Infidels

Z Wikipedii

Infidels
Okładka
Album studyjny Boba Dylana
Wydany	1 listopada 1983
Nagrywany	11 kwietnia-5 lipca 1983
Gatunek	rock
Długość	41:39
Wytwórnia	Columbia
Producent	Bob Dylan i Mark Knopfler
Oceny
All Music Rolling Stone Robert Christgau B-
Płyta po płycie
Shot of Love (1981)	Infidels (1983)	Real Live (1984)

Infidels – 22 studyjny album nagrany przez Boba Dylana od kwietnia do lipca 1983 r. i wydany w tym samym roku w listopadzie.

Spis treści 1 Historia i charakter albumu 2 Muzycy 3 Spis utworów 4 Odrzuty z sesji 5 Opis płyty 6 Listy przebojów 6.1 Album 7 Bibiliografia 8 Przypisy

[edytuj] Historia i charakter albumu

Po dwóch latach nieustannego koncertowania Dylan postanowił zniknąć na jakiś czas z aktywnego życia publicznego. Wiadomo iż w lutym 1982 r. wziął udział w sesji nagraniowej Allena Ginsberga, a w czerwcu w sesji Clydie King w swoim studiu Rundown w Santa Monica.

6 czerwca 1982 r. wystąpił razem z Joan Baez i wspólnie wykonali trzy utwory na 6-godzinnym antynuklearnym wiecu Peace Sunday Rally w Pasadenie. I to był jego jedyny występ w 1982 r.

W czerwcu nagrywał w swoim studiu tajemnicze utwory, o których nic pewnego nie wiadomo.

16 lutego 1983 r. dołączył do koncertu Ricka Danko i Levona Helma w "Lone Star Cafe w Nowym Jorku; wykonał tam z nimi pięć utworów.

W kwietniu przystąpił do nagrywania swojego nowego albumu.

Do nagrania Infidels, albumu wydanego 1 listopada 1983, zaprosił Dylan mały, ale znakomity zespół, którego rytmiczną podstawę tworzył, uważany przez wielu za najlepszy na świecie, duet Sly i Robbie. Ozdobą byli dwaj wyśmienici gitarzyści: Mark Knopfler (który tak wspaniale wykonał swoją robotę na Slow Train Coming) oraz bluesowa znakomitość (były członek The Rolling Stones) Mick Taylor. No i klawiszowiec Alan Clark, który swoje zadanie wypełnił bezbłędnie. Świetna Clydie King najwyraźniej stała się ulubioną dziewczyną do wspierania Dylana wokalnie.

Historia powstania tego albumu rozbija się na dwa etapy. Pierwszy etap trwał do 1 maja, kiedy Dylan i Knopfler (producenci płyty) zakończyli jego nagrywanie. Płyta właściwie gotowa do wydania składała się z następujących utworów:

1. Jokerman
2. License to Kill
3. Man of Peace
4. Neighborhood Bully

i na drugiej stronie:

1. Don't Fall Apart on Me Tonight
2. Blind Willie McTell
3. Sweetheart Like You
4. I and I
5. Foot of Pride^[1]

Gdyby ten album został wydany, byłby bez wątpienia arcydziełem Dylana w latach 80. Chociaż i tu można by się spierać, czy powinny znaleźć się na nim takie utwory jak Neighborhood Bully czy License to Kill, które po prostu nie pasowały do całej płyty. I dlaczego nie ma na niej Someone's Got a Hold of My Heart oraz dlaczego jest akurat ta wersja Jokermana z przerobionym tekstem?

W pewnym momencie Dylan odczuł, że powinien wypełnić trochę brzmienie utworów, gdyż... stało się za bardzo przewidywalne i postanowił przerobić partie wokalne. Jednak niestety nie zatrzymał się na tym... Usunął dwa znakomite kawałki Blind Willie McTell i Foot of Pride i mając do dyspozycji ok. piętnastu utworów zastąpił je jednym, niedorównującym im, czterominutowym kawałkiem Union Sundown. To doskonały przykład zarówno problemów decyzyjnych jak i błędnych decyzji wynikłych ze złych osądów, co trapiło artystę przez lata 80. a nawet część 90.

Oryginalny Infidels nagrany typową dla artysty metodą "na żywo" (chociaż nikt już tak nie nagrywał) wykazał, że mając taki zespół, jakim dysponował wtedy Dylan oraz 24-ścieżkowy system nagrywający, wszelkie ewentualne kiksy były bardzo łatwe do zatuszowania, bez potrzeby restrukturyzacji całej płyty. Stało się jednak inaczej i efekt działań artysty, to bardzo dobra płyta, jednak będąca tylko wyblakłym odbiciem oryginału.

[edytuj] Muzycy

• Bob Dylan¹ - gitara, pianino, harmonijka, wokal (sesje 1-18)
• Mick Taylor - gitara (sesje 1-17)
• Mark Knopfler - gitara (sesje 1-17)
• Alan Clark - instrumenty klawiszowe (sesje 1-17)
• Robbie Shakespeare - gitara basowa (sesje 1-17)
• Sly Dunbar - perkusja (sesje 1-17)
• Full Force - chórki (sesja 18)

¹ Pogrubionym drukiem muzycy wymienieni na okładce albumu

[edytuj] Spis utworów

1. Jokerman
2. Sweetheart Like You
3. Neighborhood Bully
4. License to Kill
5. Man of Peace
6. Union Sundown
7. I and I
8. Don't Fall Apart on Me Tonight

[edytuj] Odrzuty z sesji

1. Blind Willie McTell (21 wersji)
2. Instrumentalny jam;
3. Don’t Fall Apart on Me Tonight (11 wersja ukazała się na pierwszej i drugiej wersji albumu)
4. Jokerman
5. (Slow Try Baby)
6. (Blues)
7. Columbus Georgia
8. Back to the Wall
9. Oklahoma Kansas
10. Jokerman
11. (Blues)
12. Jokerman (3 kolejne wersje)
13. Sweetheart Like You (7 wersji z tego dwie kompletne - w tym jedna instrumentalna)
14. Clean-Cut Kid (2 kolejne wersje)
15. This Was My Love;
16. Man of Peace (co najmniej 3 wersje, trzecia była podstawą do przeróbek)
17. Jokerman (ta wersja była na pierwszej wersji albumu; następnie tekst uległ zmianom i po overdubbingu piosenka znalazła się na ostatecznej wersji albumu)
18. Clean-Cut Kid
19. Don’t Fly Unless It’s Safe (2 wersje)
20. Clean-Cut Kid
21. Jesus Met the Woman at the Well
22. 16 Tons
23. Clean-Cut Kid (3 kolejne wersje)
24. He’s Gone (?)
25. Clean-Cut Kid
26. 3 bluesowe jamy
27. (Dadada Grateful Dead)
28. (Reggae Toms Toms Jam)
29. (Bob Said Tape This)
30. (Mark Soop Pick Up)
31. Oh, Susannah!
32. Dark Groove (2 wersje)
33. Someone’s Got a Hold of My Heart (6 wersji; 4 i 5 zostały zmiksowane razem i wydane na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991)
34. dwa (boogie);
35. (Mark Plunks Tasty)
36. Dark Grove (2 wersje)
37. (Diddling)
38. Sweetheart Like You (18 wersji z tego 12 niekompletnych, 1 instrumentalna (trzecia); 9 wersja była na pierwszej wersji albumu; następnie po overdubbingu piosenka znalazła się na ostatecznej wersji albumu)
39. Blind Willie McTell (2 wersje)
40. Neighborhood Bully (6 wersji, z tego 3 niekompletne; piąta posłużyła do dalszych przeróbek)
41. Green Onions;
42. (Love You Too jam);
43. (Trees Hannibal Alps)
44. (End Bob 12-string) (niekompletny)
45. (Robbie Sly – Aquarium) (niekompletny)
46. (G Boogie) (niekompletny
47. This Was My Love (8 wersji z tego trzy niekompletne)
48. Across the Borderline (3 wersje z tego dwie niekompletne)
49. Tell Me (8 wersji w tym jedna niekompletna; ostatnia została wydana na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991)
50. Foot of Pride (9 wersji z tego 6 niekompletnych)
51. (Reggae Jam) (niekompletney)
52. Christmas Song (niekompletny)
53. Silent Night (niekompletny)
54. Glory to the King (niekompletny)
55. Choo Choo Ch’Boogie (niekompletny(
56. Lovers Concerto (niekompletny)
57. Dark as a Dungeon (niekompletny)
58. Foot of Pride (22 wersje z tego 10 niekompletnych)
59. Someone's Got a Hold of My Heart (4 wersje, wszystkie niekompletne)
60. Foot of Pride (4 kolejne wersje z tego 3 niekompletne)
61. Foot of Pride (3 wersje z tego dwie niekompletne)
62. Prison Station Blues (niekompletny)
63. Forever My Darling (niekompletny)
64. Someone's Got a Hold of My Heart (3 wersje z tego dwie niekompletne)
65. Choo Choo Ch’Boogie (2 wersje)
66. Cold Cold Heart (niekompletny)
67. I’m Moving On
68. (Kim)
69. From Paul (niekompletny)
70. Foot of Pride (4 wersje z tego dwie niekompletne; czwarta ukazała się na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991)
71. Union Sundown (2 wersje)
72. niezidentyfikowana piosenka (niekompletna)
73. harmonijka (niekompletna)
74. niezidentyfikowana piosenka (niekompletna)
75. I and I (9 wersji z tego sześć niekompletnych; szósta wersja posłużyła do dalszych przeróbek)
76. Julius and Ethel (2 wersje)
77. 3 kolejne jamy (jam harmonijkowy) (niekompletny)
78. Don’t Drink no Chevy (?) (4 niekompletne wersje)
79. How Many Days (?)* (2 niekompletne wersje)
80. (riff bluesowy) (niekompletny)
81. (Mark Pickin’ Grove) (niekompletny)
82. Home, Home on the Range (niekompletny)
83. (Bob Lead Jazz) (niekompletny)
84. (Buttons+Buns) (niekompletny)
85. I’m Gonna Wash That
86. Man Right Out of My Hair (niekompletny)
87. (Great Buttons Again) (niekompletny)
88. Foot of Pride (niekompletny)
89. Lord Protect My Child
90. Angel Flying Too Close to the Ground (6 wersji, z tego trzy niekompletne)
91. Lord Protect My Child (6 wersji z tego jedna niekompletna)
92. Union Sundown (3 wersje, ze tego jedna niekompletna; trzecia posłużyła do kolejnych przeróbek i wyszła na singlu)
93. The Green, Green Grass of Home (2 wersje z tego jedna niekompletna)
94. (Jam Groove) (niekompletny)
95. (Goin’ Up Let It Roll) (niekompletny)
96. Union Sundown (dwie wersje z tego jedna niekompletna; kompletna wersja po overdubbingu znalazła się na drugiej wydanej wersji albumu)
97. Lord Protect My Child (trzy wersje z tego dwie niekompletne; trzecia wersja zmiksowana - została wydana na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991)
98. Death Is Not the End (ukazał się na studyjnym albumie Down in the Groove)
99. Angel Flying Too Close to the Ground (6 wersji z tego cztery niekompletne; szósta ukazała się na singlu)
100. Blind Willie McTell (dwie wersje; zmiksowana wersja pierwszej lub drugiej ukazała się na na The Bootleg Series Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991). Także jako tylko promocyjny singel.
101. Neighborhood Bully

[edytuj] Opis płyty

• Producent - Chuck Plotkin i Bob Dylan; Bumps Blackwell (2-10), Chuck Plotkin i Bob Dylan (1)
• Nagranie - Neil Dorfsman
• Inżynier - Josh Abbey
• Miejsca i data nagrania

1. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 11, 12 kwietnia 1983 r. (1-3)
2. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 13 kwietnia 1983 r. (4-12) [4]
3. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 14 kwietnia 1983 r. (13-18) [5]
4. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 15 kwietnia 1983 r. (19-25)
5. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 16 kwietnia 1983 r. (25-37)
6. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 18 kwietnia 1983 r. (38, 39)
7. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 19 kwietnia 1983 r. (40-43) [3]
8. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 20 kwietnia 1983 r. (44-48)
9. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 21 kwietnia 1983 r. (49)
10. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 22 kwietnia 1983 r. (50-58)
11. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 23, 25 kwietnia 1983 r. (59-61)
12. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 26 kwietnia 1983 r. (62-69)
13. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 27 kwietnia 1983 r. (70-77)
14. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 29 kwietnia 1983 r. (78-89)
15. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 2 maja 1983 r. (90-100)
16. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 5 maja 1983 r. (101)
17. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 17 maja 1983 r. (102)
18. sesja: The Power Station, Nowy Jork; 18 maja 1983 r. [sesja overdubbingowa: 1, 2, 6, 7, 8]

• Miksowanie i remiksowanie - Ian Taylor
• Inżynier cyfrowy - Frank Dickinson
• Mastering - Ian Taylor i Bill Kipper
• Studio - Masterdisc, Nowy Jork
• Czas - 41 min. 39 sek.
• Firma nagraniowa - Columbia
• Numer katalogowy - CK 38819
• Data wydania - 1 listopada 1983

[edytuj] Listy przebojów

[edytuj] Album

Rok	Lista	Pozycja
1983	Billboard USA. Albumy popowe	20
1983	Melody Maker WB. Albumy popowe	9

[edytuj] Bibiliografia

• Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. ISBN 0-7119-3555-6
• Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions. ISBN 0-312-13439-8

Przypisy