Woliński Park Narodowy

Z Wikipedii

Woliński Park Narodowy WPN

Położenie	woj. zachodniopomorskie
Data utworzenia	3 marca 1960
Powierzchnia - leśna - nieleśna - wodna	109,37 km² 46,49 km² 16,07 km² 46,81 km²
Pow. ochrony - ścisłej - częściowej	2,24 km² 107,13 km²
Powierzchnia otuliny	33,69 km²
Długość szlaków turystycznych	44 km
Liczba odwiedzających rocznie	1500 tys.
Siedziba	Międzyzdroje
Oficjalna strona Parku

Wejście do Wolińskiego Parku Narodowego (plaża w Międzyzdrojach)

Mapa wyspy Wolin

Las Wolińskiego PN

Jezioro Turkusowe

Woliński Park Narodowy, utworzony został 3 marca 1960 r., jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski. Park położony jest w woj. zachodniopomorskim w środkowej części wyspy Wolin, pomiędzy Bałtykiem i Zalewem Szczecińskim, na północny wschód od Międzyzdrojów. Powierzchnia Parku wynosi 10 937 ha. Jest pierwszym w Polsce Parkiem morskim.

Symbolem Parku jest bielik, którego żywy okaz można zobaczyć obok Muzeum Przyrodniczego Parku. Największą atrakcją jest klif nadmorski (góry Gosań i Kawcza). Najcenniejszymi partiami Parku są stare lasy bukowe (buczyna pomorska) z rzadkimi roślinami.

[edytuj] Fauna

Ptaki

Na terenie Wolińskiego Parku Narodowego stwierdzono występowanie ok. 230 gatunków ptaków m.in.:

- bielika
- wodniczki
- biegusa zmiennego
- muchołówki małej
- myszołowów
- licznych gatunków sów
- traczy

Ssaki
- borsuki
- gronostaj
- jelenie
- jenoty
- kuny
- lisy
- morświny
- nietoperze
- norki amerykańskie
- piżmaki
- sarny
- szop pracz
- żubr

[edytuj] Flora

Najcenniejszymi partiami Parku są stare lasy bukowe (buczyna pomorska) z rzadkimi roślinami:

Najcenniejsze rośliny to:

[edytuj] Obszary ochrony ścisłej

Do pełniejszej ochrony zasobów flory stworzono 6 obszarów ochrony ścisłej, w tym 5 leśnych:

[edytuj] Kultura materialna i turystyka

Burzliwe dzieje wyspy Wolin są przyczynkiem do jej kulturowego zróżnicowania jednak zawsze bardzo silnie związanego z morzem (rybactwo, handel, przemysł). Na obszarze Parku (i w sąsiedztwie jego granic) znajdują się ślady pozostałości grodzisk i miejsc związanych z osadnictwem z czasów historycznych. Szczególnie liczne są ślady związane z czasami ostatniej wojny: okopy, schrony oraz pozostałości fundamentów broni V-3 w Wicku. W okolicach Wapnicy znajdują się pozostałości po odkrywkowych kopalniach kredy (Jezioro Turkusowe) oraz ruiny przerabiającej je cementowni. Obiekty te są przedmiotem zarówno badań naukowych jak i zainteresowania turystów.

Turystyka stanowi istotną część działalności parku. Park posiada dobrze rozwiniętą infrastrukturę zagospodarowania turystycznego: Centrum Edukacyjno-Muzealne przy dyrekcji parku w Międzyzdrojach, Zagrodę Pokazową Żubrów (ok. 1,5 km na wschód od Międzyzdrojów), 4 punkty widokowe, 3 miejsca postojowe oraz sieć szlaków turystycznych i ścieżek dydaktycznych (łącznie ok.50 km).

Szczególnie licznie odwiedzane miejsca to: jezioro Turkusowe o specyficznym zabarwieniu wody, Zagroda Pokazowa Żubrów oraz w pobliżu Międzyzdrojów punkty widokowe „Gosań" i „Kawcza Góra". Na rozległą panoramę rozlewisk delty Świny oraz Zalewu Szczecińskiego malowniczy widok roztacza się ze wzgórza Zielonka koło Lubinia. Największe zagrożenia dla przyrody parku to przecinające jego tereny drogi, linie kolejowe łączące port w Świnoujściu z pozostałymi rejonami Polski oraz linie energetyczne i gazociąg. Park wydaje własne czasopismo „Klify", w którym publikowane są wyniki badań własnych i opracowania dotyczące ochrony parku.