Polska Partia Socjalistyczna (po 1987)
Z Wikipedii
| Polska Partia Socjalistyczna | |
_logo.jpg){kind=logo} |
|
| Lider | Bogusław Gorski |
| Data założenia | 15 listopada 1987 |
| Adres siedziby | ul. Piękna 3 lok. 8, 00-482 Warszawa |
| Ideologia polityczna | demokratyczny socjalizm, socjaldemokracja, patriotyzm |
| Poglądy gospodarcze | państwo opiekuńcze |
| Liczba członków | 1286 |
| Członkostwo międzynarodowe |
brak |
| Europejska Grupa Parlamentarna | brak |
| Barwy | biel, czerwień |
| Obecni posłowie (%) | brak |
| Obecni senatorowie (%) | brak |
| www.pps.info.pl | |
 Ten artykuł jest częścią serii Polityka Polski |
| Prawo |
|---|
| Konstytucja Polskie prawo |
| Władza wykonawcza |
| Prezydent Lech Kaczyński Prezes Rady Ministrów Donald Tusk Rada Ministrów |
| Władza ustawodawcza |
| Sejm Senat Zgromadzenie Narodowe |
| Władza sądownicza |
| Sąd Najwyższy Trybunał Konstytucyjny Trybunał Stanu Naczelny Sąd Administracyjny |
| Samorząd terytorialny |
| Samorząd w Polsce Samorząd gminny Samorząd powiatowy Samorząd województwa |
| Kluby parlamentarne |
| PO PiS Lewica PSL |
| Wybory |
| Wybory w Polsce (od 1989):
prezydenckie: |
Polska Partia Socjalistyczna (PPS) - polska partia polityczna o charakterze socjalistycznym, niepodległościowym i pracowniczym (klasyfikowana w grupie partii lewicowych), odrodzona w Polsce 15 listopada 1987. Po 1989 r. kilkakrotnie miała własną niewielką reprezentację w parlamencie, obecnie jednak cieszy się nikłym poparciem społecznym. Kontynuuje tradycje Polskiej Partii Socjalistycznej istniejącej od 1892.
Spis treści |
[edytuj] Program polityczny
PPS reprezentuje głównie interesy ludzi pracy oraz broni interesów jednostek słabszych w społeczeństwie. Za najważniejsze uznaje się prawa socjalne i pracownicze, które są podstawą prawdziwej demokracji. PPS opowiada się za równoprawnością sektorów prywatnego, państwowego, spółdzielczego i komunalnego.
[edytuj] Historia partii
Przywódcami PPS odrodzonej w Polsce 15 listopada 1987 r. (podpisanie deklaracji założycielskiej) zostali: znany działacz opozycji demokratycznej Jan Józef Lipski, prof. Władysław Kunicki-Goldfinger, prawnik i doradca samorządów pracowniczych Andrzej Malanowski, działacz na rzecz praw człowieka Marek Nowicki, robotnik i działacz samorządowy z FSO Tadeusz Rachowski, Józef Pinior oraz Piotr Ikonowicz. Po kolejnych podziałach (m.in. grupa Piotra Ikonowicza pod nazwą PPS-Rewolucja Demokratyczna i Grzegorza Ilki pod nazwą PPS-Porozumienie Prasowe) w 1990 r. doszło do Kongresu Zjednoczeniowego łączącego wszystkie nurty. Na Kongresie ciągłość historyczną partii potwierdziła Lidia Ciołkoszowa, działaczka PPS i jedna z jej liderek na emigracji[potrzebne źródło]. Partii od początku patronował działacz społeczny, Jan Mulak. Przez kilka lat PPS współpracowała z SdRP oraz innymi ugrupowaniami wywodzącymi się z PRL-owskiej PZPR, wchodząc w skład koalicji pn. SLD.
W wyborach prezydenckich w 2000 i parlamentarnych w 2001 startowała samodzielnie, zyskując jedynie marginalne poparcie; w efekcie z PPS wystąpił jej dotychczasowy lider Piotr Ikonowicz. W czerwcu 2003 r. przewodniczącym Rady Naczelnej PPS wybrany został Andrzej Ziemski. W lipcu 2005 przewodniczącym prezydium Rady Naczelnej wybrano Mariana Petersa. Tuż przed kongresem Ziemski został usunięty z partii przez Centralny Sąd Partyjny z powództwa Zdzisława Smagalskiego i Grzegorza Stoigniewa Nowaka. "Grupa Ziemskiego" nie pogodziła się z przegraną na kongresie i zaskarżyła jego uchwały do Sądu powszechnego, który podzielił racje skarżących i tym samym przywrócił do władzy dotychczasowy układ.
W grudniu 2004 PPS podpisała deklarację programową Unii Lewicy, jednak nie weszła w skład utworzonej później partii o tej nazwie. 24 lipca 2005 podpisała porozumienie wyborcze z partiami lewicy pozaparlamentarnej: Antyklerykalną Partią Postępu RACJA, Komunistyczną Partią Polski, Polską Partią Ekologiczną - Zielonych i Polską Partią Pracy. W wyborach parlamentarnych w 2005 wystartowała w ramach Komitetu Wyborczego Polskiej Partii Pracy wspólnie z Antyklerykalną Partią Postępu RACJA, Polską Partią Ekologiczną - Zielonych i Komunistyczną Partią Polski. Komitet zdobył 91266 głosów (0,77% poparcia w skali kraju). Natomiast sama PPS uzyskała 5234 głosów co dało 0,04% poparcia w skali kraju. W wyborach prezydenckich 2005 PPS udzieliła poparcia Danielowi Podrzyckiemu. W wyborach samorządowych 2006, PPS nie zawarła koalicji na szczeblu krajowym, rejestrując własny komitet w PKW; jednocześnie instancje terenowe zostały upoważnione do koalicji lokalnych. W wyborach parlamentarnych 2007 PPS startowała głównie z list PPP (1 kandydat z listy LiD), która nie weszła do Sejmu.
[edytuj] Władze partii
- Przewodniczący Rady Naczelnej: Bogusław Gorski
- Wiceprzewodniczący Rady Naczelnej: Antoni Libera, Łukasz Szymański
- Sekretarz Rady Naczelnej: Wanda Gontarz
- Przewodniczący Centralnego Komitetu Wykonawczego: Jerzy Stefański
- Przewodniczący Centralnej Komisji Rewizyjnej: Małgorzata Białek
- Przewodniczący sądu partyjnego: Włodzimierz Lewicki
[edytuj] Organizacja młodzieżowa
W strukturach partii działała Organizacja Młodzieżowa Polskiej Partii Socjalistycznej (OM PPS), został ona zawieszona a następnie zlikwidowana na początku XXI w., organizacja działała na zewnątrz partii jako grupa nieformalna o nazwie "Młodzi Socjaliści".
[edytuj] Znani działacze PPS po 1987
- Krystyna Cała
- Lidia Ciołkoszowa
- Marek Garztecki
- Piotr Ikonowicz
- Grzegorz Ilka
- Jacek Kasprzyk
- Jerzy Kopaczewski
- Bogdan Lewandowski
- Andrzej Lipski
- Jan Józef Lipski
- Cezary Miżejewski
- Czesław Kulesza
- Jan Mulak
- Józef Pinior
- Jerzy Panek
