Cruiser Mk I

Z Wikipedii

Cruiser Mk I (A9)
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Vickers (pierwsze 50 szt.) Harland & Wolf
Trakcja	gąsienicowa
Typ	czołg szybki
Załoga	6
Historia
Prototyp	1936
Lata produkcji	1937
Wycofanie ze służby	1941
Wyprodukowano	125
Dane techniczne
Silnik	6-cylindrowy silnik wysokoprężny chłodzony cieczą AEC Type A179
Moc	150 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	11,40 KM/t
Wymiary
Długość maks.	5810 mm
Szerokość	2650 mm
Wysokość	2510 mm
Masa
Masa bojowa	13 156 kg
Opancerzenie
Grubość pancerza	6 — 14 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	40 km/h
W terenie	24 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Zasięg	Na drodze 240 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	1 x armat QF dwufuntowa kal. 40 mm (Mk I) 1 x haubica kal. 94 mm (Mk I CS)
Strzeleckie	3 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm
Użytkownicy
Wielka Brytania

Cruiser Tank Mark I znany także jako A9 był pierwszym brytyjskim czołgiem szybkim, w czasie wojny używany był wyłącznie przez wojska angielskie.

Spis treści 1 Historia i opis konstrukcji 2 Służba 3 Modele produkcyjne 4 Linki zewnętrzne 5 Bibliografia

[edytuj] Historia i opis konstrukcji

A9 został zaprojektowany przez Sir Johna Cardena w 1934 jako następca Vickers Mark II. Był to pierwszy czołg brytyjski z centralnie zamocowaną wieżą w której umieszczono główne uzbrojenie, ale nie była to konstrukcja specjalnie udana ani nowoczesna, a czołg był bardzo słabo opancerzony (zaledwie 14 mm).

Wnętrze czołgu nie było podzielone na osobne przedziały bojowe, w wieży zamontowano działo dwufuntowe (40 mm) i karabin maszynowy, oprócz tego z przodu czołgu, po obu stronach kadłuba znajdowały się dwie mniejsze wieżyczki, każda z nich uzbrojona w jeden karabin maszynowy.

Po próbach polowych w 1936, zamówiono 125 egzemplarzy tego czołgu, wszedł do produkcji w 1937. Początkowo napędzany był silnikiem samochodowym Rolls Royce zamienionym później na silnik autobusowy AEC.

Podwozie czołgu było nowoczesną konstrukcją, wykorzystano je podczas prac nad budową czołgu piechoty Mk III Valentine.

[edytuj] Służba

We wczesnej fazie wojny, kampanii francuskiej, greckiej i na początku walk w Afryce Północnej Mark I spisywał się nieźle, jego dwufuntowe działo w zupełności wystarczało do skutecznego zwalczania ówczesnych niemieckich czołgów. Problem stanowiło minimalne opancerzenie (Mark I stanowił łatwy cel nawet dla armat przeciwpancernych małego kalibru), także brak amunicji burzącej nie tylko dla działa 40 mm, ale także dla wersji z haubicą 94 mm.

[edytuj] Modele produkcyjne

Mark I (A9)

Używany przez 1 Dywizję Pancerną w czasie kampanii francuskiej, używany przez 2 i 7 Dywizję Pancerną w czasie kampanii w Afryce Północnej do 1941.

Mark I CS (close support)

Wersja "close support" (bliskiego wsparcia, współpracy z piechotą) uzbrojona w haubicę 3,7" (94mm) umieszczoną w wieży która mogła strzelać wyłącznie pociskami dymnymi (zapas amunicji 40 naboi).

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Dane techniczne
• Pojazdy II wojny światowej

[edytuj] Bibliografia

• Encyklopedia II WŚ. Poznań: Amercom, 2006. ISBN 1-48:978-83-7425-265-2.