Muse

Z Wikipedii

Muse
Muse, od lewej: Matthew Bellamy, Dominic Howard, i Chris Wolstenholme. (Toronto, 01.07.2007)
Rok założenia	1997
Pochodzenie	Anglia, Devon
Gatunek	rock alternatywny, new Prog, rock progresywny
Aktywność	1997 – teraz
Wytwórnia płytowa	Warner Bros. Records Taste Media Mushroom Helium3
Aktualni członkowie
Matthew Bellamy Chris Wolstenholme Dominic Howard
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Muse.mu Strona internetowa

Muse – zespół rockowy pochodzący z Anglii, utworzony w Teignmouth (hrabstwo Devon) w 1997 roku przez Matthew Bellamy'ego (wokal prowadzący, gitara, keyboard), Chrisa Wolstenholme'a (gitara basowa, keyboard, podkład wokalny), oraz Dominica Howarda (perkusja). Zespół łączy rock alternatywny, rock progresywny, muzykę klasyczną, funk, elektronikę i heavy metal, określając nowy podgatunek new prog. Grupa jest znana ze swych energetycznych występów koncertowych oraz ekscentrycznych zainteresowań frontmana Matthew Bellamy'ego teoriami globalnej konspiracji, teologią oraz apokalipsą.^[1] Wydali 4 albumy studyjne. Ostatni, Black Holes and Revelations został przyjęty najgoręcej i przyniósł zespołowi nominację do Mercury Prize, dostał też tytuł trzeciego albumu roku NME w liście rocznej dla 2006.^[2]

[edytuj] Historia

[edytuj] Powstanie zespołu i pierwsze lata działalności (1992-1997)

W czasie studiów na Teignmouth Community College w wczesnych latach 90., członkowie Muse grali w osobnych zespołach. Tworzenie zespołu rozpoczęło się po tym, jak Matt O'Neal z powodzeniem spróbował jako sił jako gitarzysta w zespole Dominica Howarda, Altostrata. Po tym jak ich drugi gitarzysta, Phys Vandit, zdecydował się opuścić zespół zostali pozostawieni z dylematem, który został rozwiązany przez Chrisa Wolstenholme'a, perkusistę innego lokalnego zespołu zwanego Fixed Penalty, którego poprosili, aby nauczył się grać na gitarze basowej.

W 1994 roku pod szyldem Rocket Baby Dolls z imagem gotyckim/glam grupa wygrała lokalny konkurs, (byli tam jedynym "prawdziwie rockowym zespołem").^[3] To miało być protestem, wyrażeniem siebie, powiedział Bellamy, Więc jeśli naprawdę wygraliśmy, to był dla nas prawdziwy szok. Ogromny szok. Po tym zaczęliśmy o nas rozmawiać poważnie.^[4] Krótko po konkursie zmienili swoją nazwę na Muse, porzucili uniwersytet oraz swoje dotychczasowe prace i wynieśli się z Teignmouth.^[5]

[edytuj] Pierwsze EP i Showbiz (1998-2000)

Po kilku latach zyskiwania fanów w Londynie, zespół zagrał pierwsze występy właśnie tam, oraz w Manchesterze. Miał on również znaczące spotkanie z Dennisem Smithem, właścicielem Sawmills, studia nagrań w przerobionym wodnym młynie w Kornwalii w Anglii.

To spotkanie doprowadziło do powstania ich pierwszych prawdziwych nagrań oraz wydania EP Muse, którego okładka została zaprojektowana przez perkusistę, Howarda, w Sawmills pod wytwórnią Dangerous. Ich drugie EP, Muscle Museum EP zdobyło uznanie wpływowego brytyjskiego dziennikarza muzycznego Steve'a Lamacq oraz cotygodniowego brytyjskiego wydawnictwa muzycznego NME. Niedługo potem Dennis Smith specjalnie dla Muse założył wytwórnię Taste Media (zespół pozostawał pod jej skrzydłami w czasie tworzenia pierwszych 3 albumów). Dzięki temu mógł na początkowych etapach kariery zachować swoje indywidualne brzmienie.

Pomimo sukcesu, jaki odniósł drugi EP grupy, brytyjskie kompanie płytowe nie były chętne do jej wsparcia, zarzucano im także – jak wielu ich rówieśnikom – zbytnie zbliżanie się do brzmienia Radiohead. Za to wytwórnie amerykańskie chętnie widziały zespół na swoich przesłuchaniach, co wreszcie zaowocowało podpisaniem kontraktu z Maverick Records 24 grudnia 1998 roku. Po powrocie z USA, Taste Media zawarła w imieniu Muse umowy z wytwórniami w Europie i Australii, pozwalając im sprawować kontrolę nad swoją karierą w poszczególnych krajach. John Leckie, producent wpływowego albumu Radiohead "The Bends", który współpracował też z The Stone Roses, "Weird Al" Yankovicem oraz The Verve, miał wyprodukować pierwszy album zespołu, Showbiz. Odzwierciedlił on agresywny styl grupy, zaś teksty nawiązywały do przeciwieństw napotkanych podczas prób "wypłynięcia" w Teignmouth.^[3][4]

Wkrótce po ukazaniu się albumu zespół ruszył w trasę po USA, supportując Foo Fighters oraz Red Hot Chili Peppers. W latach 1999 i 2000 trio wystąpiło na wielu europejskich festiwalach oraz koncertowało w Australii, gromadząc pokaźnych rozmiarów rzeszę fanów, przede wszystkim we Francji.

[edytuj] Origin of Symmetry i Hullabaloo (2001-2002)

Ich drugi album, Origin of Symmetry, ponownie produkowany przez Leckiego, zrodził cięższe, mroczniejsze rockowe brzmienie z basem Wolstenholme'a, niejednokrotnie przesterowanym bądź syntezowanym; pojawiły się też utwory takie jak "Space Dementia", w których zastosowano więcej klasycznych technik gry.

Muse w Toronto, 1 sierpnia 2007

Grupa eksperymentowała z nietypową instrumentalizacją, używając np. organów kościelnych, melotronu i rozszerzonego zestawu perkusyjnego. Na płycie znalazło się więcej wysokich partii wokalnych Bellamy'ego, motywów gitarowych zagranych techniką arpeggio oraz charakterystycznego brzmienia fortepianu, zainspirowanego muzyką okresu romantyzmu (przede wszystkim kompozytorów rosyjskich, takich jak Rachmaninow i Czajkowski). Warte zauważenia są też wpływy minimalistów takich jak Philip Glass. Bellamy wśród inspirujących go gitarzystów wymienia między innymi Jimiego Hendrixa oraz Toma Morello (Audioslave, Rage Against the Machine), wpływy te są też zauważalne w riffach na Origin of Symmetry i użyciu przez Bellamy'ego efektu typu pitch w jego solówkach gitarowych.^[6] Album zawiera także cover utworu autorstwa Anthony'ego Newleya i Leslie Bricusse'a – "Feeling Good". "Origin..." został przez Neha Nimmaguddę określony jako "elektryzująca podróż poprzez ruiny post-apokaliptycznego świata, wzbogacona dźwiękowymi elementami równoczesności".

Ogólny ekscentryzm wyczuwalny w image'u grupy wywołał porównania do Queen, jednak dotyczyły one przede wszystkim zachowania na scenie i charyzmatycznego stylu Bellamy'ego przywodzącego na myśl Briana Maya z legendarnego zespołu.^[7] Podobieństwa do Radiohead były wciąż zauważalne, Dean Carlson z All Music Guide skomentował album następującymi słowami: "Jeśli chcecie brzmieć jak Radiohead nawet gdy Thom Yorke nie chce brzmieć jak Radiohead, moglibyście wynieść to do wybitnie absurdalnego, wręcz pompatycznego poziomu".^[8]

Album mógł przynieść Muse rozgłos na amerykańskiej scenie muzycznej, jednak Maverick miała obawy co do wokalu Bellamy'ego (miał on nie być typowo "radiowy"), zasugerowano więc grupie zmianę stylu niektórych piosenek przed wydaniem płyty w Ameryce. Muzycy obrazili się i zakończyli współpracę z wytwórnią, w związku z czym płyta nie została wydana w Stanach przez Maverick (dopiero 20 października 2005 roku, po podpisaniu umowy z Warner, album pojawił się w tamtejszych sklepach pod szyldem tejże wytwórni).

Zdobywszy w czasie trasy promującej Origin of Symmetry reputację zespołu raczej koncertowego, muzycy postanowili wydać CD i DVD z występów na tejże trasie. DVD nazwane Hullabaloo zawierało materiały filmowe live pochodzące z występów w Le Zénith w Paryżu w 2001 i film dokumentalny ukazujący zespół w trasie. Podwójny album, Hullabaloo Soundtrack został wydany w tym samym czasie i zawierał kompilację z b-side'ów oraz zestawienie nagrań z występów Le Zénith. Wypuszczono na rynek także singel zawierający nowe piosenki "Dead Star" i "In Your World", który zdecydowanie odciął się od wielkooperowego stylu Origin of Symmetry. Wywołał on mieszane uczucia wśród dotychczasowych fanów, jednak typowo "radiowe" długości piosenek i ich styl pozwolił grupie zdobyć nowych wielbicieli. Piosenka "Shrinking Universe" z "Hullabaloo Soundtrack" była jednym z głównych utworów wykorzystanych w filmie "28 Weeks Later" z 2007 roku.

W edycji Q Magazine z lutego 2006 roku Origin of Symmetry uplasowało się na 74 miejscu w głosowaniu fanów na 100 najlepszych albumów wszech czasów.

[edytuj] Absolution (2003-2005)

W 2003 roku wydany został nowy album studyjny, Absolution. Wyprodukowany przez Richa Costleya (wcześniejszego producenta Rage Against the Machine) krążek demonstrował kontynuację eksperymentów z Origin of Symmetry, utrzymując trzyczęściową formę utworów. Album przyniósł singel "Time Is Running Out", który w krótkim czasie stał się hitem.

Muse kontynuowali łączenie klasycznych wpływów z ich hardrockowym brzmieniem, ogólny efekt był czymś w stylu Richarda Wagnera – szczególnie w utworach jak "Butterflies and Hurricanes", które zawierały inspirowane Rachmaninowem solówki grane na pianinie. Album jest zbudowany wkoło tematu końca świata, i reakcji w związku z tą sytuacją; pomimo tego grupa opisuje go jako album "podnoszący na duchu", z pozytywnym przesłaniem płynących z piosenek takich jak Blackout i wspomniane już Butterflies and Hurricanes. Apokaliptyczny temat wyrósł z zainteresowań Bellamy'ego teoriami konspiracyjnymi, teologią, nauką oraz siłami nadprzyrodzonymi. Na przykład piosenka "Ruled By Secrecy" wzięła tytuł z noweli Jima Marrsa Oni rządzą światem (oryginalnie: Rule by Secrety), która opowiada o sekretach będących udziałem większości rządów. Wiele tekstów piosenek na albumie ma zabarwienie polityczne.

Chris Wolstenholme z Muse występujący w Mod Club Theatre, Toronto w 2004. Międzynarodowa trasa Absolution zawierała pierwsze występy zespołu w Północnej Ameryce od 1999 r.

W końcu otrzymując znaczną aprobatę krytyków w Wielkiej Brytanii, oraz podpisawszy nową umowę z amerykańską wytwórnią, Muse podjęli się odbycia swej pierwszej międzynarodowej trasy. Trwała ona przez niecały rok, w czasie którego muzycy odwiedzili Australię, Nową Zelandię, Stany Zjednoczone, Kanadę i Francję. W tym czasie wydali również pięć singli (Time Is Running Out, Hysteria, Sing for Absolution, Stockholm Syndrome i Butterflies and Hurricanes) – .

W czerwcu 2004 zespół zagrał na Glastonbury festival. Bellamy opisał ten koncert jako Najlepszy występ naszego życia,^[9] ale bardzo krótko po jego zakończeniu ojciec perkusisty Dominica Howarda, który tam był aby zobaczyć zespół, umarł na atak serca. To było największe uczucie wyczynu, jakie kiedykolwiek mieliśmy schodząc ze sceny", mówi Bellamy, "To było prawie nierealne, że godzinę później zmarł jego (Howarda) ojciec. To było prawie nie do uwierzenia. Około tygodnia spędziliśmy z Domem próbując go wspierać. Myślę, że był szczęśliwy, że jego tata przynajmniej widział go w prawdopodobnie najlepszym momencie istnienia zespołu.

Muse kontynuowali trasę. Ich ostatnie występy miały miejsce w Stanach Zjednoczonych i na Earls Court Arena w Londynie, gdzie zagrali dodatkowy koncert w związku z wysokim popytem na bilety. Wygrali dwie MTV Europe Music Awards, między innymi "Best Alternative Act", otrzymali także Q Award za "Best Live Act.". Pod koniec 2004 roku Vitamin Records wydało The String Quartet Tribute to Muse zespołu The Tallywood Strings, instrumentalny album smyczkowy zawierający covery piosenek Muse. Grupa otrzymała również nagrodę za "Best Live Act" na Brit Awards 2005.

Zespół zakończył trasę w styczniu 2005 roku, ale odwiedził Stany Zjednoczone w kwietniu i maju, jako że ich sylwetka była tam już wówczas znana o wiele lepiej niż przedtem. 2 lipca 2005 roku trio wzięło udział w koncercie Live 8 w Paryżu, gdzie muzycy przedstawili single "Plug In Baby", "Bliss", "Time Is Running Out" i "Hysteria".

Nieoficjalne DVD biograficzne nazwane Manic Depression zostało wydane w kwietniu 2005 roku; zespół nie był powiązany z projektem, oraz nie aprobował wydania. Inne DVD – Absolution Tour, tym razem już oficjalne, zostało wydane 12 grudnia 2005; zawierało ono edytowane i remasterowane najważniejsze wycinki z Glastonbury Festival 2004 oraz wcześniej nie pokazywane materiały filmowe z London Earls Court, Wembley Arena, i Wiltern Theatre w Los Angeles. Trzy piosneki zostały wycięte z oryginalnej edycji BBC z nieznanych powodów (mogło to być spowodowane brakiem miejsca na płycie): są to "Interlude", "Stockholm Syndrome" i "Citizen Erased". Fani spekulują, że "Citizen Erased" zostało usunięte ze względu na partię pianina zagraną na końcu piosenki, która została wykorzystana w "Take A Bow", utworze otwierającym kolejny album – Black Holes and Revelations. Jednak "Stockholm Syndrome" znajdowało się w materiale z Earls Court. Dwie piosenki, "Endlessly" i "Thoughts of a Dying Atheist", są ukrytymi trackami na DVD, nagranymi na Wembley. Jedyną piosenką z albumu "Absolution" pominiętą na live DVD jest "Falling Away With You", przez fakt, że nigdy nie została zagrana na żywo.^[10] Absolution w końcu osiągnęło w USA status złotej płyty.

[edytuj] Black Holes and Revelations i H.A.A.R.P (2006-2008)

W roku 2006 zespół Muse ogłosił zamiar wydania nowej płyty (której producentem ponownie miał być Richa Costey) zatytułowanej Black Holes and Revelations. Album pojawił się w Internecie 7 czerwca, na niecały miesiąc przed trafieniem do sklepów. Krążek został oficjalnie wydany w Europie 3 lipca 2006, zaś 8 dni później pojawił się w Ameryce. Wcześniej (28 czerwca) światło dzienne ujrzało wydanie japońskie. Zawierało ono bonusowy utwór, "Glorious", w pozostałej części świata dostępny wyłącznie na stronie B winylu Invincible. Album osiągnął 1. pozycję na listach w Wielkiej Brytanii, dużej części Europy oraz w Australii, odnotował także znaczny sukces w USA, gdzie zawędrował na 9. miejsce listy Billboard 200. Black Holes and Revelations nominowany był w 2006 roku do nagrody Mercury Music Prize, jednak grupa została pokonana przez zespół Arctic Monkeys. Jakkolwiek, album po rozejściu się w milionowym nakładzie osiągnął status Europejskiej Platynowej Płyty, a zespół otrzymał wyróżnienie Q Award za najlepszy występ na żywo (Best Live Act).

Nazwa krążka i tematy utworów są wynikiem fascynacji kosmosem, przede wszystkim Marsem i Cydonią. Okładka została zaprojektowana przez Storma Thorgersona i przedstawia marsjański krajobraz oraz czterech mężczyzn siedzących przy stole, na którym stoją cztery miniaturowe koniki – prawdopodobnie są to Czterej Jeźdźcy Apokalipsy, którzy przerośli swoje konie.

Piosenka "Exo-Politics" mówi o konspiracyjnym przeprowadzeniu przez rząd fałszywej inwazji kosmitów dla zysku powiązanych z nim korporacji, a także o manipulowaniu populacją świata i podporządkowywaniu jej swojej woli.

Muse Live na Curiosa Festival, Randalls Island, Nowy Jork, 31 sierpnia 2004

Pierwszy singel z tego albumu, "Supermassive Black Hole", był najpierw wydany w postaci teledysku wyreżyserowanego przez Florię Sigismondi i udostępniony za pośrednictwem Internetu 9 maja 2006. Reakcje na jego pojawienie się były różne, utwór bowiem znacznie odbiegał od utrwalonego na poprzednich płytach stylu grupy; jakiś czas później zespół ujawnił, że piosenka inspirowana była muzyką Soulwax oraz Millionaire – kapeli, która na jednym z koncertów supportowała Muse. Podziękowania od tria zostały zamieszczone na oficjalnej stronie Millionaire, jednak wkrótce stamtąd zniknęły. Oficjalnie singel został wydany online 12 czerwca, tydzień przed wypuszczeniem na rynek jego wersji CD. Na B-side wersji CD umieszczono także utwór "Crying Shame". Drugi oficjalny singel, "Starlight", został wydany 4 września 2006, zaś trzeci – "Knights of Cydonia" – 27 listopada (jego radiowa premiera miała miejsce dużo wcześniej, bo już 13 czerwca). Ponadto dostał on się na listę Top 10, a także nagrano do niego w Rumunii 6-minutowy teledysk. Czwarty singel z tego albumu, "Invincible", pojawił się 9 kwietnia 2007 roku.^[11] Kolejny singel, "Map of the Problematique", został wydany tylko w wersji cyfrowej 18 czerwca 2007, po występie zespołu na Wembley Stadium.^[12]

2 listopada 2006 Muzycy otrzymali nagrody Best Alternative i Best Live Act na 2006 MTV European Music Awards w Kopenhadze oraz wystąpili tam ze swoim singlem "Starlight". Justin Timberlake, prezenter gali, zapowiadając ich występ stwierdził, że byli tam najlepszym zespołem, a główny wokalista The Killers Brandon Flowers wspomniał o grupie w czasie otrzymywania nagrody Best Rock, mówiąc, że nagroda ta należała się Muse. W lutym 2007 roku zespół zdobył również nagrodę Brit Award za Best Live Act, jednak w kategorii Best Album i Best British Band przegrali z Arctic Monkeys.

Muse nagrali live session w Abbey Road Studios dla Live From Abbey Road w sierpniu 2006 r.

Zespół ponownie zaczął występować na żywo 13 maja 2006 roku w programie One Big Weekend na BBC Radio 1, później zaś pojawił się wiele razy w telewizji z występami promocyjnymi. Główna trasa koncertowa zaczęła się zaraz przed wydaniem albumu i początkowo składała się przede wszystkim z występów na festiwalach; najważniejszym z tego cyklu był koncert na Reading and Leeds Festivals.^[13] Trasa po Ameryce Północnej trwała od początku lipca do końca sierpnia 2006, i po ostatnich festiwalach, zaczęła się trasa po Europie, zawierająca trasę po dużych arenach w UK.^[14] Zespół spędził listopad i dużą część grudnia 2006 podróżując po Europie z supportującym ich brytyjskim zespołem Noisettes. Trasa rozciągnęła się na Australię i południowo-wschodnią Azję; Muse opublikowali dalsze daty koncertów aż do października 2007. Większe występy to Big Day Out '07 i główny występ na Isle of Wight Festival 9 czerwca 2007.

Pod koniec 2006 roku muzycy ogłosili, że zagrają występ dla 75 tys. osób na nowo wybudowanym Wembley Stadium 16 czerwca 2007.^[15] Bilety na pierwszy koncert zostały sprzedane w ciągu kilku godzin, co zmusiło zespół do ustalenia drugiej daty występu – 17 czerwca.^[16] Supportem na występach na Wembley byli The Streets, Rodrigo y Gabriela i Dirty Pretty Things 16 czerwca, oraz My Chemical Romance, Biffy Clyro i Shy Child 17 czerwca.^[17] Oba koncerty zostały sfilmowane z zamiarem wydania koncertowego DVD, które ostatecznie trafiło na rynek 17 marca 2008 roku pod nazwą H.A.A.R.P.^[18] Jego tytuł nawiązuje do High Frequency Active Auroral Research Program – amerykańskiego programu wojskowych badań naukowych, mającego na celu analizę właściwości i zachowań zachodzących w jonosferze.

Grupa zajęła 9 miejsce na liście "10 Most Exciting Bands On The Planet Right Now" (10 najbardziej ekscytujących współczesnych zespołów na planecie), która została opublikowana w 252 wydaniu magazynu Q Magazine (lipiec 2007).

30 czerwca 2007 po raz pierwszy zagrali w Polsce. Spektakularne show miało miejsce w Gdyni podczas Heineken Open'er Festival.

Po rozdaniu Brit Awards ogłosili, że zostali poproszeni o zagranie na jednym z koncertów Live Earth, który również miał odbyć się na Wembley Stadium, 7 lipca 2007, jednak organizatorzy spotkali się z odmową grupy, która miała już zaplanowany występ na Oxegen festival w Irlandii w tym samym dniu.^[19]

W maju Muse zostali zmuszeni odwołać kilka koncertów z My Chemical Romance, ponieważ kilku członków MCR i część ekipy zatruło się jedzeniem.^[20] Sierpień i wrzesień to okres koncertów zespołu w USA, a najważniejsze z nich to Lollapalooza w Chicago (największa publiczność w historii występów Muse w tym kraju), hala Madison Square Garden w Nowym Jorku, Festival Pier w Filadelfii, ^[21][22] a także Vegoose Festival w Las Vegas wraz z grupami takimi jak Rage Against The Machine, Daft Punk i Queens of the Stone Age. Ostatni występ grupy w 2007 roku miał miejsce na KROQ Almost Acoustic Christmas w Los Angeles.

Pojawiły się spekulacje, że Muse zagrają na Glastonbury Festival 2008, jednak Michael Eavis zaprzeczył temu mówiąc "Już mamy wyznaczone główne występy na przyszły rok, ale to nie jest ani Muse, ani U2",^[23] chociaż według NME Magazine do tej pory wyznaczone zostały jedynie dwa z trzech głównych zespołów na festiwal w 2008 roku. Stuart Galbraith, organizator Download Festival w Donington Park również przyznał, że jest zainteresowany występem grupy na festiwalu.^[24]

[edytuj] Plany na przyszłość (2008--)

W wywiadzie udzielonym magazynowi Rock Mag w maju 2007, opublikowanym w wydaniu lipcowym tegoż czasopisma, Bellamy potwierdził rozpoczęcie prac nad nowym albumem oraz nowymi piosenkami. Mają być one dość zróżnicowane gatunkowo, od utworów w stylu muzyki elektronicznej i dance aż po kompozycje raczej klasyczne lub nawet symfoniczne. Zespół rozważa także wynajęcie orkiestry przy nagrywaniu niektórych z nich.^[25] Także Howard w jednym z październikowych wydań magazynu "Daily Star" wyznał, że trio zamierza nagrać płytę w klimacie bardziej elektronicznym niż to miało miejsce w przypadku poprzednich nagrań. Dodał, że grupa poważniej zajmie się tworzeniem piosenek w 2008 roku.^[26]

Muse nie planuje grać zbyt wielu koncertów w 2008 roku. W marcu zespół po raz pierwszy wystąpił w Afryce, podczas festiwali Dubai Desert Rock Festival oraz My Coke Fest, natomiast w dniach 16-17 sierpnia zagra na angielskim V Festival.^[27] Mówi się także o innych pojedynczych występach w Wielkiej Brytanii oraz Ameryce Południowej, jednak daty tych koncertów nie zostały jeszcze potwierdzone.^[28]

[edytuj] Skład zespołu

• Matthew Bellamy – śpiew, gitara elektryczna, piano, keyboard, syntezator
• Chris Wolstenholme – gitara basowa, wokal wspierający, keyboard, syntezator
• Dominic Howard – perkusja, instrumenty perkusyjne, okazjonalnie wokal wspierający

[edytuj] Członkowie koncertowi

• Morgan Nicholls – keyboard, syntezator, gitara basowa, wokal wspierający (2004, 2006-obecnie)
  Nicholls zagrał na basie podczas V Festival w 2004 roku, gdyż przed festiwalem Wolstenholme złamał nadgarstek w trakcie meczu piłki nożnej z Didzem Hammondem z The Cooper Temple Clause
  Od 2006 roku używa tego instrumentu tylko, gdy zespół wykonuje utwór "Hoodoo"
• Dan "the Trumpet Man" Newell – trąbka (2006-obecnie)
  Newell używa trąbki tylko do dwóch piosenek - "Knights of Cydonia" i "City of Delusion"

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy studyjne

• Showbiz – 3 października 1999
• Origin of Symmetry – 17 czerwca 2001
• Absolution – 21 września 2003
• Black Holes and Revelations – 2 lipca 2006

[edytuj] Albumy koncertowe

• Hullabaloo - 1 lipca 2002
• Absolution Tour - 12 grudnia 2005
• H.A.A.R.P - 18 marca 2008

[edytuj] EP

• Muse (1998)
• Muscle Museum (1999)
• Random 1-8 (tylko Japonia) (2000)
• Plug In Baby (tylko Grecja i Cypr) (2001)
• New Born (tylko Grecja i Cypr) (2001)
• Dead Star/In Your World (tylko Francja i Japonia) (2002)

[edytuj] Dema

• This Is A Muse Demo (1995)
• Newton Abbot Demo (1997)
• 2 Tracks (1999)

[edytuj] Single

[edytuj] Nagrody

[edytuj] Covery piosenek Muse

• Dream Theater – "Stockholm Syndrome" (tylko live)
• Ken Zazpi – "Irri Bat" (tylko melodia "Muscle Museum", inny tekst) (2001)
• Scala & Kolacny Brothers – "Muscle Museum" (2002)
• The Section Quartet – na albumie "Lizards Like Us" (2004) – "Time Is Running Out"
• The String Quartet Tribute To Muse (2005): "Stockholm Syndrome", "Map Of Your Head", "Time Is Running Out", "Muscle Museum", "In Your World", "Showbiz", "The Small Print", "Sunburn", "New Born", "Bliss", "Sing for Absolution"
• William Joseph – "Within" (2004) "Butterflies and Hurricanes"
• The Mick Gerbers Band – "Muscle Museum" (2005)
• Threshold – "Supermassive Black Hole"
• The Feeling – "Time Is Running Out"

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) muse.mu – oficjalna strona zespołu
• (en) Muse w Open Directory Project
• (en) Muse na Last.fm
• (en) Muse na MySpace
• (en) MuseWiki.org – encyklopedia Muse'u