A.C.W.-I.P

Z Wikipedii

Armoured Carrier Wheeled - Indian Pattern Mk IIA
A.C.W.-I.P. Mk IIA Afryka Północna 1942r.
Dane podstawowe
Państwo	Indie
Producent	Tata Iron and Steel Co., East Indian Railway Workshops, podwozia Ford Motor Co.
Trakcja	kołowa
Typ	transporter opancerzony
Załoga	4
Lata produkcji	1940 – 1944
Wyprodukowano	4655
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, V-8 Ford
Moc	95-100 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	14,2 KM/t
Wymiary
Długość maks.	4,72 m
Szerokość	2,26 m
Wysokość maks.	1,96 m
Prześwit	23 cm
Masa
Masa bojowa	6 700 kg
Poj. zb. paliwa	109 l
Opancerzenie
Typ pancerza	z płyt walcowanych, częściowo spawany, częściowo nitowany
Grubość pancerza	max. 14 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	80 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Zasięg	360 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	1 rusznica ppanc Boys 13,97 mm, 1 przeciwlotniczy karabin maszynow Bren kal. 7,7 mm
Użytkownicy
Indie, Nowa Zelandia, Australia, Polska, Grecja

A.C.W.-I.P. (skrót od: Armoured Carrier Wheeled - Indian Pattern) - kołowy transporter opancerzony opracowany i produkowany w Indiach w okresie II wojny światowej.

[edytuj] Historia

A.C.W.-I.P. był transporterem wykorzystującym podzespoły innych pojazdów: kanadyjskie podwozia tylnosilnikowe 4x4 produkowane przez Ford Motor Co. i elementy produkowane przez firmę Marmon Herrington. Pancerne nadwozia produkowano w Indiach, gdzie montowano też kompletne pojazdy z podzespołów. Pojazdy były wykorzystywane w hinduskich dywizjach piechoty, gdzie pełniły bardzo różnorodne funkcje: rozpoznawcze, łącznikowe, transportowe. Wykorzystywane były w czasie działań w Afryce i we Włoszech. Po wojnie transportery brały udział w latach 50. i 60. w konfliktach w Birmie i na Malajach. W Europie były na wyposażeniu armii greckiej.

Planowano również uruchomienie produkcji w Nowej Zelandii, czego jednak nie zrealizowano. Zbudowano jedynie dla armii nowozelandzkiej 100 pojazdów w latach 1943-1944. Wozy były używane przez 3 Dywizję Nowozelandzką w czasie działań na Pacyfiku oraz w czasie wojny w Korei. Wycofano je dopiero w roku 1956.

Wyprodukowano w latach 1940-1944 4655 sztuk.

Transportery znalazły się też na wyposażeniu PSZ latem 1942. Nie był to sprzęt typowy. Został przejęty wraz samochodami pancernymi AC Marmon-Herrington przez Pułk Ułanów Karpackich od dywizji hinduskiej.

[edytuj] Wersje

• Mk I - podwozie z zespołów Ford Commercial Model 1940 z silnikiem z przodu (10 pojazdów).
• Mk II - 4x4 podwozie Ford CO11QRF z silnikiem z tyłu.
• Mk IIA - drobne ulepszenia.
• Mk IIB - dodano częściowe opancerzenie przedziału bojowego.
• Mk IIC - 4x4 podwozie Ford C191QRF, powiększono zbiornik paliwa i zamontowano wieżyczkę z uzbrojeniem.
• Mk III - powiększono wieżyczkę (276 szt.)
• Mk IV - 4x4 podwozie Ford C291QRF, zmieniono konstrukcję kadłuba, wzrosła masa pojazdu.

[edytuj] Bibliografia

• Janusz Magnuski, Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946, Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1998.