Self Portrait

Z Wikipedii

Self Portrait
Okładka
Album studyjny Boba Dylana
Wydany	8 czerwca 1970
Nagrywany	24 kwietnia 1969-30 marca 1970
Gatunek	country rock, rock
Długość	73:15
Wytwórnia	Columbia
Producent	Bob Johnston
Oceny
All Music
Płyta po płycie
Nashville Skyline (1969)	Self Portrait (1970)	New Morning (1970)

Self Portrait – dziesiąty studyjny i drugi w karierze dwupłytowy album Boba Dylana nagrany w okresie od kwietnia 1969 r. do marca 1970 r.,

Spis treści 1 Historia i charakter albumu 2 Muzycy 3 Spis utworów 4 Odrzuty z sesji 5 Opis płyty 6 Listy przebojów 6.1 Album 7 Przypisy

[edytuj] Historia i charakter albumu

Przyczyny nagrania tego najgorszego albumu w jego karierze nie są całkowicie znane. Być może najpierw, będąc w kreatywnym kryzysie, pragnął nagrać miły pojedynczy album standardów country i folku. Jednak pojawił się pomysł umieszczenia na tej płycie także nagrań z festiwalu na wyspie Wight^[1], gdyż pomysł wydania koncertowego albumu z tego występu został porzucony. Do tego postanowił dodać swoje wersje piosenek innych twórców^[2]. Jeśli więc miał jakiś pomysł na album, to wkrótce uległ on całkowitej destrukcji.

Być może jedną z przyczyn była olbrzymia ilość bootlegów Dylana ukazujących się na rynku i może była do odpowiedź na to: macie tutaj coś równie niedobrego.

W dodatku "zapomniał" swojego głosu, którym dotąd śpiewał i Self Portrait jest zapisem jego eksperymentów wokalnych; prezentuje klika głosów, w tym jeden mocno przeziębiony. Po raz pierwszy w swojej karierze Dylan zmienia także wokal. Pierwszy wokal do utworu Simona The Boxer z sesji 3 zostaje odrzucony i dograny drugi na sesji 6. Efekt jest taki, że utwór ten do tego albumu raczej nie pasuje.

Naprawdopodobniej rekonstrukcja wydarzeń skutkująca tym albumem powinna wyglądać następująco. Podczas sesji z Cashem do Nashville SkylineDylan zaprojektował swój kolejny album jako zestaw utworów country. Sesje odbywły się w Nashville i tam powstało 11 tego typu utworów. Szybko jednak się zorientował, że po prostu spaskudził wszystko i opuścił Nashville. Udał się do swego zacisza w Woodstock i tam zmienił koncepcję albumu. Tym razem miał to być album zawierający zarówno country jak i folk. Do tego pragnął dorzucić kilka koncertowych piosenek z festiwalu na wyspie Wight. Porzucił więc swoje eksperymenty z głosem i powrócił od prawie swojego dawnego nosowego brzmienia. Dlatego sesje z Nashville i z Nowego Jorku są tak całkowicie różne. Z sesji nowojorskich odrzuca aż 14 utworów.

W tym momencie stracił też całkowicie zainteresowanie powstającą płytą. Wszystkie instrumentalne sesje overdubbingowe z Nashville odbyły się bez jego obecności i jakichkolwiek ingerencji.

Po ukazaniu się płyty odciął się od niej mówiąc pracowaliśmy w Nowym Jorku nad New Morning, gdy "Self Portrait" został zebrany do kupy^[3]. Zwalił więc wszystko na producenta Boba Johnstona, a sam umył ręce.

Ostatecznie album ten był totalnym wypięciem sie Dylana na jego firmę nagraniowę i na swoich fanów. Najbardziej kuriozalne wydaje się to, że mimo wszystko album ten stał się złotą płytą.

[edytuj] Muzycy

• Bob Dylan ¹ - wokal, gitara, instrumenty klawiszowe, harmonijka
• Byron T. Bach - wioloczela
• Brenton Banks - skrzypce
• George Binkley III - skrzypce
• Norman Blake - gitara
• David Bromberg - gitara, gitara Dobro, gitara basowa
• Albert Wynn Butler - klarnet, saksofon
• Kenneth A. Buttrey - perkusja, instrumenty perkusyjne
• Fred Carter Jr. - gitara
• Marvin Chantry - altówka
• Ron Cornelius - gitara
• Charlie Daniels - gitara basowa, gitara
• Rick Danko - gitara basowa, wokal
• Pete Drake - gitara steel
• Delores Edgin - wokal
• Fred Foster - gitara
• Solie I. Fott - skrzypce, altówka
• Bubba Fowler - gitara
• Dennis Good - puzon
• Emanuel Green - sprzypce
• Hilda Harris - wokal
• Levon Helm - mandolina, perkusja, wokal
• Freddie Hill - trąbka
• Karl Himmel - klarnet, saksofon, puzon
• Garth Hudson - instrumenty klawiszowe
• Lilian Hunt - skrzypce
• Martin Katahn - skrzypce
• Doug Kershaw - skrzypce
• Al Kooper - gitara, róg, instrumenty klawiszowe
• Sheldon Kurland - skrzypce
• Richard Manuel - pianino, wokal
• Martha McCrory - wiolonczela
• Charlie McCoy - gitara, gitara basowa, harmonijka, wibrafon
• Barry McDonald - skrzypce
• Ollie Mitchell - trąbka
• Carol Montgomery - wokal
• Bob Moore - gitara basowa
• Gene A. Mullins - róg barytonowy
• Joe Osborn - gitara, gitara basowa
• June Page - wokal
• Rex Peer - puzon
• Bill Pursell - pianino
• Robbie Robertson - gitara, wokal
• Albertine Robinson - wokal
• Alvin Roger - perkusja
• Frank Smith - puzon
• Maeretha Stewart - wokal
• Gary Van Osdale - altówka
• Bill Walker - aranżacja
• Bob Wilson - organy, pianino
• Stu Woods - kontrabas lub gitara basowa

¹ Pogrubionym drukiem zaznaczeni są muzycy sesyjni biorący udział w sesjach nagraniowych w Nashville, Tennessee (2 sesje) oraz w Nowym Jorku (4 sesje). Inni muzycy wzięli udział w instrumentalnych sesjach overdubbingowych w Nashville (7 sesji).

[edytuj] Spis utworów

1. All the Tired Horses - (Dylan) [3:12]
2. Alberta #1" - (Trad./Aranż. Dylan) [2:57]
3. I Forgot More Than You'll Ever Know - (Cecil A. Null) [2:23]
4. Days of '49 - (Lomax/Lomax/Warner) [5:27]
5. Early Mornin' Rain - (Gordon Lightfoot) [3:34]
6. In Search of Little Sadie - (Trad./Aranż. Dylan) [2:27]
7. Let It Be Me - (Gilbert Becaud/Mann Curtis/Pierre Delanoe) [3:00]
8. Little Sadie - (Trad./Aranż. Dylan) [2:00]
9. Woogie Boogie - (Dylan) [2:06]
10. Belle Isle - (Trad./Aranż. Dylan) [2:30]
11. Living the Blues - (Dylan) [2:42]
12. Like a Rolling Stone - (Dylan) [5:18]¹
13. Copper Kettle - (Alfred Frank Beddoe) [3:34]²
14. Gotta Travel On - (Paul Clayton/Larry Ehrlich/David Lazar/Tom Six) [3:08]
15. Blue Moon - (Lorenz Hart/Richard Rodgers) [2:29]
16. The Boxer - (Paul Simon) [2:48]
17. The Mighty Quinn (Quinn the Eskimo) - (Dylan) [2:48]¹
18. Take Me as I Am (Or Let Me Go) - (Boudleaux Bryant) [3:03]
19. Take a Message to Mary -(Felice Bryant/Boudleaux Bryant) [2:46]
20. It Hurts Me Too - (Trad./Aranż. Dylan) [3:15]
21. Minstrel Boy - (Dylan) [3:32]¹
22. She Belongs to Me - (Dylan) [2:43]¹
23. Wigwam - (Dylan) [3:09]
24. Alberta #2 - (Trad./Aranż. Dylan) [3:12]

• ¹ Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Isle of Wight Festival.
• ² Pełny tytuł - Copper Kettle (The Pale Moonlight).

[edytuj] Odrzuty z sesji

Odrzuty z sesji z Self Portait właściwie nie weszły w obieg. Prawie wszystkie te utwory są cudzymi kompozycjami oprócz klku. Wśród utworów Dylana wyróżniają dwa, czyli Went to See the Gypsy i If Not for You. Z pewnościę te dwie piosenki były przygotowywane z myślą o albumie Self Portrait, jednak ostatecznie ukazały się na następnym zatytułowanym proroczo New Morning.

• A Fool Such as I (Bill Trader)
• Annie's Going to Sing Her Song (Tom Paxton)
• Come a Little Bit Closer
• Come All You Fair and Tender Ladies (trad.)
• Folsom Prison Blues (Johnny Cash)
• Happy Book (według pogłosek)
• House Carpenter (trad.)
• Little Moses (Bert A. Williams/Earle C. Jones)
• My Previous Life
• Niezidentyfikowana piosenka
• Pretty Saro
• Railroad Bill (trad.)
• Ring of Fire (June Carter/Merle Kilgore)
• Running (?)
• Sitting on the Dock of the Bay (Steve Cropper/Otis Redding)
• Spanish Eyes (?)
• Spanish Is the Loving Tongue (Charles Badger Clark)
• Take [Me] Back Again (?)
• Tattle O-Day (Eric Andersen)
• Tell Ol' Bill (?)
• These Working Hands
• Time Passes Slowly
• Thirsty Boots (Eric Andersen)
• This Evening so Soon
• Went to See the Gypsy
• When a Fellow's Out of a Job
• Universal Soldier (Buffy Sainte-Marie)

[edytuj] Opis płyty

• Producent - Bob Johnston
• Sudio, miejsce i data nagrań -

Sesje nagraniowe

1. sesja: Columbia Music Row Studios, Nashville; 24 i 26 kwietnia 1969 r. (3, 7, 11, 18)
2. sesja: Columbia Music Row Studios, Nashville; 3 maja 1969 r. (15, 19)
3. sesja: Columbia Studio A, Nowy Jork; początek marca 1970 r. (1, 16 (wokal), 23)
4. sesja: Columbia Studio A, Nowy Jork; 3 marca 1970 r. (6, 9)
5. sesja: Columbia Studio A, Nowy Jork; 4 marca 1970 r. (4, 5)
6. sesja: Columbia Studio A, Nowy Jork; 5 marca 1970 r. (2, 8, 10, 13, 14, 16, 20, 24)

Sesje "overdubbingowe"

1. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 11 marca 1970 r. (1, 2, 4, 8)
2. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 12 marca 1970 r. (10, 16)
3. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 13 marca 1970 r. (5, 9, 13, 14)
4. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 17 marca 1970 r. (1, 5, 9, 13, 10, 23)
5. sesje: Columbia Recording Studios, Nashville; 30 marca 1970 r. (1, 10, 13, 20)
6. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 2 kwietnia 1970 r. (6, 16)
7. sesja: Columbia Recording Studios, Nashville; 3 kwietnia 1970 r. (24)

Nagrania koncertowe z 31 sierpnia 1969 z Isle of Wight Festival (12, 17, 21, 22)

• Inżynierowie nagrań - Neil Wilburn, Don Puluse, Glynn Johns
• Czas - 73 min. 15 sek.; 1 godz. 13 min. 15 sek.
• Projekt artystyczny albumu - Ron Coro
• Fotografie - John Cohen, Al Clayton, Camera Press
• Obraz na okładce - Bob Dylan
• Firma nagraniowa - Columbia
• Numer katalogowy - C2X 30050

Wznowienie na cd

• Firma nagraniowa - Columbia
• Numer katalogowy - CGK 30050
• Rok wznowienia - 1989

[edytuj] Listy przebojów

[edytuj] Album

Rok	Lista	Pozycja
1970	Billboard USA. Albumy popowe	4
1970	Melody Maker WB. Albumy popowe	1

Przypisy