Web - Amazon

We provide Linux to the World


We support WINRAR [What is this] - [Download .exe file(s) for Windows]

CLASSICISTRANIERI HOME PAGE - YOUTUBE CHANNEL
SITEMAP
Audiobooks by Valerio Di Stefano: Single Download - Complete Download [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Alphabetical Download  [TAR] [WIM] [ZIP] [RAR] - Download Instructions

Make a donation: IBAN: IT36M0708677020000000008016 - BIC/SWIFT:  ICRAITRRU60 - VALERIO DI STEFANO or
Privacy Policy Cookie Policy Terms and Conditions
Blood on the Tracks - Wikipedia, wolna encyklopedia

Blood on the Tracks

Z Wikipedii

Blood on the Tracks
Okładka
Album studyjny Boba Dylana
Wydany 17 stycznia 1975
Nagrywany wrzesień i grudzień 1974
Gatunek folk rock
Długość 51:42
Wytwórnia Columbia
Producent Bob Dylan
Oceny
Płyta po płycie

Before the Flood
(1974)

Blood on the Tracks
(1975)

The Basement Tapes
(1975)

Blood on the Tracks – 15 studyjny album Boba Dylana nagrany we wrześniu i grudniu 1974 r. oraz wydany w styczniu 1975 r. Był to jeden z najbardziej osobistych albumów Dylana.

Spis treści

[edytuj] Historia i charakter albumu

W lutym 1974 r. zakończyła się koncertowa tura Dylana. Pomiędzy lutym a wrześniem, kiedy rozpoczął nagrywanie Blood on Tracks jednyny jego nagrany publiczny występ odbył się 9 maja, gdy zaśpiewał kilka piosenek na zorganizowanym przez Phila Ochsa benefisowym koncercie "Przyjaciele Chile" (ang. "Friends of Chile") w celu poparcia prezydenta Salvadora Allende. Był to zarazem najlepiej udokumentowany publiczny "występ" Dylana całkowicie pijanego. O ile na pojedynczych zdjęciach widać niby wesołego faceta machającego butelką wina, to taśma z nagraniem tego wydarzenia jest po prostu przerażająca[1].

Ten "stracony weekend" Dylan zawdzięczał separacji z żoną Sarą. Wygrzebał się z tego na tyle, że latem był już jako samotny rodzic z trzema swoimi dziećmi w świeżo zakupionej posiadłości w Minnesocie. Rozpoczął wtedy pracę na cyklem piosenek i pod koniec lipca zademontrował 8 lub 9 kompozycji Timowi Drummondowi i Stephenowi Stillsowi. Trzeba przyjąć, że były to utwory przygotowywane do nowego albumu[2].

Nowy album wyrósł oczywiście z Planet Waves, następującego po nim tournée i z pełnej determinacji mówienia o jego żonie i małżeństwie. W przypadku co najmniej jednej piosenki dołączyły się do tego jego doświadczenia z Meksyku podczas kręcenia filmu Pat Garrett i Billy Kid.

Jednak największą inspiracją Dylana do nagrania tego albumu był nauczyciel malarstwa, 73-letni wówczas, Norman Raeben (nota bene syn Szolema Alejchema). Dylan zapisał się do jego klasy i uczęszczał na kurs 5 razy w tygodniu. Raeben traktował wszystkich bardzo indywidualnie. Jego rozmowy z Dylanem dały muzykowi możliwość otwarcia się i znalezienia drogi do nowej "techniki", która pozwoliła mu na nagranie tego albumu i nakręcenie filmu Renaldo i Clara.

Dylan nagrał album w Nowym Jorku w połowie września. Płyta była gotowa do wydania i zaczęto nawet rozpowszechniać promocyjne kopie[3]. Nagle Dylan zadecydował, że nie jest zadowolony z nagrań. Pojechał do Minneapolis i poprosił swojego brata o zebranie jakiś muzyków na sesję nagraniową. I wtedy - to znaczy w grudniu - zostały nagrane nowe wersje Tangled Up in Blue, Idiot Wind, If You See Her, Say Hello, Lili, Rosemary and the Jack of Hearts oraz You're a Big Girl Now. Ponieważ Dylan śpiewa zawsze o tym, co czuje w danym momencie, poszerzyło to znacząco bogactwo emocjonalne płyty. Mimo iż zarówno Joni Mitchell jak i Robbie Robertson woleli oryginalne nagrania, Dylan postanowił jednak umieścić pięć nowych wersji[4].

Dylan wchodząc do studia we wrześniu miał już gotową kolejność utworów. Miał pewne problemy z utworem kończącym płytę i wahał się pomiędzy aktualnym zakończeniem przez Buckets of Rain a nagranym na sesji 5 Up to Me.

Jego wybór studia także nie był przypadkowy, bowiem studio A & R dawniej nazywało się Columbia Studio A. A właśnie tam Dylan nagrał sześć swoich pierwszych albumów.

Sesja z 16 września uchodzi za najlepszą sesję Dylana w ogóle. Powstało podczas niej sześć wybitnych utworów, z których dwa były całkowicie gotowe na album: Tangled Up in Blue i If You See Her, Say Hello. Inne nagrane wtedy utwory to Call Letter Blues[5] (który razem z dwoma wspomnianymi uprzednio piosenkami ukazał się na The Bootleg Series. Volumes 1-3 (Rare & Unreleased) 1961-1991, Lily, Rosemary and the Jack of Hearts, Simple Twist of Fate oraz You're a Big Girl Now.

Podczas nagrywania albumu w Nowym Jorku Dylan właściwie nie wykorzystał grupy Deliverance Erica Weissberga (być może zagrali w jednym utworze. Pracował głównie z jej basistą Tonym Brownem, 17 września dodał organistę Paula Griffina. Gdy 17 września wpadł odwiedzić Dylana Mick Jagger - pili cały czas grając i śpiewając bluesy[6].

Głównym utworem albumu był Idiot Wind i on ulegał największym zmianom i to zarówno muzycznym jak i tekstowym (co czyniło go wyjątkiem, bowiem w żadnym innym utworze Dylan tekstów nie zmienił, nawet w Minnesocie).

Album ten jest zaliczny do arcydzieł Dylana, a wielu fanów i krytyków uważa go za jego najlepszą płytę[7], lepszą nawet od Blonde on Blonde. Ale oba te albumy mają coś wspólnego, są klamrą spinającą pewnien fragment życia artysty: utworem Sad Eyed Lady of the Lowlands ukazuje swoje uczucia do Sary Lownds, a Blood on the Tracks ukazuje uczucia spowodowane separacją od Sary.

Album zajął 16 pozycją na liście 500 najlepszych albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

[edytuj] Muzycy

  • Bob Dylan¹ - gitara, harmonijka, wokal (sesje 1-5)
  • Tony Browngitara basowa (sesje 1-3)
  • Charles Brown III – gitara (sesja 1)
  • Eric Weissbergbandżo, gitara (sesja 1)
  • Barry Kornfeld – gitara (sesja 1)
  • Richard Crooks – perkusja (sesja 1)
  • Buddy Cage – gitara steel (sesja 3)
  • Kevin (lub Ken) Odegard – gitara (sesje 4, 5)
  • Chris Weber – gitara, gitara 12-strunowa (sesje 4, 5)
  • Bill Peterson – gitara basowa (sesje 4, 5)
  • Gregg Inhofer – instrumenty klawiszowe (sesje 4, 5)
  • Bill Berg – perkusja (sesje 4, 5)
  • Billy Preston² - gitara basowa
  • Paul Griffin² – instrumenty klawiszowe
  • Tom McFaul² – instrumenty klawiszowe
¹ Pogrubionym drukiem wyszczególnieni są muzycy wymienieni na okładce płyty
² Muzycy wzięci z angielskiej Wikipedii
Reszta muzyków podana wg Clintona Heylina[8]

[edytuj] Spis utworów

  1. Tangled Up in Blue [5:40]
  2. Simple Twist of Fate [4:18]
  3. You're a Big Girl Now [4:36]
  4. Idiot Wind [7:45]
  5. You're Gonna Make Me Lonesome When You Go [2:58]
  6. Meet Me in the Morning [4:19]
  7. Lily, Rosemary and the Jack of Hearts [8:50]
  8. If You See Her, Say Hello [4:46]
  9. Shelter from the Storm [4:59]
  10. Buckets of Rain [3:29]

[edytuj] Odrzuty

Sesja 1
  • Up to Me
  • Call Letter Blues
  • There Ain't Gonna Be Any Nex Time (wg pogłosek)
  • Bell Tower Blues (wg pogłosek)
  • Where Do You Turn (Turning Point)? (wg pogłosek)
  • It's Breakin' Me Up (wg pogłosek)
  • Don't Want No Married Woman (wg pogłosek)
  • Ain't It Funny (wg pogłosek)
  • Little Bit of Rain (wg pogłosek)

Nie podane są próby i wersje utworów, które znalazły się na płycie

[edytuj] Opis płyty

  • Producent - Bob Dylan
  • Miejsce i data nagrań -
  1. sesja: Columbia A & R Studios, Nowy Jork; 16 września 1974
  2. sesja: Columbia A & R Studios, Nowy Jork; 17 września 1974 (3)
  3. sesja: Columbia A & R Studios, Nowy Jork; 18 września 1974 (5, 9)
  4. sesja: Columbia A & R Studios, Nowy Jork; 19 września 1974 (2, 7, 10)
  5. sesja: Columbia A & R Studios, Nowy Jork; 23-25 września 1974 (4, 6)
  6. sesja: Sound 80 Studios, Minneapolis, Minnesota; 27 grudnia 1974 (3, 4)
  7. sesja: Sound 80 Studios, Minneapolis, Minnesota; 30 grudnia 1974 (1, 7, 8)
  • Inżynier nagrywający - Phil Ramone
  • Czas - 51 min. 42 sek.
  • Data wydania - 17 stycznia 1975 r.
  • Fotografia na okładce - Paul Till
  • Ilustracja na tyle okładki - David Oppenheimer
  • Kierownictwo artystyczne - Ron Coro
  • Tekst we wkładce - Pete Hamill
  • Firma nagraniowa - Columbia
  • Numer katalogowy - PC 33235
Wznowienie na cd
  • Firma nagraniowa - Columbia
  • Numer katalogowy - CK 33236
  • Rok wznowienia - 1993

[edytuj] Listy przebojów

[edytuj] Album

Rok Lista Pozycja
1975 Billboard USA. Albumy popowe 1
1975 Melody Maker WB. Albumy popowe 4

[edytuj] Single

Rok Singel Lista Pozycja
1975 "Tangled Up in Blue" Billboard. Single popowe 31

Przypisy

  1. Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1974-1986. The Middle Years. Str. 21, 22.
  2. Ibid. Str. 22
  3. Są one dziś niezwykle cennym (i drogim) nabytkiem dla zbieraczy nagrań
  4. Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions. Str. 102
  5. Jest to zasadniczo Meet Me in the Morning ale z zupełnie innymi słowami
  6. Ibid. Str. 105
  7. Paul Williams. Op. Cit. Str. 21
  8. Heylin. Op. Cit. Str. 101

Our "Network":

Project Gutenberg
https://gutenberg.classicistranieri.com

Encyclopaedia Britannica 1911
https://encyclopaediabritannica.classicistranieri.com

Librivox Audiobooks
https://librivox.classicistranieri.com

Linux Distributions
https://old.classicistranieri.com

Magnatune (MP3 Music)
https://magnatune.classicistranieri.com

Static Wikipedia (June 2008)
https://wikipedia.classicistranieri.com

Static Wikipedia (March 2008)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com/mar2008/

Static Wikipedia (2007)
https://wikipedia2007.classicistranieri.com

Static Wikipedia (2006)
https://wikipedia2006.classicistranieri.com

Liber Liber
https://liberliber.classicistranieri.com

ZIM Files for Kiwix
https://zim.classicistranieri.com


Other Websites:

Bach - Goldberg Variations
https://www.goldbergvariations.org

Lazarillo de Tormes
https://www.lazarillodetormes.org

Madame Bovary
https://www.madamebovary.org

Il Fu Mattia Pascal
https://www.mattiapascal.it

The Voice in the Desert
https://www.thevoiceinthedesert.org

Confessione d'un amore fascista
https://www.amorefascista.it

Malinverno
https://www.malinverno.org

Debito formativo
https://www.debitoformativo.it

Adina Spire
https://www.adinaspire.com