Grand Prix Stanów Zjednoczonych Formuły 1
Z Wikipedii
| Grand Prix Stanów Zjednoczonych | |
 |
|
 Indianapolis Motor Speedway |
|
| Pełna nazwa | United States Grand Prix |
| Lokalizacja | Indianapolis, Stany Zjednoczone |
| Szczegóły | |
| Organizowany | 34 (1959-1980, 1984, 1989-1991, 2000-2007) |
| Długość okrążenia | 4,192 km |
| Liczba okrążeń | 73 |
| Dystans | 306,016 km |
| Ostatnie wyniki (sezon 2006) | |
| Pole position |  M. Schumacher(1:10,832, Ferrari) |
| Podium | M. Schumacher (1h34m35,199, Ferrari)  F. Massa(+0:07,984, Ferrari)  G. Fisichella(+0:16,595, Renault) |
| Najszybsze okrążenie | M. Schumacher (1:12,719, Ferrari) |
Grand Prix Stanów Zjednoczonych to wyścig organizowany nieregularnie, w różnych miejscach, od roku 1908. Od sezonu 1959 pojawiał się w kalendarzu Formuły 1 jako eliminacja Mistrzostw Świata.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W pierwszych latach istnienia Formuły 1, wyścig Indianapolis 500 był jedną z jej eliminacji. Mimo tego żaden z regularnych kierowców nie pojawiał się tam, wyjątkiem był Alberto Ascari w 1952 r. Dopiero siedem lat później oficjalna eliminacja Formuły 1 w Stanach przyciągnęła liczących się kierowców tego sportu.
[edytuj] American Grand Prize
Seria American Grand Prize organizowała Grand Prix Stanów Zjednoczonych w 1908 r. i od 1910 do 1916 r.
[edytuj] Sebring
Rosjanin Alec Ulman zorganizował pierwsze Amerykańskiej Grand Prix Formuły 1. Eliminacja odbyła się na ulicznym torze w Sebring na Florydzie w grudniu 1959 r., jako ostatni wyścig sezonu. Na starcie znalazło się siedmiu Amerykanów, ale Bruce McLaren z Nowej Zelandii okazał się najlepszy. Była to jego pierwsza wygrana i był on w tamtym czasie najmłodszym zwycięzcą Grand Prix. McLaren objął prowadzanie po tym jak w samochodzie Jacka Brabhama zabrakło paliwa. Brabham został zmuszony do przepchania swojego samochodu do linii mety, mimo tego został sklasyfikowany na czwartej pozycji i zdobył tytuł Mistrza Świata Kierowców, a jego zespołowi zapewnił pierwszy tytuł Mistrza Świata Konstruktorów. Mimo tego, że wyścig był bardzo emocjonujący, organizatorzy uznali go za nieudany.
[edytuj] Riverside
Ulman przeniósł wyścig na tor Riverside International Raceway w Riverside w Kalifornii w 1960 r. Wyścig na prywatnym Lotusie, wygrał Stirling Moss, który startował z pole position. Eliminacja podobnie jak w Sebring nie została dobrze odebrana.
[edytuj] Watkins Glen
W sezonie 1961 Grand Prix Stanów Zjednoczonych zawitało w Watkins Glen w stanie Nowy Jork. Wyścig był fascynujący i przez najbliższe dwadzieścia lat przyciągał tłumy kibiców, którzy zbierali się na wzgórzach w północnej części stanu. Była to wtedy jedna z najbardziej popularnych eliminacji sezonu wśród kierowców i stajni. Trzykrotnie, w latach 1965, 1970 i 1972 Grand Prix otrzymywało nagrodę za najlepszą organizację.
[edytuj] Dallas, Phoenix
Gdy z kalendarza, po zaledwie dwóch latach organizowania, usunięto Grand Prix Las Vegas, pojawiły się plany zorganizowania Grand Prix Nowego Jorku w 1983 r., ale ostatecznie zrezygnowano z nich. Wyścig w Long Beach został usunięty z kalendarza rok później, a wyścig na torze w Detroit został zastąpiony w sezonie 1984 przez eliminacje w Dallas, na terenie kompleksu Fair Park. Gdy eliminacji okazała się klapą, Stany Zjednoczone miały do dyspozycji tylko tor w Detroit. 5 lat później, Formuła 1 powróciła na tor uliczny w Phoenix. Przez trzy lata obecności w kalendarzu F1, eliminacja w Phoenix nie odniosła większego sukcesu, a po jej usunięciu po sezonie 1991 zrezygnowano z organizacji Grand Prix.
[edytuj] Indianapolis
W sezonie 2000 odbyło się kolejne Grand Prix Stanów Zjednoczonych, tym razem na legendarnym torze Indianapolis Motor Speedway. Wyścigu nie zorganizowano jednak na standardowej, owalnej konfiguracji toru. Na potrzeby Formuły 1 wewnątrz owalu wybudowano dodatkowy tor, dzięki temu składa się on obecnie z trzynastu zakrętów (czterech w prawo i dziewięciu w lewo). W przeciwieństwie do większości amerykańskich serii wyścigowych (np. NASCAR) kierowcy F1 jeżdżą na torze zgodnie z wskazówkami zegara. Na trybunach w 2000 r. zasiadło 225 tys. kibiców - w owym czasie była to rekordowa liczba. Zwycięstwo Michaela Schumachera było drugim z czterech do końca sezonu, dzięki nim wyprzedził w klasyfikacji Mikę Häkkinena i zdobył swój trzeci tytuł Mistrza Świata Kierowców.
W sezonie 2001 wyścig odbył się zaledwie trzy tygodnie po wydarzeniach z 11 września i wielu kierowców uczciło pamięć ofiar specjalnymi malowaniami samochodów i kasków. Mika Häkkinen odniósł ostatnie zwycięstwo w karierze, udawadniając, że jest w stanie jeszcze wygrywać w pięknym stylu. Było to jak do tej pory jedyne zwycięstwo po powrocie toru Indianapolis do kalendarza, w którym nie zwyciężył kierowca Ferrari.
Wyścig w sezonie 2002 zdominował ponownie Michael Schumacher, który na ostatnim okrążeniu zwolnił i przeliczył się wjeżdżając na metę równo z Rubensem Barrichello, kolegą z zespołu Ferrari. Ostatecznie musiał zadowolić się drugą pozycją tracąc do brazylijczyka 0,011 sek.
Rok później Schumacher nie popełnił takiego błędu i odniósł ważne zwycięstwo w walce o tytuł. W dużym stopniu przyczyniły się do tego opady deszczu, które faworyzowały kierowców z oponami Bridgestone. W sezonie 2004 wyścig przeniesiono na lato, a kolejne zwycięstwo odnotował Schumacher.
Najłatwiejsze zwycięstwo Schumachera na tym torze w sezonie 2005 było spowodowane problemami 7 stajni jeżdżących na oponach Michelin. W rezultacie na starcie do wyścigu stawiło się tylko sześciu kierowców: Michael Schumacher i Rubens Barrichello z Ferrari, Tiago Monteiro i Narain Karthikeyan z Jordana oraz Christijan Albers i Patrick Friesacher z Minardi. Wyścig uznano za farsę, a wielu komentatorów uważało, że Formuła 1 może już nie powrócić do Stanów Zjednoczonych.
W sezonie 2006 kolejne zwycięstwo Schumachera oraz drugie miejsce Felipe Massy urealniły szansę Ferrari na wywalczenie tytułów, po początkowej dominacji Renault w tamtym sezonie.
[edytuj] Zwycięzcy Grand Prix Stanów Zjednoczonych
[edytuj] Zwycięzcy Grand Prix Stanów Zjednoczonych poza Formułą 1
| Rok | Kierowca | Kraj | Stajnia | Tor/Lokalizacja | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Organizowane poza Formułą 1 | ||||||||
| 1958 | Chuck Daigh | Scarab-Chevrolet | Riverside | |||||
| 1916 | Howdy Wilcox i John Aitken | Peugeot | Santa Monica | |||||
| 1915 | Dario Resta | Peugeot | San Francisco | |||||
| 1914 | Eddie Pullen | Mercer | Santa Monica | |||||
| 1912 | Caleb Bragg | Fiat | Milwaukee | |||||
| 1911 | David Bruce-Brown | Fiat | Savannah | |||||
| 1910 | David Bruce-Brown | Benz | Savannah | |||||
| 1908 | Louis Wagner | Fiat | Savannah | |||||
[edytuj] Zobacz też
- Grand Prix Stanów Zjednoczonych Wschód
- Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód
- Grand Prix Las Vegas
[edytuj] Linki zewnętrzne
Grand Prix w sezonie 2008:
GP Australii • GP Malezji • GP Bahrajnu • GP Hiszpanii • GP Turcji • GP Monako • GP Kanady • GP Francji • GP Wielkiej Brytanii • GP Niemiec • GP Węgier • GP Europy • GP Belgii • GP Włoch • GP Singapuru • GP Japonii • GP Chin • GP Brazylii
Planowane Grand Prix:
GP Abu Zabi (2009) • GP Indii (2010) • GP Korei Południowej (2010)
Grand Prix organizowane w przeszłości:
GP Argentyny • GP Austrii • GP Holandii • GP Las Vegas • GP Luksemburga • GP Meksyku • GP Maroka • GP Pacyfiku • GP Pescara • GP Portugalii • GP RPA • GP San Marino • GP USA • GP USA - Wschód • GP USA - Zachód • GP Szwecji • GP Szwajcarii • Indianapolis 500
