Northrop F-20 Tigershark

Z Wikipedii

F-20 Tigershark
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Northrop
Typ	myśliwiec
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1 pilot
Historia
Data oblotu	30 sierpnia 1982
Zachowane egzemplarze	1
Dane techniczne
Napęd	1 × General Electric F404-GE-100
Moc	76 kN
Wymiary
Rozpiętość	8,1 m
Długość	14,2 m
Wysokość	4,2 m
Powierzchnia nośna	17 m²
Masa
Własna	5090 kg
Startowa	11920 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	2,1 Ma (2600 km/h)
Prędkość wznoszenia	15 250 m/min
Pułap	16 800 m
Zasięg	2760 km
Promień działania	555 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 × działko M39 kal. 20 mm 2 × AIM-9 Sidewinder 3600 kg bomb
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Northrop F-20 Tigershark - (ang. rekin tygrysi) amerykański odrzutowy samolot myśliwski zbudowany przez firmę Northrop w 1975 roku. Wersja rozwojowa myśliwca F-5 Freedom Fighter sfinansowana ze środków własnych wytwórni Northrop.

Początkowo samolot był oznaczony jako F-5G, odmiana myśliwca Freedom fighter, ale ze względu na znaczne zmiany zarówno konstrukcyjne jak i osiągów (pomijając zewnętrzne podobieństwo) został uznany jako nowy typ maszyny o oznaczeniu F-20. Główną różnicą w porównaniu do F-5 była wymiana dwóch silników odrzutowych General Electric J85 na jeden turbowentylatorowy General Electric F404 o ciągu wyższym o 60% od obu poprzednich silników. Tak samo jak przy F-5 przy konstrukcji nowej maszyny przyjęto założenie, że ma być on tanim i łatwym w utrzymaniu samolotem. F-20 zdolny był osiągnąć prędkość 2,1 macha i przelecieć na odległość 2760 km.

[edytuj] Historia

Oblot pierwszego z trzech zbudowanych prototypów myśliwca F-20 odbył się 30 sierpnia 1982 roku. Przeznaczeniem nowego samolotu miały być rynki zagraniczne, ale ze względu na zniesienie przez Prezydenta Ronalda Reagana restrykcji na sprzedaż samolotów takich jak F-16 Fighting Falcon, zapotrzebowanie na F-20 nigdy się nie rozwinęło. Po sześciu latach prób sprzedaży samolotu kontrahentom zagranicznym firma Northrop zakończyła wart 1,2 miliarda dolarów program rozwojowy.
Siły powietrzne państw branych pod uwagę jako potencjalnych kupców myśliwca F-20 wolały wybrać porównywalny cenowo F-16, a pozostałe państwa zakupiły tańszy F-5E Tiger II lub radzieckie MiG-21. Chociaż osiągi Tigersharka były porównywalne z F-16 Viper Block 1/5/10 używanymi przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych i zdecydowanie lepsze niż eksportowej wersji F-16/79, to płatowiec F-20 zaprojektowany 20 lat wcześniej nie rokował nadziei na dalszy rozwój. Z drugiej strony F-16 był samolotem nowym, który jeszcze nie był modernizowany i ulepszany dzięki czemu posiadał większy potencjał do przyszłych modyfikacji.

Z trzech zbudowanych prototypów jeden znajduje się w Kalifornijskim Centrum Naukowym, a pozostałe dwa zostały utracone w wyniku katastrof podczas prezentacji u klientów zagranicznych. Oba wypadki były spowodowane błędami pilotów.