Henryk Piecuch

Z Wikipedii

Henryk Piecuch (ur. 4 grudnia 1939 w Bielsku-Białej) – pułkownik WOP i Straży Granicznej w stanie spoczynku, dziennikarz, pisarz, badacz i popularyzator działalności służb specjalnych, zwłaszcza polskich.

Spis treści

1 Życie i działalność
2 Publikacje Henryka Piecucha
3 Artykuły
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie i działalność

W trakcie wojny ze względów bezpieczeństwa rodzina Piecuchów opuściła Bielsko-Białą, jego ojciec został jednak aresztowany i przebywał w obozie. Matka z Henrykiem Piecuchem mieszkała w pobliżu Żywca. Po wojnie i powrocie z obozu, ojciec wdał się w "awanturę polityczną", dlatego rodzina musiała uciekać na Ziemie Zachodnie. Mieszkali kolejno w Górzyńcu, Piechowicach i Szklarskiej Porębie. W dzieciństwie Henryk Piecuch poznawał okolicę i przejawiając oznaki talentu muzycznego grał na fortepianie (do czasu jego skonfiskowania przez oddział dowodzony przez Józefa Światło z MBP). Po aresztowaniu i osądzeniu jego ojciec spędził kilka lat w kopalni uranu w Kowarach.

Ukończył liceum pedagogiczne, początkowo zlokalizowane w Szklarskiej Porębie, a w ostatnim roku przed maturą przeniesione do Jeleniej Góry. Zajmował się wówczas narciarstwem i lekką atletyką, miał w tym zakresie pewne osiągnięcia. Startował w barwach KS Górnik Wałbrzych. Jako syn "zaplutego karła reakcji" oraz "wroga ludu" nie mógł w latach 50. zostać przyjęty na jakiekolwiek studia. Znajomy oficer pracujący w WKU, w stopniu kapitana, zaproponował mu studia na uczelni wojskowej, umożliwiającej kontynuowanie zainteresowań sportowych. Aby umożliwić Piecuchowi studia odszukał on i zniszczył niemal wszystkie materiały obciążające jego rodzinę.

W 1959 r. Henryk Piecuch rozpoczął 3-letnie studia w Oficerskiej Szkole Wojsk Ochrony Pogranicza. Na trzecim roku tych studiów wstąpił do PZPR. Był członkiem tej partii do jej rozwiązania. Po szkole pracował w WOP. Był m.in. kolejno: zastępcą dowódcy strażnicy w Kołbaskowie k. Szczecina, dowódcą strażnicy na Orlu w Górach Izerskich, dowódcą kompanii piechoty górskiej i zastępcą dowódcy Górskiego Batalionu WOP w Szklarskiej Porębie, instruktorem Wydziału Politycznego Łużyckiej Brygady WOP w Lubaniu, a w latach 1979-1994 kierownikiem działu wojskowego, zastępcą redaktora naczelnego i redaktorem naczelnym "Granicy" (od 1990 r. "Straży Granicznej"). W trakcie pracy zawodowej w latach 60. ukończył 5-letnie studia w Wojskowej Akademii Politycznej. W latach 60. zachwalał z anteny TV kryształy górskie i inne minerały Sudetów Zachodnich. Przyczynił się w ten sposób do popularyzacji różnorakiej eksploracji tych gór. Zajmował się również taternictwem, (m.in. wytyczał nowe trasy wspinaczkowe, do lutego 1973 był nawet prezesem Sudeckiego Klubu Wysokogórskiego), alpinizmem, himalaizmem i żeglarstwem. Był ratownikiem GOPR, instruktorem narciarstwa, taternictwa, pływania. Po około 20 latach służby w WOP został służbowo przeniesiony do "centrali" tej służby w Warszawie.

Z powodu obowiązków służbowych w WOPie oraz pracy dziennikarza, miał kontakty z funkcjonariuszami różnych służb specjalnych, m.in. polskich, sowieckich, NRD, RFN, angielskich, amerykańskich, francuskich, czechosłowackich, węgierskich, izraelskich, szwedzkich. W trakcie pracy zawodowej kilkakrotnie bezskutecznie próbowano go zwerbować, jako agenta różnych służb, zarówno polskich jak i radzieckich.

Zamach na Jana Pawła II spowodował, iż szerzej zainteresował się działalnością służb specjalnych, zwłaszcza metodami ich pracy. Zaczął robić analizy korzystając z posiadanej wiedzy i dostępnych materiałów. Kolejnym impulsem była deklaracja ówczesnego wiceministra w MSW, szefa służb wywiadu i kontrwywiadu, gen. brygady Władysława Pożogi (później gen. dywizji), o większym otwarciu w udostępnianiu informacji, wygłoszona na konferencji prasowej wiosną 1981. Dzięki temu po 3 latach zrobił z nim serię wywiadów oraz uzyskał dostęp do wielu odtajnionych materiałów. Wykorzystał je m.in. w książce "Siedem rozmów z generałem dywizji Władysławem Pożogą" (1987) i jej poszerzonych wydaniach (1993, 1996). W latach 80. pozyskał z archiwum MSW, po ich odtajnieniu, kilkadziesiąt metrów bieżących akt, które do dziś wykorzystuje w swoich publikacjach.

W latach 80., po uzyskaniu dostępu do materiałów archiwalnych MSW i MON podzielił swoją działalność pisarsko-dziennikarską na dwie części. W pierwszej ogłaszał teksty strawne dla cenzury cywilnej i wojskowej - Sztabu Generalnego WP (bardziej restrykcyjnej niż cywilna), a w drugiej, pisanej do szuflady dokumentował to, co wyczytał w tajnych materiałach, co usłyszał od prominentnych funkcjonariuszy MON i MSW, oraz to, co sam zobaczył, w czym brał udział osobiście itp. W taki sposób powstał zarys 16 tomowej "Tajnej historii Polski" i wiele innych książek wydanych po 1990 r.

Część swoich książek z lat 80. drukował w odcinkach w czasopismach. Niektóre, jak "Oferma", nawet w dwóch - "Granica" oraz "Szpilki". Ponadto w czasopiśmie "Granica" były to: "Rendez-vous z wikołakiem", "Kasy pancerne Bieruta", "Milion za perszerona", "Złote szlaki".

W 1990 r. poważnie zachorował. Lekarze dawali mu jedynie dwa lata życia. Ten fakt spowodował, iż na 2 lata ogarnęła go bierność życiowa, a także pisarska. Po przejściu na emeryturę (na własną prośbę) w 1994 r. dużo czasu poświęca malarstwu i rzeźbiarstwu. Namalował kilkaset obrazów i wykonał podobną liczbę rzeźb. Znaczną część wykonanych przez siebie rzeźb zniszczył, ponieważ nie miał ich gdzie trzymać. Wiele swoich prac artystycznych przekazał na aukcje charytatywne, np. na operacje dla dzieci upośledzonych.

Autor około 4 tys. artykułów prasowych i reportaży (w prasie krajowej i zagranicznej), około 60 książek (w tym kilkunastu opowiadań opartych na faktach) o działalności służb specjalnych, głównie polskich. W latach 80. omijał ograniczenia w publikacji archiwalnych materiałów SB opisując je w formie powieści. Część książek opublikował w wydawnictwach konspiracyjnych, w małych nakładach, także pod pseudonimami. W seriach wydawniczych "Ekspres reporterów" (Krajowa Agencja Wydawnicza) i "Białe plamy" (Oficyna Literatów "Rój") zamieszczał reportaże historyczne i dotyczące służb specjalnych. Był także autorem, nie ujawnionych dotychczas (poza ostatnim), raportów-analiz przeznaczonych dla Jana Pawła II. W ostatnim, wysłanym w maju 2004 r. trafnie przewidział ataki na Kościół po śmierci Jana Pawła II.

Popularność i waga tematyki książek autorstwa Henryka Piecucha powodowała, że część z nich była wydawana ponownie w postaci pirackiej. Dotyczy to m.in. książek "Desperat", "Szpiegowski syndrom", "Byłem gorylem Jaruzelskiego". Niektóre z nich były wydawane pod zmodyfikowanymi tytułami, np. "Imperium bezpieki" (tytuł oryginału: "Imperium służb specjalnych"). Henryk Piecuch nigdy nie dochodził swoich praw wobec realizatorów pirackich wydań.

Pozyskane informacje przed opublikowaniem Henryk Piecuch stara się weryfikować co najmniej w trzech źródłach. Ceniąc relacje świadków stara się je weryfikować przy pomocy dokumentów.

Jako ekspert z zakresu historii polskich służb specjalnych brał udział w wielu filmach dokumentalnych (np. "Świat Luny" (1997), o Julii Bristigierowej; "Bezpieka 1944-1956", Część 1, Część 2, Część 3 (1997)) i programach telewizyjnych.

Mieszka w okolicy Warszawy. Żonaty, jego syn jest prawnikiem.

Obecnie kończy pisać książkę pt. "Kod szpiega", powieść opartą na faktach, o prawdopodobnie największym agencie w historii Polski. Uzupełnia również książki o pułkownikach Goleniewskim i Kuklińskim (z serii "Superagenci XX Wieku").

[edytuj] Publikacje Henryka Piecucha

[edytuj] Książki

Siedem rozmów z generałem dywizji Władysławem Pożogą. Wyd. Czytelnik, Warszawa, 1987, ss. 415. ISBN 83-07-01843-9
Szpiegowski duet. Wyd. Spółdzielcze, Warszawa 1987, ss. 171. ISBN 83-209-0602-4
W smudze śmierci. Wyd. Alma Press, Warszawa 1989, ss. 224. ISBN 83-7020-065-6
Spotkania z Fejginem. Zza kulis bezpieki. Wyd. Story, Warszawa 1990, ss. 169. ISBN 83-85072-09-8
Kto zabił? Wyd. Bis, Warszawa 1990, ss. 141. Seria: Biblioteka Sensacji „Bis”. ISBN 83-85144-00-5
Rozstrzelany grudzień. Wyd. Story, współpr. Reporter, Warszawa 1990, ss. 180. ISBN 83-900023-7-X
Czas bezprawia. Wyd. Story, Warszawa 1990, ss. 191.
Wojciech Jaruzelski tego nigdy nie powie. Mówi były szef wywiadu i kontrwywiadu, pierwszy zastępca Ministra Spraw Wewnętrznych generał dywizji Władysław Pożoga. Wyd. Agencja Reporter, Warszawa 1992, ss. 368. ISBN 83-85189-16-5
Byłem gorylem Jaruzelskiego. Mówi szef ochrony Generała. Wyd. Oficyna Wydawnicza Reporter, Warszawa 1993, ss. 547. ISBN 83-85189-32-7
Bruderszaft z antychrystem. Czas terroryzmu. Wyd. Andrzej Frukacz, Ex libris - Galeria Polskiej Książki, Chicago-Warszawa 2002, ss. 305. ISBN 83-88455-70-2
V atakuje. 18 minut, które wstrząsnęły Ameryką. Wyd. Andrzej Frukacz, Ex libris - Galeria Polskiej Książki, Chicago-Warszawa 2002, ss. 275. ISBN 83-88455-64-8
Wojna Boga oraz polsko-irackie wojowanie pod gwiaździstym sztandarem. Co by było, gdyby amerykanie nie uderzyli. Wyd. Ex libris – Galeria Polskiej Książki, Chicago-Warszawa 2004, ss. 216. ISBN 83-89351-17-X
Teczki, teczki, teczki. Wyd. Burchard Edition, Warszawa 2005, ss. 218. ISBN 83-87654-18-3
Dwa strzały. 13.05.1981, 13.12.1981. Wyd. Ex libris Galeria Polskiej Książki, Chicago-Warszawa 2006, ss. 237. ISBN 83-89913-39-9

[edytuj] Reportaże

Halo? Służba graniczna. Wyd. MON, Warszawa 1982, ss. 192.
Starszy szeregowy Tadeusz Wróbel (1927-1950). Wyd. MON, Zarząd Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP, Warszawa 1982, ss. 88. Seria: Patroni Jednostek Ludowego Wojska Polskiego.
Śladem kontrabandy. Wyd. Spółdzielcze, Warszawa 1990, ss. 258. ISBN 83-209-0789-6

[edytuj] Powieści oparte na faktach

Portret szpiega. Wyd. MON, Warszawa 1984, ss. 303. Seria LABIRYNT. ISBN 83-11-07007-5
Czas szpiegów. Wyd. MON, Warszawa 1986, ss. 240. Seria LABIRYNT. ISBN 83-11-07273-6
Desperat. Wyd. Alma-Press, Warszawa 1987, ss. 358. ISBN 83-7020-042-7
Tropem szpiegów. Wyd. MON, Warszawa 1988, ss. 256. Seria LABIRYNT. ISBN 83-11-07671-5
Szpiegowski syndrom. Wyd. Zetpress, Warszawa 1988, ss. 200. ISBN 83-85018-01-8
Requiem dla szpiega. Wyd. Tesco, Warszawa 1991, ss. 243. ISBN 83-85392-05-X

[edytuj] Seria "Tajna historia Polski"

Akcje specjalne. Od Bieruta do Ochaba. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1996, ss. 532. ISBN 83-86245-10-7
Służby specjalne atakują. Od Jaruzelskiego do Kwaśniewskiego. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1996, ss. 590. Wyd. I - ISBN 83-86245-13-1, Wyd. II - ISBN 83-86245-23-9
Pożoga. W. Jaruzelski tego nigdy nie powie. Wyd. II, Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1996, ss. 479. ISBN 83-86245-09-3
Imperium służb specjalnych. Od Gomółki do Kani. Wyd. II, Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1997, ss. 592. ISBN 83-86245-16-6
Imperium bezpieki. Od Gomółki do Kani. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1997, ss. 591. (pirackie wydanie książki "Imperium służb specjalnych" opisane jak oryginał)
Brudne gry. Ostatnie akcje służb specjalnych. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1998, ss. 463. ISBN 83-86245-40-9
Bruderszaft ze śmiercią. Kto zabił? Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1999, ss. 336. ISBN 83-86245-41-7
Skarb III Rzeszy. Ruscy Polacy atakują. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1999, ss. 363. ISBN 83-86245-47-6
Syndrom tajnych służb. Czas prania mózgów i łamania kości. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 1999, ss. 363. ISBN 83-86245-66-2
Czas generałów. W. Jaruzelski tego nigdy nie powie. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2000, ss. 427. ISBN 83-86245-77-8
Tytani zbrodni. Wielka polityczna sierota. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2000, ss. 373. ISBN 83-86245-76-X
Kim jest Putin? Wielki blef generałów. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2000, ss. 377. ISBN 83-86245-83-2
W. Jaruzelski. Ból władzy. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2001, ss. 276. ISBN 83-86245-42-5
Byłem gorylem Jaruzelskiego. Mówi szef ochrony generała i inni... Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2001, ss. 285. ISBN 83-86245-42-5
Requiem dla generała. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2001, ss. 300. ISBN 83-86245-93-X
Krucjata generałów. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2002, ss. 317. ISBN 83-86245-84-0
W sieci teczek. Cele i sposoby działania tajnych służb PRL w świetle dokumentów. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2005, ss. 252. ISBN 83-7339-042-1

[edytuj] Seria "Superagenci XX Wieku"

Józef podpułkownik Światło in flagranti... Wyd. Ex libris, Chicago-Warszawa 2003, ss. 352. ISBN 83-89351-66-8

[edytuj] Artykuły

Piecuch H., Platerówki. [w:] Rocznik Jeleniogórski 1979. Tom XVII. Wyd. Towarzystwo Przyjaciół Jeleniej Góry, Jelenia Góra 1979, s. 127-156.
Piecuch H., Płotka Walewski Bob. [w:] Krezus z Wyszkowa. Tajemnice dubbingu. Czas szpiega. Wyd. KAW, Warszawa 1982. Seria: Ekspres reporterów, nr 6.
Piecuch H., Dublet. [w:] Zza kulis TV. Zielonoświątkowcy. Szpieg w pułapce. Wyd. KAW, Warszawa 1984 s. 90-128. Seria: Ekspres reporterów, nr 10. ISBN 83-03-00838-2
Piecuch H., Milion za perszerona. [w:] Tkanka rakowa. Dewizowe skrzydła. Odwieczni przemytnicy. Wyd. KAW, Warszawa 1985 s. 88-132. Seria: Ekspres reporterów. ISBN 83-03-01069-7
Piecuch H., Królestwo na Podhalu. [w:] W poprawczaku. Upiorny cel. Złote szlaki. Wyd. KAW, Warszawa 1986 s. 107-157. Seria: Ekspres reporterów ’86. ISBN 83-03-01555-9
Piecuch H., Kasy pancerne Bieruta. [w:] Reporterska Aukcja Zdarzeń, [nr] 1. Oficyna Literatów „Rój”, Warszawa 1989, s. 31-51. Seria: Białe plamy. ISBN 83-85049-02-9
Piecuch H., Kasy pancerne Bieruta. [w:] Reporterska Aukcja Zdarzeń, [nr] 2. Oficyna Literatów „Rój”, Warszawa 1989, s. 57-90. Seria: Białe plamy. ISBN 83-85049-03-7 (Ciąg dalszy poprzedniego artykułu pod tym samym tytułem)
Frukacz A., Za kulisami wywiadu i kontrwywiadu PRL - o funkcjonowaniu komunistycznych służb specjalnych mówi pisarz płk Henryk Piecuch, autor ponad 50 książek poświęconych tej tematyce. [w:] Dziennik Związkowy Polish Daily News, Chicago, nr 1-3, 1-3 lutego 2008. (Część 1)
Frukacz A., Za kulisami wywiadu i kontrwywiadu PRL - o funkcjonowaniu komunistycznych służb specjalnych mówi pisarz płk Henryk Piecuch, autor ponad 50 książek poświęconych tej tematyce. [w:] Dziennik Związkowy Polish Daily News, Chicago, nr 8-10, 8-10 lutego 2008. (Część 2)
Frukacz A., Za kulisami wywiadu i kontrwywiadu PRL - o funkcjonowaniu komunistycznych służb specjalnych mówi pisarz płk Henryk Piecuch, autor ponad 50 książek poświęconych tej tematyce. [w:] Dziennik Związkowy Polish Daily News, Chicago, nr 15-18, 15-18 lutego 2008. (Część 3)

[edytuj] Bibliografia

Białasiewicz W., Tajna historia Polski w książkach płk. Henryka Piecucha (za kulisami działalności służb specjalnych). [w:] Dziennik Związkowy, Chicago, 20-22 grudnia 1996.
Białasiewicz W., Z kim pan gra panie pułkowniku. [w:] Dziennik Związkowy, Chicago, 27-29 grudnia 1996.
Damski Z., Pasje nasze czyli sposób na życie, Wyd. MON, Warszawa 1981.
Frukacz A., Tajne służby atakują. [w:] Dziennik Związkowy, Chicago, 10-12 września 1999.
Frukacz A., W kręgu superagentów. Józef podpułkownik Światło. [w:] Kurier codzienny, USA, 6-8 czerwca 2003.
Jarmakowski A. T., Wywiad wśród Polonii. [w:] Dziennik Nowojorski, 9 maja 1997.
Kwiecińska I., Lubię złapać Historię za rękę.... [w:] Odkrywca, nr 4, 2006, s. 29-34. (wywiad z płk Henrykiem Piecuchem).
Miecik T., Machaj J., Kto jest kto? na Ursynowie i Natolinie. Wyd. Pasmo, Warszawa 1994, ss. 144.
Urbańczyk A., Alfabet Urbańczyka. Żeglarze i instytucje, a nawet więcej, które miałem szczęście i nieszczęście poznać na całym świecie. Wyd. Marpress, Gdańsk 2004, ss. 336.
Urbańczyk K., Serdeczności. Dedykacje autorów. Wyd. NORD, San Francisco 2006, ss. 208.
Zasieczny A., Z kim gra pułkownik Piecuch. [w:] Dziennik Związkowy, Chicago, 29-31 maja 1998.
Zasieczny A., Polowanie na pułkownika. Sprawa Henryka Piecucha. Wyd. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2007 (w druku).

[edytuj] Linki zewnętrzne

Kategorie: Urodzeni w 1939 • Polscy dziennikarze • Polscy reportażyści • Ludzie związani z Warszawą

We provide Linux to the World