Kampinoski Park Narodowy

Z Wikipedii

Kampinowski Park Narodowy rezerwat biosfery UNESCO

Położenie	woj. mazowieckie
Data utworzenia	16 styczeń 1959
Powierzchnia - leśna - uprawna - wodna	385,44 km² 275,66 km² 79,5 km² 1,84 km²
Pow. ochrony - ścisłej - częściowej - krajobrazu	46,38 km² 309,9 km² 29,16 km²
Powierzchnia otuliny	377,56 km²
Długość szlaków turystycznych	1230,8 km
Liczba odwiedzających rocznie	6000 tys.
Siedziba	Izabelin
Oficjalna strona Parku

Kampinoski Park Narodowy, utworzony w styczniu 1959 r., jest jednym z 23 parków narodowych na terenie Polski.

Spis treści

1 Opis
2 Fauna
3 Flora
4 Obszary ochrony ścisłej
5 Szlaki turystyczne
- 5.1 Szlaki piesze
- 5.2 Szlaki rowerowe
6 Dane teleadresowe
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Opis

Obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. W puszczy, która jest pozostałością po Puszczy Mazowieckiej, zaczęto karczowanie polan, uprawę ziemi i budowę osad w XVII w. Osady rozrastały się w miarę powiększania areału rolnego. W XX wieku sytuacja uległa zmianie. od końca lat 70. ziemia jest wykupywana przez KPN i stopniowo zalesiana, a osadnictwo ograniczane. Na odtworzenie boru potrzeba 150 lat, by powstał najbardziej cenny drzewostan grądowy - 350 do 400 lat. Powierzchnia parku wynosi 38 544 ha, powierzchnia otuliny 37 756 ha.

Wydmy powstałe w pradolinie Wisły i obszary bagienne są najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu. Wydmy Parku uważane są za najlepiej zachowany kompleks wydm śródlądowych w skali Europy. Tak kontrastowe środowiska sprzyjają różnorodności świata roślin i zwierząt. Bagna porośnięte są roślinnością łąkową, turzycami, zaroślami i lasami bagiennymi, do których należą występujące w Parku lasy olsowe i łęgowe.
Najczęściej spotykanym w Puszczy Kampinoskiej zespołem leśnym jest kontynetalny bór sosnowy świeży. Z dębów stanowiących tu ważną domieszkę - około 10% - występują trzy gatunki, dwa rodzime: dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy oraz pochodzący z Ameryki dąb czerwony.

Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski Park Narodowy - okolice Palmir

Palmir

Kampinos w wiosennej szacie

Park i dolina nieuregulowanej Wisły ze starorzeczami, piaszczystymi łachami, wyspami i zaroślami stanowią ważne miejsce bytowania wielu zwierząt. Wśród nich znajdują się gatunki przywrócone naturze: łoś - będący symbolem parku, bóbr oraz ryś.

Tereny Parku maja bogatą historię, związaną z walkami o niepodległość. Miały tu miejsce walki powstańcze w 1794 i 1863 r., walki armii "Poznań" we wrześniu 1939 r., a także walki w 1944 r. Znajdują się tu: mogiły powstańców z 1863 r., cmentarz partyzantów, cmentarz w Palmirach osób rozstrzelanych w latach 1939-1944.

Na terenie parku dozwolona jest turystyka piesza. Służą jej znakowane szlaki turystyczne o długości około 360 km oraz Kampinoski Szlak Rowerowy o długości 144,5 km.

W okresie wiosenno-letnim bardzo atrakcyjnym środkiem dojazdu na północno-zachodni skraj parku, do Wilczy Tułowskich, jest zabytkowa kolej wąskotorowa z Sochaczewa.

Obszar parku został uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze europejskiej. W 2000 KPN wraz z otuliną został wpisany na listę rezerwatów biosfery jako Rezerwat Biosfery "Puszcza Kampinoska". Strefę centralną rezerwatu tworzą obszary ochrony ścisłej parku, strefę buforową obszary ochrony częściowej i krajobrazowej, zaś strefą przejściową jest otulina.

Łoś w KPN

Żurawie koło OOŚ "Żurawiowe"

[edytuj] Fauna

Ssaki:

łoś (od 1951 r.)
bóbr (od 1980 r.)
ryś (od 1992 r.)
wydra
kuna leśna
lis
jeż wschodni
jenot
sarna
jeleń
dzik
nietoperz

[edytuj] Flora

drzewa:

relikty glacjalne:

chamedafne północna
zimoziół północny
goździk piaskowy
łyszczec baldachogronowy
sasanka łąkowa
wężymord stepowy
owsica łąkowa
wiśnia kwaśna

element subatlantycki:

goździeniec okółkowy
chroszcz nagołodygowy
skalnica ziarnista
wąkrota zwyczajna
prosiennicznik nagi
tomka oścista

gatunki subkontynentalne (oprócz ww. reliktów):

i inne

gatunki górskie:

zaproć górska
paprotnik kolczysty
nerecznica górska
świerzbnica leśna
pępawa miękka

gatunki borealne i borealno- górskie m. in.:

[edytuj] Obszary ochrony ścisłej

Bagna w kwietniu

Biela
Cyganka
Czapliniec
Czarna Woda
Czerwińskie Góry
Debły
Granica
Kaliszki
Kalisko
Karpaty
Krzywa Góra
Nart
Pożary
Przyćmień
Roztoka
Rybitew
Sieraków
Wilków
Zaborów Leśny
Zamczysko
Żurawiowe
Klukowo

[edytuj] Szlaki turystyczne

[edytuj] Szlaki piesze

Szlaki piesze w KPN

Szlaki główne:
- Główny Szlak Puszczy Kampinoskiej (Dziekanów Leśny - Wiersze - Brochów) 55,8 km
- Północny Szlak Leśny im. Teofila Lenartowicza (Śladów - Piaski Królewskie - Janówek) 39,6 km
- Południowy Szlak Leśny (Dziekanów Leśny - Granica - Żelazowa Wola) 56,1 km
- Południowy Szlak Krawędziowy (Kampinos - Granica - Leszno - Dąbrowa Leśna) 49,8 km
- Północny Szlak Krawędziowy (Tułowice - Grochale Nowe - Modlin) 41,0 km
- Szlak im. Powstańców Warszawskich (Leszno - Wiersze - Truskaw) 19,5 km
- Szlak im. Aleksandra Janowskiego (Leoncin - Stara Dąbrowa - Leszno) 21 km
- Szlak im. Zygmunta Padlewskiego (Kampinos - Granica - Nowe Polesie) 16,3 km
Szlaki łącznikowe:
- Szlak im. Stefana Żeromskiego (Wólka Węglowa - Uroczysko Na Miny) 7,3 km
- Podwarszawski Szlak Pamięci (Laski - Wólka Węglowa) 11,7 km
- Szlak Przechadzkowy (Izabelin - Wólka Węglowa) 7,3 km
- Szlak im. Antoniego Trębickiego (Palmiry - Mogilny Mostek) 2,6 km
- Szlak im. Kazimierza W. Wójcickiego (Truskaw - Palmiry) 11,5 km
- Palmirski Szlak Łącznikowy (Cmentarz Palmiry - Truskaw) 3,5 km
- Szlak Borowy (Nowiny - Krzywa Góra) 4 km
- Brochowski Szlak Łącznikowy (Brochów - Borowa Góra) 8,3 km