Ratusz w Bremie

Z Wikipedii

Ratusz w Bremie - wybudowany na początku XV w. w stylu gotyckim i odrestaurowany w XVII w. w stylu renesansu wezerskiego^[1]. Jeden z najznamienitszych przykładów architektury gotyckiej w Europie. Do dziś służy jako siedziba burmistrza hanzeatyckiego miasta Bremy i prezydenta senatu.

W 2004 ratusz wraz z posągiem Rolanda został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Spis treści 1 Położenie 2 Historia 3 Wnętrza 4 Zobacz też 5 Przypisy 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Położenie

Ratusz leży w centrum bremeńskiego starego miasta przy rynku (niem. Marktplatz). Usytuowany jest na przeciwko budynku kupców (niem. Schütting), po prawej stronie od katedry a na lewo od kościoła Najświętszej Marii Panny. Po jego zachodniej stronie stoi rzeźba z brązu przedstawiająca muzykantów z Bremy autorstwa Gerharda Marcksa.

[edytuj] Historia

Ratusz składa się z dwóch części: Starego Ratusza z początku XV w., odrestaurowanego w XVII w. oraz Nowego Ratusza wzniesionego na początku XX w.

Stary Ratusz został zbudowany w stylu gotyckim w latach 1405-09. W latach 1596-1612 bremeński budowniczy Lüder von Bentheim przeprowadził jego restaurację, nadając mu od strony rynku nową fasadę w stylu renesansu wezerskiego. Fasada powstała na bazie planów niderlandzkich architektów renesansu Jana Vredemana de Vries, Hendricka Goltziusa i Jakuba Florisa.

Nowy Ratusz został zaprojektowany w stylu neorenesansanoswym przez monachijskiego architekta Gabriela von Seidl w latach 1909-13.

W czasie nalotów alianckich pod koniec II wojny światowej, kiedy to ponad 60% zabudowy Bremy uległo zniszczeniu, ratusz wraz z posągiem Rolanda ocalały dzięki wzniesionym wcześniej zabezpieczeniom.

[edytuj] Wnętrza

• Restauracja rajców miejskich (niem. Bremer Ratskeller) posiada dużą kolekcję niemieckich win, najstarsze pochodzą z 1653 r.
• Górna sala ratuszowa (niem. Obere Rathaushalle) z XVIII w. zegarem Meybacha
• Güldenkammer- małe pomieszczenie z 1595 r. sąsiadujące z górną salą ratuszową z unikatowym wyposażeniem w stylu secesyjnym projektu Henryka Vogelera.
• Sala przyjęć (niem. Festsaal)
• Sala kominkowa (niem. Kaminzimmer)
• Sala gobelinowa (niem. Gobelinzimmer)
• Sala senatu (niem. Senatssaal)
• Dolna sala ratuszowa (niem. Untere Rathaushalle)- w przeszłości miejsce targu przyprawami i tkaninami.

[edytuj] Zobacz też

• Posąg Rolanda w Bremie
• Architektura renesansu w Niemczech

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Pojęcie renesansu wezerskiego odnosi się do renesansu praktykowanego nad rzeką Wezerą w XVI-XVII w., pomiędzy Hannoversch-Münden a Bremą. Renesans wezerski łączy w sobie elementy renesansu włoskiego i zachodnioeuropejskiego, a jego cechą charakterystyczną są bogato dekorowane szczyty. Termin ten został wprowadzony przez Richarda Klapecka w opublikowanej w 1912 r. książce Alt-Westfalen

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Ratusz w Bremie: strona oficjalna (de) (en)
• Lista światowego dziedzictwa UNESCO: Ratusz i posąg Rolanda w Bremie (en) (fr)