Kościół pielgrzymkowy w Wies

Z Wikipedii

Kościół pielgrzymkowy w Wies Wieskirche^a Lista światowego dziedzictwa UNESCO

Kraj	Niemcy
Typ	kulturowe
Spełniane kryterium	I, III
Charakterystyka	#271
Region^b	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę:	1983 na 7 sesji
a Oficjalna nazwa wpisana na liście UNESCO b Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Kościół pielgrzymkowy w Wies (niem. Wieskirche) –rokokowy kościół w Wies (gmina Steingaden) w tzw. Pfaffenwinkel w Bawarii w południowych Niemczech. Zbudowany w 1745-54 przez architekta Dominikusa Zimmermanna oraz jego brata, malarza i sztukatora Johanna Zimmermanna. Jeden z najznamienitszych przykładów sztuki rokoko w Niemczech.

W 1983 r. kościół został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

[edytuj] Historia

14 czerwca 1738 r. mała wioska Wies była świadkiem cudu, kiedy to chłopka Maria Lory zobaczyła łzy w oczach drewnianej figury biczowanego Chrystusa. Figura, autorstwa Petera Magnusa Straba i brata Lukasa Schweigera z górnobawarskiego klasztoru Steingaden (1730), stała się obiektem kultu, przyciągającym coraz więcej pielgrzymów z Niemiec, Austrii, Bohemii i Włoch. Wkrótce zbudowano małą kapliczkę. By sprostać napływowi pielgrzymów opat Norbertanów Hyazinth Gaßner wraz z konwentem zdecydował o budowie sanktuarium. Po jego śmierci nadzór nad przedsięwzięciem przejął opat Marianus II Mayr.

Budowa została zlecona jednemu z najznamienitszych architektów Dominikusowi Zimmermannowi, który zaprojektował kościół na planie owalu (25 x 29 m), w stylu rokoko bawarskiego. Prace trwały w latach 1745-54. Brat Dominikusa, Johann Zimmermann, stworzył wspaniałe wnętrza, bogato zdobione freskami i sztukateriami.

Na początku XIX w. w ramach procesu sekularyzacji kościół miał być zlicytowany a następnie zburzony. Dzięki interwencji mieszkańców Wies udało się uratować budowlę.

W 1983 r. kościół został wpisany na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

[edytuj] Wnętrza

Obraz w górnej części ołtarza głównego został namalowany przez nadwornego malarza w Monachium Baltazara Augusta Albrechta. Pod nim znajdują się cztery figury ewangelistów i proroków dłuta Ägidiusa Verhelsta. W środkowej części ołtarza umieszczono figurę Biczowanego Chrystusa.

Cztery postaci wielkich doktorów Kościoła: (Hieronima ze Strydonu, Świętego Ambrożego, Augustyna, Grzegorza I) autorstwa tyrolskiego rzeźbiarza Antona Sturma znajdują się przy podwójnych kolumnach wokół kościoła. Obraz ołtarza południowego został namalowany przez Josepha Magesa, a północnego przez Johanna Georga Bergmüllera.

Tematem malowideł sufitowych kopuły jest miłosierdzie boże w dniu Sądu Ostatecznego. Freski przedstawiają Chrystusa jako sędziego, zasiadającego nie na tronie lecz na tęczy. Część wschodnia malowidła, nad organami, pokazuje zamknięte drzwi do raju.