Matilda Mk I

Z Wikipedii

Mk I Matilda I (A11)
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers-Amstrong
Typ pojazdu	czołg piechoty
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	2
Historia
Prototypy	1936
Produkcja	1938 – 1940
Wyprodukowano	139
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy Ford V8 o mocy 80 KM (59 kW)
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	190 l
Pancerz	grubość: 10 – 60 mm
Długość	4,85 m
Szerokość	2,28 m
Wysokość	1,86 m
Prześwit	0,38 m
Masa	11 200 kg (bojowa)
Nacisk jedn.	0,76 kg/cm²
Osiągi
Prędkość	13 km/h (po drodze) 9 km/h (w terenie)
Zasięg	125 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	0,76 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Vickers 7,7 mm lub wielkokalibrowy karabin maszynowy Vickers kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 4000 szt.)
Użytkownicy
Wielka Brytania, Polska

Mk I Matilda I (A11) – brytyjski czołg piechoty z okresu przed II wojną światową.

[edytuj] Historia

W 1936 roku w brytyjskiej firmie Vickers-Amstrong rozpoczęto prace nad opracowaniem czołgu dla wsparcia piechoty. We wrześniu 1936 roku zbudowano prototyp lekkiego czołgu piechoty oznaczonego jako A11 Matilda Mk I. Był to czołg dobrze opancerzony, lecz o słabym uzbrojeniu, bo składającym się tylko z 1 karabinu maszynowego. Załoga liczyła 2 osoby, czołg napędzany był silnikiem benzynowym o mocy 80 KM (59 kW) i rozwijał niewielką prędkość, do 13 km/h na drodze.

Pomimo tych wad, w 1938 roku rozpoczęto produkcję seryjną. Łącznie wyprodukowano 139 "Matyld", nie licząc prototypu. Produkcję zakończono w 1940 roku, gdy stwierdzono, że czołg nie spełnia wymagań ówczesnego pola walki.

[edytuj] Służba

Czołgi Matilda Mk I były dostarczane do jednostek pancernych armii brytyjskiej od roku 1938. Otrzymały je 4, 7 i 8 królewski pułk czołgów armii brytyjskiej, wchodzące w skład 1 Armijnej Brygady Czołgów.

We wrześniu 1939 roku 4 pułk czołgów skierowano do Francji w składzie Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego, a w maju 1940 roku skierowano tam również 7 pułk czołgów. Tam też przeniesiono 1 Armijną Brygadę Czołgów, choć jej trzeci pułk (8 pułk czołgów) pozostał w Wielkiej Brytanii.

W czasie kampanii francuskiej w dniu 21 maja 1940 roku brygada wzięła udział w bitwie pod Arras. Dzięki atakowi brygady oddziałom brytyjskim udało się wyjść z okrążenia i wycofać w kierunku Dunkierki. W trakcie ewakuacji Brytyjskiego Korpusu Interwencyjnego wszystkie czołgi pozostawiono na plażach.

W związku z doświadczeniami, jakie wyniesiono z udziału tych czołgów w walkach w 1940 roku zaniechano ich produkcji, a w roku 1942 pozostałe egzemplarze wycofano z jednostek liniowych, przekazując je do szkolenia. Między innymi na czołgach tych szkolono Polaków w 10 Brygadzie Kawalerii Pancernej w latach 1941-42. Dokładna liczba czołgów użytkowanych przez Polaków nie jest znana. Waha się w różnych opracowaniach od 6 do 18 ^[1].

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Janusz Magnuski Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946, Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1998