Tetrarch Mk VII

Z Wikipedii

Tetrarch Mk VII
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Metropolitan-Cammell
Typ pojazdu	czołg lekki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	3 (dowódca, działonowy, mechanik-kierowca)
Historia
Prototypy	1938
Produkcja	1938 – 1940
Wycofanie	1950
Wyprodukowano	177
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy rzędowy, 12-cylindrowy Meadows Flat 12 o mocy 165 KM
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	grubość: 4 – 14 mm
Długość	3,96 m
Szerokość	1,84 m
Wysokość	2,13 m
Masa	7 600 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	64 km/h (po drodze) 45 km/h (w terenie)
Zasięg	225 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	0,90 m
Rowy (szer.)	2,20 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata 2 pdr. QFSA kal. 40 mm (zapas amunicji – 50 szt.) 1 karabin maszynowy Besa kal. 7,92 mm (zapas amunicji – 2025 szt.)
Użytkownicy
Wielka Brytania, ZSRR

Tetrarch Mk VII to brytyjski lekki czołg rozpoznawczy z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Czołg Mk VII powstał w 1938 roku w zakładach Vickersa. Prototyp pojazdu otrzymał oznaczenie A17E1. Pod koniec 1938 roku uruchomiono, w zakładach Metropolitan-Cammell, produkcję serii 120 wozów. W chwili wybuchu wojny, zamówienie zwiększono. Pierwsze czołgi wyjechały z fabryki w listopadzie 1940 roku. Zniszczenie części zakładów Metropolitan-Camel przez naloty Luftwaffe spowodowało, że produkcja zakończyła się na 177 egzemplarzu.

[edytuj] Służba

Początkowo czołgów Tetrarch używano jedynie do szkolenia. Armia Brytyjska wprowadziła do jednostek rozpoznawczych, zamiast czołgów lekkich, samochody pancerne. Z powodu niewydolnego układu chłodzenia, nie powiodło się użycie ich w Afryce Północnej. Bojowo czołgi Mk VII zostały użyte dopiero w 1942 roku. Armia Radziecka użyła ich w walkach na Kaukazie i Krymie.

Pod koniec 1942 roku szwadron tych wozów został użyty podczas zajmowania Madagaskaru - Operacja Ironclad.

W 1943 czołgi Mk VII zostały przystosowane do użycia przez wojska powietrzno-desantowe. Miały tam być transportowane przez ciężkie szybowce desantowe General Aircraft Hamilcar. Jeden szwadron został użyty przez 6 Dywizję Powietrzno-Desantową, podczas lądowania w Normandii. Ponownie użyto ich w marcu 1945 roku podczas forsowania Renu.

Czołgi Tetrarch znajdowały się na uzbrojeniu wojsk spadochronowych do 1950 roku, do rozwiązania ostatnich jednostek szybowców desantowych.

[edytuj] Odmiany

• Tetrarch DD - czołg przystosowany do pływania. Wyposażony w wodoszczelny parawan i śrubę napędową. W czerwcu 1941 wykonano jeden pojazd przeznaczony do prób.
• Tetrarch CS - uzbrojony w haubicę kal. 76,2 mm. Zbudowano kilka pojazdów.