Tank, Light, Mk V

Z Wikipedii

Tank, Light, Mk V
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Trakcja	gąsienicowa
Typ	czołg lekki
Załoga	3 osoby
Dane techniczne
Silnik	silnik gaźnikowy Meadows WSTL o mocy 65 kW
Wymiary
Długość maks.	3902 mm
Szerokość	2136 mm
Wysokość	1847 mm
Masa
Masa bojowa	4886 kg
Opancerzenie
Typ pancerza	stalowy, 4-12 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	52 km/h
W terenie	40 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	60 cm
Zasięg	210 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	2 x karabin maszynowy Vickers kalibru 7,7 mm
Użytkownicy
Wielka Brytania

Tank, Light, Mk V - brytyjski czołg lekki skonstruowany w okresie międzywojennym.

[edytuj] Historia

W 1933 roku w Wielkiej Brytanii powstały prototypowe czołgi L2A1 i L3A2. Miały one konstrukcję zbliżoną do wcześniej powstałych brytyjskich czołgów lekkich, a podstawowa różnicą było powiekszenie załogi do trzech osób. Do 1935 roku wyprodukowano 22 czołgi L3.

W 1936 roku rozpoczeto produkcję przeznaczonego dla armii brytyjskiej czołgu Tank, Light, Mk V. W porównaniu z czołgami L3 miał on wydłużony kadłub mieszczący powiększony zbiornik paliwa, a wieżyczkę obrotową wyposażono w wieżyczkę obserwacyjną dowódcy. Uzbrojenie wzmocniono przez dodanie drugiego karabinu maszynowego Vickersa kalibru 7,7 mm (prowadzono także próby zastąpienia jednego z karabinów maszynowych wkm-em Vickers kalibru 12,7 mm).

W momencie wybuchu II wojny światowej czołgi Mk V były używane wyłącznie dla szkolenia. Podjęto za to próby opracowania pojazdów przeciwlotniczych wykorzystujących jego podwozie. W 1940 roku na jednym czołgu zainstalowano wieżę z dwoma wkm-ami Besa kalibru 15 mm, a na drugim lotniczą wieżyczkę Boulton-Paul z czterema karabinami maszynowymi Browning Mk II kalibru 7,7 mm (początkowo była ona identyczna jak w samolotach, później zdemontowano z niej osłonę z pleksiglasu). Oba pojazdy pozostały prototypami.

[edytuj] Opis

Tank, Light, Mk V miał budowę klasyczną. W tylnej części kadłuba znajdował się sześciocylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą silnik gaźnikowy Meadows ESTL o mocy 65 kW. Silnik napędzał umieszczone z przodu kadłuba koła napędowe. Z każdej strony znajdowały się cztery koła jezdne zblokowane w dwa wózki, amortyzowane ukośnymi sprężynami śrubowymi. Każda gąsienica o szerokości 240 mm była podtrzymywana przez jedną rolkę. Uzbrojeniem były dwa karabiny maszynowe Vickers kalibru 7,7 mm. Załoga składała się z mechanika-kierowcy, strzelca i dowódcy.

[edytuj] Bibliografia

• Ledwoch, J., Solarz, J.: Czołgi brytyjskie 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1994. ISBN 83-86209-10-0.