Wincenty Kowalski

Z Wikipedii

Wincenty Kowalski (ur. 11 września 1892 w Warszawie, zm. 29 listopada 1984 w River Forest) – generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Działalność niepodległościowa 2 Służba w Wojsku Polskim 3 Awanse: 4 Ordery i odznaczenia 5 Żródła: 6 Przypisy

[edytuj] Działalność niepodległościowa

Pochodził z warszawskiej rodziny rzemieślniczej, ukończył studia na Instytucie Politechnicznym w Liege (Belgia). Od 1905 brał udział w ruchu niepodległościowym, członek Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. 1914-1917 w Legionach. 6 sierpnia 1914 wymaszerował z Krakowa w składzie 4 plutonu 1 kompanii kadrowej. Po kryzysie przysięgowym internowanyw Beniaminowie.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W latach 1921-1923 był słuchaczem II Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1923, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział do Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie na stanowisko I referenta. ^[1]

W następnych latach zajmował kolejno stanowiska:

• szefa Oddziału III Sztabu Generalnego WP,
• zastępcy dowódcy Obszaru Warownego "Wilno",
• II dowódcy Piechoty Dywizyjnej 19 DP,

W maju 1937 objął dowództwo 8 Dywizji Piechoty w twierdzy Modlin. W styczniu 1938 powrócił do Wilna na stanowisko dowódcy 1 Dywizji Piechoty Legionów, którą dowodził w czasie kampanii wrześniowej. Od 3 września dowódca GO "Wyszków". 24 września pod Tarnawatką dostał się do niewoli niemieckiej. Wojnę spędził w obozie jenieckim Murnau. Po wojnie wyemigrował do USA, gdzie brał aktywny udział w środowisku kombatantów. Po śmierci jego prochy zostały przeniesione na cmentarz wojskowy w Kałuszynie.

[edytuj] Awanse:

• podporucznik - 1916
• porucznik - 1918
• kapitan - 1919
• major - 1920
• podpułkownik - 1922
• pułkownik - 1928
• generał brygady - 1939

[edytuj] Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych - czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

[edytuj] Żródła:

• Biografia
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 22,

Przypisy