Wikipedysta:Hycel Rasta/Brudnopis

Z Wikipedii

bla bla bla

Hyccel^dyskusja

Wikipedia:WikiProjekt Lotnictwo

Antonow An-70
Grafika:Antonow An 70 rvb jno MACS 2001 0037.03.jpg {{{podpis}}}
Dane podstawowe
Państwo	Ukraina
Producent	Antonow
Typ	samolot transportowy
Załoga	3-5
Historia
Data oblotu	16 grudnia 1994
Dane techniczne
Napęd	4 turbosmigłowe, każdy z dwoma smigłami przeciwbieżnymi
Wymiary
Rozpiętość	44,06 m
Długość	40,7 m
Wysokość	16,38 m
Masa
Własna	66.230 kg
Startowa	130.000 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	780 km/h
Prędkość wznoszenia	24.9 m/s
Pułap	12.000 m
Zasięg	6.600 km
Dane operacyjne
Liczba miejsc
300

Antonow An-70

Śmigła przeciwbieżne

The Convair B-58 Hustler was a high-speed jet bomber capable of supersonic flight. The aircraft was developed for the Strategic Air Command during the late 1950s and served between 1960 and 1970.

It received a great deal of notoriety due to its sonic boom, which was often heard by the public as it passed overhead in supersonic flight.

Spis treści 1 Design 2 Operational history 3 Popular culture 4 Variants 5 Operators 6 Specifications (B-58A) 7 References 8 External links 9 Related content 10 Wersje 11 Dane techniczne (F-84F) 12 Linki zewnętrzne

[edytuj] Design

The B-58 had a delta wing with a leading-edge sweep of 60°. With four General Electric J79-GE-1 turbojet engines, it was capable of flying at twice the speed of sound. Although its large wing made for relatively low wing loading, it proved to be surprisingly well suited for low-altitude, high-speed flight. It seated three (pilot, bombardier/navigator, and defensive systems operator) in separated tandem cockpits, equipped with a novel ejection capsule that made it possible to eject at an altitude of 21,000 m (70,000 ft) at speeds up to Mach 2 (2,450 km / 1,320 mph), something impossible with standard ejection seats of the period.

The B-58 typically carried a single nuclear weapon in a streamlined MB-1C pod under the fuselage. From 1961 to 1963 it was retrofitted with two tandem stub pylons under each wing, inboard of the engine pod, for B43 or B61 nuclear weapons for a total of 5 nuclear weapons per airplane. A single M61 Vulcan cannon was mounted in a radar-directed tail turret for defense. Although the USAF explored the possibility of using the B-58 for the conventional strike role, it was never equipped for carrying or dropping conventional bombs in service. A photo-reconnaissance pod, the LA-331, was also fielded. Several other specialized pods for ECM or an early cruise missile were considered, but not adopted.

[edytuj] Operational history

The B-58 crews were elite, hand-picked from other strategic bomber squadrons. Due to some unique aspects of flying a delta-winged aircraft, the pilots used F-102 Delta Dagger to transition to the Hustler. The aircraft was difficult to fly and its three-man crews were constantly busy but the benefit was exceptional performance. A lightly loaded Hustler would climb at nearly 46,000 ft/min (235 m/s), comparable to the best contemporary fighters, and it could cruise with a payload at 85,000 ft (26,000 m) (Higham 1975). Nevertheless, it had marginal weapons load and limited range compared to the B-52 Stratofortress. It had been extremely expensive to acquire (in 1959 it was reported that each of the production B-58As was worth more than its weight in gold). It was a complex aircraft that required considerable maintenance, much of which required specialized equipment, which made it three times as expensive to operate as the B-52. Also against it was an unfavorably high accident rate: 26 aircraft were lost in accidents, 22.4% of total production. SAC had been dubious about the type from the beginning, although its crews eventually became enthusiastic about the aircraft (its performance and design were appreciated, although it was never easy to fly).

By the time the early problems had largely been resolved and SAC interest in the bomber had solidified, Secretary of Defense Robert McNamara decided that the B-58 was not going to be a viable weapon system. Its early retirement, slated for 1970, was ordered in 1965, and despite efforts of the USAF to earn a reprieve, proceeded on schedule. The last B-58s in operational service retired 16 January 1970. A total of 116 B-58s were produced: 30 trial aircraft and 86 production B-58A models. Most of the trial aircraft were later brought up to operational standard. Eight were equipped as TB-58A training aircraft.

A number of B-58s were used for special trials of various kinds, including one used for testing the radar system intended for the Lockheed YF-12 interceptor. Several improved (and usually enlarged) variants, dubbed B-58B and B-58C by the manufacturer, were proposed, but never built.

[edytuj] Popular culture

In the 1964 film Fail-Safe, stock footage of B-58s was used to represent "Vindicator" bombers which attacked Moscow.

Singer John Denver's father was a noted B-58 pilot.

[edytuj] Variants

• XB-58: Prototype. Two built.
• YB-58A: Pre-production aircraft. 11 built.
• B-58A: Three-seat medium-range strategic bomber aircraft.
• TB-58A: Training aircraft.
• NB-58A: This designation was given to a YB-58A, which was used for testing the J93 engine. The engine was originally intended for the B-70 Valkyrie bomber.
• B-58B: Unbuilt version.
• B-58C: Unbuilt version.

[edytuj] Operators

• United States Air Force

[edytuj] Specifications (B-58A)

Szablon:Aircraft specifications

[edytuj] References

• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book
• Szablon:Cite book

[edytuj] External links

• Aerospaceweb.org profile of the B-58
• Convair B-58 Hustler Rendezvous
• Aviation-history.com profile of the B-58
• Hustler House

[edytuj] Related content

{{aircontent

|similar aircraft=

• A-5 Vigilante
• Avro Vulcan
• Boeing XB-59
• Mirage IV
• Tupolev Tu-22

F-84 Thunderjet
{{{podpis}}}
Dane podstawowe
Państwo	USA
Producent	Republic Aviation
Załoga	1
Historia
Data oblotu	28 lutego 1946
Dane techniczne
Napęd	1 silnik turboodrzutowy Allison J35
Moc	ciąg 2.222 kg
Wymiary
Rozpiętość	10.24 m
Długość	13,23 m
Wysokość	3,84 m
Powierzchnia nośna	30 m²
Masa
Własna	6275 kg
Startowa	12250 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	1120 km/h
Prędkość przelotowa	780 km/h
Rzuty

Republic Aviation F-84 "Thunderjet" był jednym z pierwszych samolotów odrzutowych skonstruowanych pod koniec II wojny światowej dla USAAF. Początkowe oznaczenie P-84 zmieniono na F-84 wraz z wprowadzeniem w USAF nowego systemu oznaczeń. Prototyp oblatano 28 lutego 1946, a do 1953 roku wyprodukowano łącznie ok. 4.450 sztuk.

Skrzydła pierwszych wersji F-84 nie posiadały skosu, co powodowało, że w Wojnie Koreańskiej nie były w stanie sprostać górującymi nad nimi osiągami myśliwcom wroga typu Mig-15. Skośne powierzchnie nośne Mig-ów powodowały mniejsze opory aerodynamiczne w zakresie większych prędkości, pozwalając na uzyskanie znacznie lepszych osiągów w locie. F-84 wycofano z tego powodu z użycia jako myśliwce i zaczęto stosować jako samoloty myśliwsko-bombowe do ataków na pociągi, magazyny, mosty, pozycje i wojska wroga. W tej roli maszyna przenosiła bomby (w tym zasobniki z napalmem) oraz niekierowane pociski rakietowe.

Niepowodzenie wersji F-84 z prostymi skrzydłami w planowanej pierwotnie roli samolotu myśliwskiego przyczyniło się do powstania późniejszych, poprawionych wersji ze skośnymi skrzydłami. Znacznie zmodyfikowany samolot otrzymał ostatecznie oznaczenie F-84F Thunderstreak (prototyp oznaczono początkowo jako YF-96, co implikowałoby zupełnie nowe oznakowanie wersji seryjnej). Na bazie F-84F powstała także wersja rozpoznawcza RF-84F Thunderflash.

F-84 był pierwszym amerykańskim samolotem myśliwskim, zdolnym przenosić taktyczną broń atomową. Użytkowany w wielu państwach, głównie Nato (od 1957 m.in. w RFN), m.in. Belgia, Dania, Francja, Grecja, Holandia, Iran, Jugosławia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Tajlandia, Tajwan, Turcja, Włochy.

[edytuj] Wersje

• XF-84 - 3 protypy
• YF-84A - 15 maszyn z produkcji przedseryjnej
• F-84A - nie wyprodukowano (zamówienie opiewało na 99 maszyn)
• F-84B - pierwsza wersja seryjna, wyprodukowano 226 sztuk
• F-84C - wersja rozwojowa F-84B, wyprodukowano 191 sztuk
• F-84D - wersja rozwojowa F-84C, dłuższy kadłub, nowe skrzydła, wyprodukowano 154 sztuki
• F-84E - wersja rozwojowa F-84D, wyprodukowano 843 sztuk
• YF-96A - wersja przedseryjna F-84F, przebudowana później do celów eksperymentalnych i oznaczona YRF-84F. 1 egzemplarz (Seriennummer 49-2430)
• F-84F - (YF-96) wersja rozwojowa na bazie F-84E z silnikiem Wright J65,skośne powierzchnie nośne, znana jako "Thunderstreak", wyprodukowano 2711 sztuk
• RF-84F - samolot rozpoznawczy na bazie F-84F, znany jako "Thunderflash", wyprodukowano 715 sztuk
• F-84G - wersja rozwojowa F-84E, zdolna do tankowania w powietrzu, wyprodukowano 3.025 sztuk. F-84G używała formacja akrobatyczna Turkish Stars do swoich pokazów.
• ’’XF-84H’’ - 2 egzemplarze eksperymentalne do prob z silnikami turbośmigłowymi, ze względu na wytwarzany hałas zwane "Thunderscreech"

[edytuj] Dane techniczne (F-84F)

Napęd

• 1 silnik Allison J35 o ciągu 2.222 kg

Osiągi

• prędkość maks: 998 km/h
• prędkość przelotowa: 780 km/h
• pułap maks.: 13.180 m
• zasięg maks.: 2.389 km na pełnym zbiorniku; możliwe tankowanie w powietrzu
• masa: 6.905 kg

Wymiary

• rozpiętość skrzydeł: 11,13 m
• długość: 11,73 m
• wysokość: 3,84 m

Uzbrojenie

• sześć karabinów maszynowych 12,7 mm, osiem rakiet 12,7 cm i ok. 906 kg bomb (2.000 funtów)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• F84 w muzeum USAF, (ang.)
• F84 na www.Globalsecurity.org, (ang.)

To jest tylko zalążek artykułu związanego z lotnictwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

de:Republic F-84 en:F-84 Thunderjet fa:اف-۸۴ تاندرجت fr:F-84 Thunderjet it:Republic F-84 ja:F-84 (戦闘機) no:Republic F-84 Thunderjet pt:F-84 Thunderjet fi:F-84 Thunderjet {{Martwe linki}}