Tank, Light, Mk VI

Z Wikipedii

Tank, Light, Mk VI
Tank, Light, Mk VIB
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers-Armstrong, Royal Ordynance Factory, Vulcan Foudry Ltd., Armstrong-Whitwort, north British Locomotive Co, Ruston-Hornsby, J.Fowler and Co.
Trakcja	gąsienicowa
Typ	czołg lekki
Załoga	3 osoby
Historia
Prototyp	1936
Lata produkcji	1936-czerwiec 1940
Wyprodukowano	1237
Dane techniczne
Silnik	silnik gaźnikowy Meadows ESTL, ESTB/A lub ESTB/B
Moc	88 KM
Moc jedn.	16,9 KM/t
Nacisk jedn.	0,53 kg/cm²
Wymiary
Długość maks.	3667 mm
Szerokość	2137 mm 2128 mm (Mk VIC)
Wysokość	2230 mm
Prześwit	26 cm
Masa
Masa bojowa	5341 kg 4914 kg (Mk VIC)
Opancerzenie
Typ pancerza	nitowany z płyt walcowanych
Grubość pancerza	kadłub przód i boki 12 mm, tył i dno 10 mm, góra 4-8 mm, wieża- przód i boki 15 mm, tył 12 mm, góra 10 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	56 km/h
W terenie	40 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	60 cm
Rowy	160 cm
Zasięg	po drodze 210 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	1 wkm Vickers kalibru 12,7 mm oraz 1 km Vickers 7,7 mm 1 x wkm Besa kalibru 15 mm i km Besa 7,92 mm (Mk VIC)
Użytkownicy
Wielka Brytania, Australia, Kanada, Polska, Egipt, Turcja, Irak

Tank, Light, Mk VI - brytyjski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.

Spis treści 1 Historia 2 Opis 3 Bibliografia 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W 1936 roku do uzbrojenia armii brytyjskiej przyjęto czołg Tank, Light, Mk VI. Podobnie jak wcześniejszy Tank, Light, Mk V miał on trójosobową załogę i był uzbrojony w dwa karabiny maszynowe Vickers kalibru 7,7 mm. Podstawową zmiana było wyposażenie wieży w niszę mieszczącą radiostację No 7.

Kolejną wersja czołgu był Mk VIA ze zmodyfikowaną rolką podtrzymującą gąsienicę i ośmiokątną wieżyczka dowódcy.

Wersją która stała się w 1939-1940 podstawowym wyposażeniem oddziałów czołgów lekkich był Tank, Light, Mk VIB. Miał on ponownie okrągłą wieżyczkę dowódcy i zmodyfikowany układ chłodzenia silnika (zmieniono kształt żaluzji wlotów powietrza chłodzącego i miejsce mocowania chłodnicy). Istniała także wersja Indian Pattern pozbawiona wieżyczki dowódcy w miejsce której zamontowano pojedynczy peryskop.

W wersji Mk VIC wzmocniono uzbrojenie poprzez wyposażenie czołgu w wkm Besa kalibru 15 mm. Drugim karabinem maszynowym był początkowo nadal Vickers, ale od 1939 roku zastępowano go czkm Besa kalibru 7,92 mm.

Podwozie czołgu Mk VI wykorzystano do budowy działa przeciwlotniczego Light Tank AA Mk I uzbrojonego w cztery karabiny maszynowe Besa kalibru 7,92 mm. Później powstała jego zmodyfikowana wersja Light Tank AA Mk II poziadająca wieżę z powiększonymi zasobnikami amunicyjnymi. Przebudowano 60 czołgów. Zbudowano także prototyp czołgu mostowego, ale został on utracony podczas transportu do Egiptu.

Wyprodukowano 1237 czołgów: 81 Mk VI, 115 Mk VIA, 953^[1](960^[2] ) Mk VIB, 88 (115) MK VIC.

Około 400 czołgów Tank, Light, Mk VI zostało uzyte bojowo przez British Expeditionary Force walczący we Francji w 1940 roku. Prawie wszystkie czołgi zostały utracone. Czołgi były również używane przez jednostki brytyjskie walczące w Afryce Północnej w latach 1940-1941. Czołgi Mk VI były używane głównie do zwiadu i rajdów na włoskie linie zaopatrzeniowe. Po przezbrojeniu jednostek pierwszoliniowych w nowe typy czołgów (A9, A10, A12) czołgi Mk VI były używane do szkolenia kierowców lekkich pojazdów gąsienicowych. Niewielka liczba czołgów trafiła na Maltę i na Kretę, gdzie walczyła z desantem niemieckim. 104 czołgi trafiły do Indii, 24 (9?) do Kanady, niewielka liczba (11? szt.) do Australii, 70 czołgów sprzedano Turcji, 13 (16?) - Egiptowi, a 1 czołg do Iraku.

Na czołgach tych szkolili się polscy czołgiści na Bliskim Wschodzie. Pierwsze czołgi dotarły do Egiptu, gdzie szkolili się żołnierze przyszłej 2 Brygady Pancernej w czerwcu 1942r. Były to czołgi Mk VIB. Pojazdy te były również na wyposażeniu Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i Szkoły Podchorążych Broni Pancernej. Najwyższy stan tych czołgów zanotowano w grudniu 1942r. było to 17 pojazdów. Ostatni raz czołgi były wykazywane na stanie polskich oddziałów w lutym 1943r. - 11 czołgów.^[3]

Zdobyte przez Niemców czołgi otrzymały oznaczenie PzKpfw VI 736 (e). Podwozie zdobytych czołgów Mk VI posłużyło Niemcom do budowy dział samobieżnych. Były to samobieżne haubice szturmowe. Zbudowano 12 szt. pojazdów 10,5cm le Fh 16 auf Fgst Geschützwagen Mk VI(e) (10.5cm le FH 16 (Sf)auf le Pz.Kpfw. Mk IV 736 (e)) uzbrojonych w haubicę kalibru 105 mm i 6 szt. uzbrojonych w 15 cm Feldhaubitze 13. ^[4]

[edytuj] Opis

Tank, Light, Mk VI miał budowę klasyczną. W tylnej części kadłuba znajdował się sześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik gaźnikowy Meadows ESTL, ESTB/A lub ESTB/B o mocy 65 kW.

Silnik napędzał umieszczone z przodu kadłuba koła napędowe. Z każdej strony znajdowały się cztery koła jezdne zblokowane w dwa wózki, amortyzowane ukośnymi sprężynami śrubowymi. Każda gąsienica o szerokości 240 mm była podtrzymywana przez jedną rolkę. Uzbrojeniem był wielkokalibrowy karabin maszynowy Vickers lub Besa i czołgowy karabin maszynowy Vickers lub Besa. Załoga składała się z mechanika-kierowcy, strzelca i dowódcy.

[edytuj] Bibliografia

• Ledwoch, J., Solarz, J.: Czołgi brytyjskie 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1994. ISBN 83-86209-10-0. 

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Janusz Magnuski Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946 Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1998
2. ↑ Andrzej Zasieczny Czołgi II wojny światowej, Oficyna Wydawnicza Alma-Press, Warszawa 2005
3. ↑ Janusz Magnuski Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946 Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1998
4. ↑ Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak Niemiecka Broń Pancena 1939 -1945, Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1997.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Rysunek 10.5cm le FH 16 (Sf)auf le Pz.Kpfw. Mk IV 736 (e)