Baby, Let Me Follow You Down

Z Wikipedii

Baby, Let Me Follow You Down
Utwór Boba Dylana z albumu Bob Dylan
Wydany	19 marca 1962
Nagrywany	20 listopada 1961
Gatunek	folk
Długość	2:33
Twórca	Rick von Schmidt, Bob Dylan
Producent	John Hammond
Utwór po utworze
Bob Dylan
„Gospel Plow” (8)	„Baby, Let Me Follow You Down” (9)	„House of the Risin' Sun” (10)

Baby, Let Me Follow You Down – tradycyjna piosenka folkowa zaadoptowana i przearanżowana przez Erica von Schmidta i nagrana przez Boba Dylana na jego pierwszym albumie Bob Dylan w listopadzie 1961 r.

Spis treści 1 Historia utworu 2 Wersje Boba Dylana 2.1 1966 3 Dyskografia 4 Inne wersje 5 Bibliografia 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia utworu

Pochodzenie utworu nie jest całkiem jasne, choć jest raczej pewne, iż jego początki sięgają okresu sprzed 1930 r.

Linia przekazu piosenki wygląda następująco: Dylan podkreślał, że nauczył się utworu od Erica von Schmidta. Schmidt z kolei jako swojego nauczyciela wymieniał mało znanego folkowca Geno Foremana, który, jak sam mówił, nauczył się piosenki z 78. (78 rpm) Blind Boy Fullera Baby, Let Me Lay It on You. Utwór ten figuruje w dyskografii Fullera pod tytułem Mama Let Me Lay It on You i został nagrany 29 kwietnia 1936 oraz powtórnie 5 kwietnia 1938 r. jako Mama Let Me Lay It on You No.2. 3 czerwca 1936 utwór został nagrany przez Waltera Colemana (lub Cole).

Podobno piosenka została także nagrana przez Gary'ego Davisa. Podobne motywy i tematy występowały także w piosenkach innych bluesmanów w latach 30. XX wieku, m.in. Memphis Minnie, Snooksa Eaglina i Big Billa Broonzy'ego.

W nocie do swojego pierwszego albumu Dylan napisał, iż przypuszcza, że Schmidt wykorzystał pewne elementy do swojej wersji z nagrań Horace'ego Sprotta z Alabamy, który został nagrany w 1954 r.

Zasadniczo Baby, Let Me Follow You Down (Baby, Let Me Lay It on You) jest tradycyjnym bluesem Wschodniego Wybrzeża i może być spokrewniony z takimi utworami jak Paper of Pins czy The Keys to Heaven znanymi zarówno na Wschodzie jak i w Mississippi. Ich wariacją jest być może Can I Do It for You? Memphis Minnie.

• Blind Boy Fuller Complete Recorded Works, Volume 2 (1936-1938) [1992]
• Rev. Gary Davis Blues & Ragtime [1993]

[edytuj] Wersje Boba Dylana

Prawdopodobnie pierwszą jego wersją Baby, Let Me Follow You Down nagraną w ogóle, była ta umieszczona na pierwszym albumie:

• 20 listopada 1961 - sesje do albumu w Columbia Studio A w Nowym Jorku
• 23 listopada - Dylan nagrywa piosenkę w domu Evy i Maca McKenziech w Nowym Jorku. Taśma ta jest znana jako "First McKenzie Tape".

Podczas podróży do domu na Boże Narodzenie i Nowy Rok zatrzymał się u przyjaciół w Minneapolis w stanie Minnesota i nagrał tam dwie taśmy. Na obu znajduje się Baby, Let Me Follow You Down:

• 22 grudnia 1961 - pierwsza taśma została nagrana przez Tony'ego Glovera w domu Bonnie Beecher i nagrania te są uważane za lepsze od nagrań z pierwszego albumu. Stanowiły one istotną część pierwszego w historii bootlegu Great White Wonder.
• 22 grudnia 1961 - druga taśma została nagrana przez Dave'a Whittakera i nosi nazwę Minnesota Hotel Tape.
• Październik 1962 - Dylan znów nagrywa tego bluesa, tym razem do radiowego programu "Billy Faier Show" w studiu WBAI w Nowym Jorku.
• Styczeń 1964 - artysta przearanżował utwór i zarejestrował go jako swoją kompozycję u swojego wydawcy Witmark Music w The Witmark Studio w Nowym Jorku, z prawami autorskimi, ale później się z tego wycofał.
• 25 listopada 1965 - koncert w "Arie Crown Theater" w McCormick Place w Chicago w stanie Illinois
• 4 grudnia 1965 – koncert w "Berkeley Community Theatre" w Berkeley w Kalifornii

[edytuj] 1966

• 5 lutego 1966 - koncert w "Westchester County Center" w White Plains, Nowy Jork w stanie Nowy Jork
• 26 lutego 1966 - koncert w "Garden Island" w Hampstead w stanie Nowy Jork

Tournée po Australii i Europie (pocz. 13 kwietnia 1966)

• 13 kwietnia 1966 - koncert na stadionie w Sydney w Australii
• 19 lub 20 kwietnia 1966 - koncert w "Festival Hall" w Melbourne w Australii
• 29 kwietnia 1966 - koncert w "Konserthuset" w Sztokholmie w Szwecjii
• 1 maja 1966 – koncert w KB-Hallen w Kopenhadze w Danii
• 10 maja 1966 - koncert w "Colston Hall" w Bristolu w Anglii
• 14 maja 1966 – koncert w "Odeon Theatre" w Liverpoolu w Wielkiej Brytanii
• 15 maja 1966 - koncert w "DeMontford Hall" w Leicester w Anglii, Wielka Brytania
• 16 maja 1966 - koncert w "Gaumont Theatre" w Sheffield w Anglii, Wielka Brytania
• 17 maja 1966 - koncert w "Free Trade Hall" w Manchesterze w Anglii. To wykonanie zostało wydane na The Bootleg Series Vol. 4
• 20 maja 1966 - koncert w "ABC Theatre" w Edynburgu w Szkocji
• 26 maja 1966 - koncerty w "Royal Albert Hall" w Londynie; koncerty wieczorny i nocny

1976

• 25 listopada 1976 - Dylan razem z grupą The Band wykonuje tę piosenkę na koncercie Last Waltz, który kończył istnienie tego zespołu. Album The Last Waltz (1978). Piosenka ta nie ukazała się na DVD.

W ponad 10 lat później Dylan znów zaczął wykonywać ten utwór podczas swojego Nigdy nie kończącego się tournée (ang. Never Ending Tour) (1988 i 1989).

[edytuj] Dyskografia

• The Bootleg Series Vol. 4: Bob Dylan Live 1966, The "Royal Albert Hall" Concert (1998)
• The Last Waltz The Band i Bob Dylan (1978)

[edytuj] Inne wersje

• Dave Van Ronk nagrał tego bluesa na Just Dave Van Ronk (1964).
• Grupa The Animals wydała ten utwór pod tytułem Baby Let Me Take You Home jako swój pierwszy singel (3.1964)
• Mance Lipscomb nagrał utwór m.in. 28 listopada 1964 r. Ukazał się na na albumie Texas Songster w 1989 r.
• Etta Baker wydała tego bluesa na albumie Railroad Bill w 1999 r.
• Robyn Hitchcock nagrał go na Robyn Sings (2002)
• Steve Earle
• Brian Ferry na albumie Dylanesque (3. 2007)

[edytuj] Bibliografia

• Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early years. ISBN 1-84449-095-5
• Oliver Trager. Keys to the Rain. ISBN 0-8230-7974-0

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Tekst - wersja Boba Dylana
• Akordy
• Tekst - wersja Robyna Hitchcocka