prostej linii do grzbietu nosa. Szyja niedźwiedzia jest stosunkowo długa, a uszy małe i okrągłe. Stopy są długie (około 30 cm.) i bardzo szerokie (około 25 cm.), palce częściowo spięte błoną pławną. która podczas pływania pełni funkcję płetw. Mocne, krótkie i ostre pazury są przydatne do przytrzymywania zdobyczy.

[edytuj] Futro i skóra

Zesztywniałe włosy na poduszeczkach jego łap zapewniają izolację w trakcie chodzenia po śniegu i lodzie. W odróżnieniu od innych ssaków Arktyki, niedźwiedzie polarne nie zmieniają latem swojego futra na ciemniejsze.

Kiedyś przypuszczano, że włosy futra służyły jako włókno optyczne przewodzące światło do czarnej skóry, gdzie mogło być pochłaniane - teoria ta została obalona przez niedawne badania^[8] Gruby podszerstek izoluje niedźwiedzie: zbytnio przegrzewają się przy temperaturach wyższych niż 10°C, są niemal niewidoczne na fotografiach w podczerwieni; zaobserwować można tylko oddech i pysk.^[9]

Futro niedźwiedzi trzymanych w niewoli w ciepłych i wilgotnych warunkach nabiera bladozielonego zabarwienia. Jest to spowodowane glonami rozwijającymi się na włosach - w wyjątkowo gorących warunkach, puste rury dostarczają doskonałego domu glonom. Podczas gdy glony są niegroźne dla niedźwiedzi, przysparza to kłopotów ogrodom zoologicznym zapewniającym mieszkanie i zwierzęta są czasami kąpane w roztworze soli albo łagodnym roztworze nadtlenek wodoru w celu przywrócenia włosom białego koloru.

[edytuj] Ewolucja

[edytuj] Specjacja

Linie rozwojowe szopów i niedźwiedzi rozdzieliły się około 30 milionów lat temu. Niedźwiedź andyjski oddzielił się od innych niedźwiedzi około 13 milionów lat temu. Sześć odrębnych gatunków niedźwiedzi pojawiło się jakieś 5 milionów lat temu. Zarówno odkryte dotychczas skamieniałości jak i badania DNA wskazują na to, że niedźwiedź polarny oddzielił się od niedźwiedzia brunatnego około 300-250 tysięcy lat temu, a powodem tego były zmiany klimatyczne.

Skamieniałości pokazują, że zęby trzonowe niedźwiedzia polarnego znacząco zmieniły się na na typowo mięsożerne w porównaniu z zębami niedźwiedzia brunatnego około 10-20 tysięcy lat temu.

Niedźwiedzie polarne mogą dawać płodne krzyżówki z niedźwiedziami brunatnymi^{[10] [11]} co sugeruje, że obydwa gatunki są bardzo blisko spokrewnione, ale fakt, że żaden gatunek nie może przeżyć długo w niszy drugiego oraz różnice w morfologii, metabolizmie, zachowaniu i inne cechy fenotypowe powodują, że obydwa niedźwiedzie są klasyfikowane jako oddzielne gatunki.

W powszechnie cytowanym artykule wydanym w 1996 porównano DNA różnych populacji niedźwiedzi brunatnych, dzięki czemu wykazano, że niedźwiedzie brunatne Alaski z wysp ABC islands oddzieliły się niedawno, a ich wspólny przodek jest bardziej spokrewniony z niedźwiedziami polarnymi niż z jakimikolwiek innymi populacjami niedźwiedzi brunatnych na świecie.^[12]

Można również zaobserwować jak dwa gatunki niedźwiedzie oddzieliły się ale posiadają podobne cechy. Niedźwiedzie polarne mają wciąż HIT (hibernation induction trigger) we krwi, ale nie wykorzystują tego do hibernacji, jak robią to niedźwiedzie brunatne. Od czasu do czasu mogą wchodzić w stan uśpienia (szczególnie samice w ciąży), chociaż ich temperatura ciała nie spada podczas tego okresu jak to bywa dla typowego ssaka w śnie zimowym.^[13]

[edytuj] Podgatunki i populacje

Wiele źródeł nie podaje żadnych podgatunków niedźwiedzi polarnych,^[14] podczas gdy inne rozpoznają dwa - Ursus maritimus maritimus i Ursus maritimus marinus. ^[15][16] Liczba wskazywanych populacji jest również zależna od subiektywizmu autorów. The IUCN/SSC Polar Bear Specialist Group (PBSG), wybitne międzynarodowe naukowe ciało zajmujące się badaniami niedźwiedzi polarnych rozpoznaje dwadzieścia populacji.^[9] Inni z kolei naukowcy rozpoznają sześć wyraźnych populacji.^[17]

1. Kanadyjski archipelag Arktyczny
2. Grenlandia
3. Spitsbergen-Ziemia Franciszka Józefa
4. Centralna Syberia

[edytuj] Zasięg występowania

Chociaż przebywa na lądzie i lodzie, niedźwiedź polarny jest postrzegany za ssaka morskiego z powodu ścisłych stosunków z morzem.^[18] Jest gatunkiem występującym wokół bieguna północnego, na lodach Morza Arktycznego i wokół niego, z zasięgiem ograniczonym od południa do obszaru występowania lodu, najdalej na południe do James Bay w Kanadzie.

Chociaż ich liczebność spada na północ od 88 stopni, są dowody na występowanie niedźwiedzi polarnych na całym obszarze Arktyki. Populacja jest szacowana na 20000 do 25000 osobników.^[19] Występowanie jest ograniczone przez dostępność lodu morskiego, którego używają do polowania na foki stanowiące podstawę ich diety. Niszczenie środowiska naturalnego w Arktyce grozi przetrwaniu niedźwiedzia jako gatunku.

Główne populacje:

• Wyspa Wrangla i zachodnia Alaska
• Północna Alaska
• Kanadyjski archipelag Arktyczny
• Grenlandia
• Svalbard-Ziemia Franciszka Józefa
• Północno-centralna Syberia

• Endangered Species Act Listing Process for Polar Bears Underway. Center for Biological Diversity. Retrieved on 2006-07-28
• Barber, D.G., Iacozza, J. Historical analysis of sea ice conditions in M'Clintock Channel and the Gulf of Boothia, Nunavut : implications for ringed seal and polar bear habitat. Arctic 57(1) Mar. 2004, p. 1-14
• Stirling, I., Lunn, N.J. Iacozza, J., Elliott, C., Obbard, M. Polar bear distribution and abundance on the southwestern Hudson Bay coast during open water season, in relation to population trends and annual ice patterns. Arctic 57(1) Mar. 2004, p. 15-26
• Stirling, I. Parkinson, C.L. Possible effects of climate warming on selected populations of polar bears (Ursus maritimus) in the Canadian Arctic. Arctic 59(3) Sept. 2006, p. 261-275

[edytuj] Tryb życia

Niedźwiedzie polarne spędzają większość roku wzdłuż skutych lodem brzegów. Najchętniej przebywają na terenie łączącym części oblodzone z otwartymi wodami i ziemią wzdłuż wybrzeża. Niedźwiedzie polarne wiodą samotniczy tryb życia i pokonują duże obszary terenu. Spotykają się tylko przy padlinie i w okresie rozmnażania. Pomimo swojego ciepłego futra i warstwy tłuszczu, niedźwiedzie polarne od września zapadają w sen zimowy w gawrze, którą same wykopują w śniegu. Niedźwiedzie są znakomitymi pływakami. Płynąc posługują się przednimi łapami i mogą osiągnąć szybkość do około 10 km/h. Nurkują z otwartymi oczami i zamkniętymi nozdrzami. Potrafią wytrzymać pod powierzchnią wody do 2 min. Niedźwiedzie polarne żyją średnio 15-18 lat.

[edytuj] Pokarm i strategia polowania

Niedźwiedź polarny jest najbardziej mięsożernym członkiem rodziny niedźwiedziowatych i jednym z najchętniej traktujących ludzi jako swoje pożywienie, mają znakomity węch. Głównym jego pożywieniem są foki, szczególnie nerpy, na które poluje czatując przy otworach lodowych, przez które foki łapią powietrze lub skradają się do sztuk leżących na lodzie. Zabijają je jednym uderzeniem łapy. Zimą polują także na ptaki, gryzonie, skorupiaki, kraby, białuchy, młode morsy, okazjonalnie piżmowoły lub renifery i bardzo rzadko na inne niedźwiedzie polarne.

Renifery i piżmowoły łatwo uciekają niedźwiedziom polarnym, ponieważ niedźwiedź szybko się przegrzewa, dlatego niedźwiedź polarny prawie całkowicie poluje na foki i młode morsy, albo żywi się padłymi dorosłymi morsami lub wielorybami, kiedy późnym latem i wczesną jesienią patrolują wybrzeże. Przy jednej padlinie może gromadzić się od 10 do 20 niedźwiedzi. W ciągu roku w poszukiwaniu pokarmu niedźwiedź polarny pokonuje około 15 000 km. By przeżyć, musi zabić średnio 50 - 75 fok rocznie. Choć są nadzwyczaj potężnymi drapieżnikami, rzadko zabijają dorosłe morsy, które są dwukrotnie cięższe, chociaż czasami im się to zdarza.^[20] Ludzie i większe osobniki ich własnego gatunku są jedynymi drapieżnikami zabijającymi niedźwiedzie.

Jako drapieżnik, który w znacznym stopniu żywi się innymi ssakami drapieżnymi zjadającymi ryby, niedźwiedź polarny spożywa wielkie ilości witaminy A, która jest przechowywana w ich wątrobie. W przeszłości, ludzie zatruwali się zjadając niedźwiedzią wątrobę.^[21] Chociaż niedźwiedzie są głównie drapieżnikami, latem, gdy dostępne są większe obszary, ich dieta staje się bardziej urozmaicona. Spożywają wtedy małe ssaki, ptaki zakładające gniazda na ziemi, jaja, lisy polarne, małe gryzonie jak również jagody, korzenie, listownicowce, wodorosty, trawy, małże i mchy.

Niedźwiedzie polarne są znakomitymi pływakami, zaobserwowano osobniki na pełnych wodach arktycznych 60 mil od lądu. Potrafią także nurkować. W niektórych przypadkach spędzają połowę czasu na krach lodowych. Ich 12 cm warstwa tłuszczu oprócz właściwości izolacyjnych dodaje im elastyczności. Od niedawna w poszukiwaniu pokarmu muszą pływać dłużej niż zazwyczaj, z powodu regresji lodów od 2005. ^[22]

Niedźwiedzie polarne są ogromne, agresywne, ciekawe i potencjalnie niebezpieczne dla człowieka. Dzikie niedźwiedzie polarne w przeciwieństwie do innych niedźwiedzi, są bardziej odważne i nie boją się ludzi. Szybko starają się ocenić przydatność każdego napotkanego zwierzęcia pod kątem możliwości wykorzystania jako potencjalną ofiarę.

Tak jak inne gatunki niedźwiedzi, lubią odpady powstające w wyniku ludzkiej ingerencji w środowisko. Na przykład, na wysypisku w Churchill, Manitoba zaobserwowano, że często jest wygrzebywany przez niedźwiedzie polarne smar i olej silnikowy.^[23].

[edytuj] Rozród

Niedźwiedzie polarne są samotnikami, łączą się w pary na krótko, w kwietniu lub maju. W tym czasie samce przemierzają duże przestrzenie w poszukiwaniu bezdzietnych samic, o które toczą zacięte walki. Samice opiekują się potomstwem co najmniej 2 lata i w tym czasie nie zachodzą w ciążę. W październiku i listopadzie niedźwiedzie wygrzebują legowiska najczęściej od strony południowej, w usypanych przez północne wiatry ogromnych zaspach śnieżnych.

Wszystkie niedźwiedzie potrafią wygrzebać swe legowiska, ale zazwyczaj tylko ciężarne samice zapadają w nich w sen na dłuższe okresy. Dojrzałość płciową niedźwiedzie osiągają w wieku 3-5 lat. Ciąża, która trwa 195-265 dni, zazwyczaj kończy się wydaniem na świat dwójki potomstwa, które rodzi się w grudniu lub styczniu. Po urodzeniu młode ważą od 450-900 g. i są wielkości szczura. Rodzą się bez sierści, ślepe i głuche. Kiedy po raz pierwszy wychodzą z legowiska na przełomie maja i kwietnia, są już wielkości kota. Legowisko jest miejscem zaskakująco ciepłym (ok. 15°C).

[edytuj] Statystyki

W badaniach przeprowadzonych w 2004 przez National Geographic nie stwierdzono żadnego przypadku urodzenia trojaczków, co było typowym przypadkiem w latach 70', oraz tylko jeden przypadek na dwadzieścia karmienia piersią młodego niedźwiadka w osiemnastym miesiącu życia, w porównaniu do połowy młodych karmionych piersią trzy dziesięciolecia wcześniej.^[24]

United States Geological Survey zanotowało na Alasce, że obecnie zaledwie 42 procent młodych osiąga wiek 12 miesięcy, podczas gdy 15 lat temu udawało się to 65 procent młodych.^[25]

USGS opublikowało również raport o tym że odsetek niedźwiedzi mających legowiska na lodzie morskim spadł z 62% w latach 1985-1994, do 37% w latach 1998-2004. Jest to prawdopodobnie spowodowane zmniejszającą się pokrywą lodową.^[26]

[edytuj] Poziom zagrożenia

Chociaż niektóre lokalne populacje niedźwiedzi polarnych kurczą się, to ich całkowita globalna liczba wzrasta. [1], [2] Pomiędzy 1970 i 2007 liczebność populacji niedźwiedzi polarnych zwiększyła się z 5000 do 25000 osobników. [3] Na zachodnim wybrzeżu Zatoki Hudsona w Kanadzie np, w 1987 liczba oszacowanej populacji wynosiła 1200 ale w 2007 liczba ta zmalała do 950 osobników .^[27]

W lutym 2005 ekologiczna grupa Center for Biological Diversity, przy poparciu amerykańskiego senatora Joe Lieberman wniosłą petycję do United States Fish and Wildlife Service (FWS), stanowiącego część Departamentu Zasobów Wewnętrznych o zastosowanie Endangered Species Act i wpisanie niedźwiedzia jako gatunku narażonego na wyginięcie. ^[28]

Zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych FWS było zobowiązane odpowiedzieć na petycję w ciągu 90 dni, ^[28] ale w październiku 2005 wobec braku odpowiedzi Center for Biological Diversity zagroziło pozwaniem rządu Stanów Zjednoczonych. 14 grudnia 2006 wraz z Greenpeace i Natural Resources Defense Council wniosło sprawę sądową w stanie Kalifornia. ^[29]

27 grudnia, 2006, Departament Zasobów Wewnętrznych USA w porozumieniu z trzema stronami zaproponował wpisanie niedźwiedzi polarnych na listę gatunków zagrożonych. To pierwsza zmiana tego typu przypisana globalnemu ociepleniu. Doprowadzenie tej sprawy do końca zabierze do roku czasu. ^[30] Natural Resources Defense Council twierdzi, że chociaż jest to "duży krok naprzód", propozycji nie należy utożsamiać z ociepleniem klimatu jako powodu wzrastających w Arktyce temperatur i zanikania lodów morskich.

W dodatku mówi, że propozycja Dr. Rosa Meehan, Nadzorca U.S. Fish i Wildlife Service, nie określa żadnego z ziemi omówionej jako rodzaj siedliska, które jest niezbędny do przetrwania niedźwiedzia polarnego jako "decydujące siedlisko" to mogło pomóc niedźwiedziowi odzyskiwać. ^[31][32] ?)

IUCN nadała niedźwiedziom polarnym status gatunku narażonego na wyginięcie w maju 2006.^[33]

[edytuj] Status w związku z ochroną przyrody

Drastyczne zmiany zachodzące w naturalnym środowisku niedźwiedzi, które dosłownie się topi z powodu globalnego ocieplenia - zostały uznane za najważniejsze i bezpośrednie przyczyny zagrożenia tych zwierząt.^[34][35] United States Geological Survey, na przykład w listopadzie 2006, oświadczyło, że zanikanie lodu morskiego w części Morza Beauforta prowadzi do wyższej śmiertelności polarnych niedźwiedzi.^[36]

Harvard University Gazette napisała:

• Badanie niedźwiedzi polarnych w 1999 w Zatoce Hudsona wykazało, że wzrastające temperatury rozpuszczają dryfujący lód, z którego niedźwiedzie polują i który niesie je tygodniami wzdłuż brzegów zanim złapią dość jedzenia, aby przetrwać sen zimowy.^[37]

Z raportu BBC:

• Zmiana klimatu grozi niedźwiedziom polarnym śmiercią głodową przez skracanie ich sezonu łowieckiego, jak wynika z badań przeprowadzonych przez naukowców z Canadian Wildlife Service.^[38]

Istnieją jeszcze obawy, że oprócz problemów wynikających z czynników naturalnych niedźwiedzie mogą stanąć przed problemem wynikającym z zanieczyszczenia środowiska.^[39] Zanotowano zmniejszenie przeżywalności młodych niedźwiedzi w związku z PCB oraz wpływ organicznych związków chloru na układ hormonalny i układ odpornościowy z niższym poziomem immunoglobuliny G.^[40][41] Szybko koncentrujące się w tłuszczu lipofilne PCB są uważane za poważne zagrożenie dla ssaków morskich i ich pożywienia. Te i pokrewne związki są znane z wywoływania u ssaków (wliczając w to ludzi) takich objawów jak poronienia, porody martwe, zaburzenia menstruacyjne, słabszy wzrost i przeżywalność młodych, karcynogeneza, immunotoksyczność, i nawet pełna śmiertelność. Inne klasy z halogenków organicznych zostały znalezione u niedźwiedzi polarnych, takie jak PCDD, PCDF, TCPMe i TCPMeOH. Hermafrodytyczne niedźwiedzie polarne[4] zostały zauważone w mniej skażonych obszarach. Podczas gdy jedne kraje ograniczają stosowanie jakiejś z tych substancji, w innych są wciąż produkowane, niszcząc całą planetę wliczając w to niegdyś nieskazitelny obszar arktyczny. Nawet po całkowitym zaprzestaniu wykorzystywania tych substancji chemicznych skutki ich działania będzie jeszcze przez jakiś czas gromadzony w łańcuchach pokarmowych, ssaków morskich i ludzi.

Niedźwiedzie mają czasami problemy z różnymi chorobami skórnymi jak atopowe zapalenie skóry spowodowany czasami przez roztocze albo inne pasożyty. Niedźwiedzie szczególnie łatwo ulegają zarażeniom włośniem krętym, którym zarażają się przez zjedzenie zarażonych fok.^[42] Czasami obserwowano zatrucia ciężkimi metalami oraz glikolem etylenowym (płyn przeciw zamarzaniu). Niedźwiedzie narażone na działanie ropy i produktów naftowych tracą izolujące właściwości ich futra, co wymusza drastyczne zwiększenie przemiany materii, aby utrzymać swoją temperaturę ciała w wymagającym środowisku. Stwierdzono przypadki bakteryjnej leptospirozy, wścieklizny i zarażenie wirusem z rodzaju morbillivirus. Efektem działania zanieczyszczeń chemicznych na układ immunologiczny niedźwiedzi może być zmniejszanie ich umiejętności radzenia sobie z napotykanymi naturalnymi zagrożeniami w sytuacji, gdy w tak wyzywającym siedlisku nawet drobne słabości mogą prowadzić do poważnych problemów i szybkiej śmierci.

[edytuj] Rozrywka i handel

Niedźwiedzie polarne stały się zarówno kontrowersyjne jak i słynne - z powodu charakterystycznego białego futra i siedliska. Koncerny takie jak Coca-Cola, Polar Beverages, Nelvana, Bundaberg Rum i Good Humor-Breyers użyły jego wizerunku w swoich logach. Pierwszy konsekwentnie przedstawił niedźwiedzie jako dobrze rozwijającego się blisko pingwinów, chociaż zwierzęta te w naturze żyją na przeciwnych półkulach. Kanadyjska dwudolarówka jest ozdobiona jego wizerunkiem. Panserbjørne z trylogii fantazji His Dark Materials są niedźwiedziami polarnymi z inteligencją na poziomie człowieka. Serial telewizyjny Zagubieni zamieścił niedźwiedzie polarne na tajemniczej tropikalnej wyspie, gdzie są przedstawione jako przerażające bestie.

Wybrany jako maskotka Olimpiady Zimowej 1988 w Calgary, Kanada.

[edytuj] Galeria

ślady Svalbard		Zapasy niedźwiedzi polarnych	Walka pomiędzy samcami
Niedźwiedź polarny pod wodą	Kłusownik zabił niedzwiedzia polarnego		Zmęczony
Młode	Mały Knut

[edytuj] Bibliografia

• Bears of the World, Terry Domico, Photographs by Terry Domico and Mark Newman, Facts on File, Inc, 1988, hardcover, ISBN 0-8160-1536-8
• Arctic Dreams, Barry Lopez, Macmillan 1986, hardcover, ISBN 0-333-42244-9
• Marine Mammal Medicine, Leslie Dierauf & Frances Gulland, CRC Press 2001, ISBN 0-8493-0839-9

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

Ta sekcja linków zewnętrznych wymaga weryfikacji. Aby pomóc, przeczytaj zasady wstawiania linków zewnętrznych i usuń niepotrzebne linki.

• ARKive - zdjęcia i filmy niedźwiedzia polarnego (Ursus maritimus)
• Smithsonian Krajowe Muzeum historii naturalnej gatunek konto-polarny Niedźwiedź
• Polar Bears turn green in Singapore, a BBC News report
• Międzynarodowe niedzwiedzie polarne, a Polar Bear conservation group
• WWF Niedźwiedź polarny Tropiciel, jechać według niedźwiedzi polarnych na Svalbard ponieważ oni są wytropieni przez satelitę.
• Polar Cam, live video of the Polar Bear exhibit at the San Diego Zoo. Online daily between 09:00 – 16:00 UTC-8 (or UTC-7 during Daylight saving time)
• Obrazy niedźwiedzi polarnych na wyspie Spitsbergen
• Niedźwiedź polarny galeria zdjęć
• CBC News article on possible "grolar bear" (Polar Bear/Grizzly Bear hybrid)
• NY Times - Agency Proposes to List Polar Bears as Threatened
• [5] polar bear cub called Knut in Berlin zoo

Taylor nauka w seal-hunting-ban obszar::

• Nunatsiaq News, Nunavut paper (from a 90% Inuit community) stating that some Inuit are reporting increased polar bear numbers.
• Scienceline reportcannibalism & starvation
• nunatsiaq paper report another Nunavut (nunatsiaq is an Inuit word) based newspaper report on polar bear numbers
• arctic net
• Inuvialuit-Inupiat Management Agreement in the Southern Beaufort Sea 1988 - [6]

Kwestie ocieplenia światowego klimatu

• List the Polar Bear as a Threatened Species under the Endangered Species Act
• Starving polar bears shame Bush to act
• Dept of Environment Nunavut info on global warming surveys
• World Environment Day 2007 "Melting Ice" image gallery at The Guardian