Mk VIII Challenger

Z Wikipedii

Cruiser Tank Mk VIII Challenger (A30)
Czołg "Challenger" w Overloon (Holandia)
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Trakcja	gąsienicowa
Typ	czołg pościgowy
Załoga	5
Historia
Prototyp	1942
Lata produkcji	1943 – 1945
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy Rolls-Royce ”Meteor”
Moc	600 KM (441 kW)
Transmisja	mechaniczna
Wymiary
Długość maks.	8,03 m
Szerokość	2,97 m
Wysokość	2,91 m
Masa
Masa bojowa	33 000 kg
Opancerzenie
Grubość pancerza	10 – 101 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	52 km/h
W terenie	24 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Zasięg	265 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	1 armata 77 mm HV kal. 76,2 mm
Strzeleckie	1 karabin maszynowy Colt-Browning kal. 7,62 mm
Użytkownicy
Wielka Brytania, Polska, Czechosłowacja

Cruiser Tank Mk VIII Challenger (A30) - czołg pościgowy konstrukcji brytyjskiej z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Doświadczenia wyniesione z walk brytyjskich wojsk pancernych, zwłaszcza bitew stoczonych na pustyni Afryki Północnej, wykazały pilną konieczność skonstruowania nowego czołgu. Miał on być uzbrojony w nowoczesną, długolufową armatę dużego kalibru, zdolną do niszczenia nieprzyjacielskich czołgów na dużych odległościach. Zamówienie na nowy czołg wpłynęło w styczniu 1942. Postanowiono wykorzystać nowe podwozie zbudowane na bazie podwozi czołgów Cromwell i Centaur (A27). Zostało ono, w porównaniu z pierwowzorem, przedłużone o dodatkową parę kół nośnych oraz poszerzone tak, aby można było zamontować wieżę o większej średnicy.

Była to wieża produkcji zakładów Stiothert & Pitt testowana w czołgu TOG 2. Próby wykazały konieczność wzmocnienia podwozia, spowodowaną wzrostem o 3000 kg masy wozu. Stwierdzono też konieczność zamontowania dodatkowego silnika do obracania wieży. W nowym wozie zlikwidowano przedni kadłubowy karabin maszynowy typu Besa. Umieszczono w tym miejscu dodatkowy zapas amunicji.

[edytuj] Służba

Zamówiono 200 sztuk nowych wozów. Pierwsze czołgi dostarczono do oddziałów w sierpniu i wrześniu 1944. Były one używane w jednostkach uzbrojonych w czołgi typu Cromwell, jako wozy wsparcia do zwalczania czołgów przeciwnika. Planowano dostarczenie jednego Challengera do każdego plutonu Cromwelli.

Oprócz armii brytyjskiej Challengery otrzymały również armie: czechosłowacka i polska.

W Armii Czechosłowackiej stosowała je Czechosłowacka Samodzielna Brygada Pancerna. Powróciła ona, wraz ze sprzętem, do kraju. Czołgi Challenger używane były w Czechosłowacji do lat 50. XX wieku.

W Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie były stosowane w pancernym pułku rozpoznawczym 1 Dywizji Pancernej - 10 pułku strzelców konnych.

Czołgi typu Challenger zostały wycofane z uzbrojenia armii brytyjskiej zaraz po zakończeniu wojny.