Longyearbyen
Z Wikipedii
Współrzędne: 78°13' N 15°33' E
| Longyearbyen | |||
|
|||
| Państwo |  Norwegia |
||
| Region | Svalbard | ||
| Powierzchnia | 242,86 km² | ||
| Położenie | 78° 13' N 15° 33' E |
||
| Ludność (2005) • liczba ludności |
1825 |
||
|
Położenie na mapie kraju
  Longyearbyen
|
|||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Longyearbyen - stolica Svalbardu, liczy ponad 1,8 tys. mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, port lotniczy, centrum turystki.
[edytuj] Historia
Islandzkie kroniki podają informacje o odkryciu Svalbardu w 1194. Rosyjscy naukowcy utrzymują, że wyspa została zasiedlona przez rosyjskich osadników w XV wieku. W 1596 do wyspy dotarł holenderski podróżnik Willem Barents. W miejscu obecnego osiedla w XVI-XVIII istniała osada myśliwska, w której mieszkali łowcy przygód i myśliwi z całej Europy Północnej. Pod koniec XIX wieku odkryto tu bogate złoża surowców mineralnych, a w 1899 rozpoczęto wydobycie węgla kamiennego. W 1906 osadę Longyearbyen założył John Munroe Longyear, główny właściciel firmy Arctic Coal Company of Boston. W 1916 norweska firma Store Norske Spitsbergen Kulkompani odkupiła kopalnię i osadę Longyeara. Na mocy podpisanego w 1920 Traktatu Spitsbergeńskiego cały archipelag oddano pod zarząd administracyjny Norwegii, która przejęła Svalbard dopiero w 1925 roku. Longyearbyen stało się nieformalną stolicą Svalbardu. Znaczny rozwój osady nastąpił po II wojnie światowej, kiedy odbudowano ją po zniszczeniach wojennych. W 2002 utworzono zarząd osady, która do tej pory była własnością najpierw Store Norske Spitsbergen Kulkompani, a od 1976 państwa norweskiego, podlegając jednocześnie tzw. sysselmannowi, czyli gubernatorowi Svalbardu.
[edytuj] Galeria
 Longyearbyen z lotu ptaka |
 Panorama Longyearbyen |
 Główny deptak w Longyearbyen |
 Główny deptak w Longyearbyen |
 Budynek The University Centre in Svalbard (UNIS) w Longyearbyen |
 Nieczynna kopalnia węgla w Longyearbyen |
 Bank w Longyearbyen jest jednym z niewielu budynków, gdzie nie wolno wchodzić z bronią |
 Kościół w Longyearbyen |
 Cmentarz w Longyearbyen |
 Tablica upamiętniająca Johna M. Longyeara, założyciela Longyearbyen |
 Słońce o północy nad Longyearbyen |
[edytuj] Linki zewnętrzne
Amsterdam (konstytucyjna), Holandia • Andora, Andora • Ateny, Grecja • Belgrad, Serbia • Berlin, Niemcy • Berno, Szwajcaria • Bratysława, Słowacja • Bruksela, Belgia • Budapeszt, Węgry • Bukareszt, Rumunia • Douglas, Wyspa Man • Dublin, Irlandia • Gibraltar, Gibraltar • Haga (siedziba rządu), Holandia • Helsinki, Finlandia • Kijów, Ukraina • Kiszyniów, Mołdawia • Kopenhaga, Dania • Lizbona, Portugalia • Londyn, Wielka Brytania • Longyearbyen, Svalbard • Lublana, Słowenia • Luksemburg, Luksemburg • Madryt, Hiszpania • Mińsk, Białoruś • Monako, Monako (państwo-miasto) • Moskwa, Rosja • Oslo, Norwegia • Paryż, Francja • Podgorica, Czarnogóra • Praga, Czechy • Prisztina, Kosowo • Reykjavík, Islandia • Ryga, Łotwa • Rzym, Włochy • Saint Helier, Jersey • Saint Peter Port, Guernsey • San Marino, San Marino • Sarajewo, Bośnia i Hercegowina • Skopje, Macedonia • Sofia, Bułgaria • Sztokholm, Szwecja • Tallinn, Estonia • Thorshavn, Wyspy Owcze • Tirana, Albania • Tyraspol, Naddniestrze • Vaduz, Liechtenstein • Valletta, Malta • Warszawa, Polska • Watykan, Watykan (państwo-miasto) • Wiedeń, Austria • Wilno, Litwa • Zagrzeb, Chorwacja
