Węgiersko-polskie związki literackie
Z Wikipedii
Węgiersko-polskie związki literackie do wieku XVIII w Polsce były ograniczone do zainteresowania kronikami i wydarzeniami aktualnymi na Węgrzech. Informacje o Polsce przedostawały się na Węgry od średniowiecza za pomocą kontaktów o charakterze religijnym. Po XVIII wieku nastąpiło poszerzenie osiągnięć hungarologii polskiej. Od XIX wieku zaczęły ukazywać się obszerniejsze informacje na temat literatury węgierskiej, jednak dopiero w epoce romantyzmu szczególnie zwrócono uwagę na kulturę węgierską.
[edytuj] Historia
[edytuj] Początki
W XV i XVI wieku Akademia Krakowska była największą "Alma Mater" dla uczącej się młodzieży węgierskiej wynoszącej ponad 16% ogółu wszystkich studentów. Od roku 1466 do 1526 uczyło się w krakowskiej uczelni ponad 2300 studentów węgierskich, wśród których znaleźli się przyszli twórcy literatury narodowej. Popularnym powiedzeniem było wówczas "Hungariae natum, Cracoviae educatum". W krakowskich drukarniach w tym czasie wychodziły najstarsze druki Janosza Sylwestra (węg. János Sylvester) [1] , tłumacza Nowego Testamentu, rozmówki Sebastiana Heydena ("Colloquia puerilia") z 1527. Jan Honter (łac. Johannes Honterus) z Siedmiogrodu napisał i opublikował w Krakowie 17 wydań gramatyki łacińskiej. Również prowincja Małopolska pozostająca w bliskiej łączności z Węgrami przyjmowała różne terminy węgierskie do języka potocznego oraz urzędowego; jobbagiones (servientes regis) wymieniają Akta Małopolskie z XIII wieku, "widekiem" nazywano w Krakowie powiat przed rokiem 1550 oraz hejnał grany z wieży kościoła mariackiego. Do mowy potocznej z tego okresu weszły określenia takie jak "segen legen", "harum palcat", "sakał" oraz węgierskie nazwy broni, ubioru, koni i uprzęży: hasarze, elearze, kurucy, sabaty, hajducy. Historyk Stanisław Orzechowski wywodził określenia polskiej nazwy "króla" od węgierskiego "kiraly" (czyt. kiraj).
Na Węgrzech schronił się również pisarz i humanista Paweł z Krosna. Natomiast w Krakowie przebywał znany poeta Balint Balassi. Po klęsce Węgrów pod Mohaczem w sierpniu 1526 roku, powstało wiele żałobnych wierszy napisanych przez polskich poetów. Wydano je w Krakowie w 1544 w tomiku Pannoniae luctus. Istnieją przypuszczenia, iż Adam Czahrowski, który walczył jako żołnierz na Węgrzech (także w Egerze[2]) w XVI wieku, pisał również po węgiersku.
[edytuj] XIX wiek
Zainteresowanie Polaków kulturą węgierską wzrosło szczególnie w romantyzmie. W 1821 ukazały się w Polsce pierwsze tłumaczenia poezji Mihála Vörösmartyego i Sándora Petőfiego. W "Trybunie Ludów" w 1848 ukazało się wiele publikacji Adama Mickiewicza na temat Węgier, zaś gen. Józef Bem, naczelny wódz powstania węgierskiego 1848-1849, stał się postacią legendarną, opiewaną zarówno przez poetów polskich jak i węgierskich. W powstaniu tym walczył m.in. Edmund Ślaski, Henryk Dembiński, a także 3-tysięczny legion polski pod wodzą gen. Józefa Wysockiego[3]. W XIX wieku o walkach niepodległościowych narodu węgierskiego pisali m.in. Bolesław Prus, Jan Zachariasiewicz, Zygmunt Miłkowski; ogromną popularność zyskała proza Móra Jókaia. W XIX wieku ukazały się prace Józsefa Csehyego na temat literatury polskiej. W 1847 w Budapeszcie odbyła się prapremiera "Mazepy" Juliusza Słowackiego; zainteresowano się również w tym czasie twórczością Henryka Sienkiewicza, Józefa Ignacego Kraszewskiego i Aleksandra Fredry.
[edytuj] XX wiek
W 1910 ukazała się w Polsce pierwsza antologia węgierskiej nowelistyki (przekł. Cz. Łukaszewicz).
W 1952 na Uniwersytecie Warszawskim utworzono katedrę filologii węgierskiej. W 1974 za sprawą Ferenca Molnára na Uniwersytecie w Debreczynie powstał Zespół Badań Polonistycznych.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
[edytuj] Motywy węgierskie w niektórych polskich utworach literackich
- Pannoniae luctus – zbiór poezji (Kraków, 1544)
[edytuj] Motywy polskie w niektórych węgierskich utworach literackich
- Mártona Csombora podróż po Polsce – Márton Csombor Szepsi
- Lengyel mezőkön, tábortűz mellett – Gyóni Géza (Przemyśl, 1914)
- Kocham twój kraj – antologia węgierskiej poezji o Polsce (Kraków, 1971)[4]
- Walijscy bardowie – János Arany
- Opowiadania węgierskie (1951)
- Mandaryn wielki kozak (1968)
- Dzikie gęsi (1973)
- Happening (1979)
[edytuj] Niektórzy węgierscy filolodzy i badacze zajmujący się literaturą polską
- Mihály Bába (ur. 1922)
- Dávid Czvittinger (1675/1679?-1743)
- István Csapláros (1910-1994)
- Tibor Csorba (1906-?)
- Adorján Divéky (1880-1965)
- Lajos Hopp (ur. 1927)
- Grácia Kerényi (1925-1985)
- Sándor Kozocsa (1904-?)
- Istvan Mészáros (1891-1964)
- Ferenc Molnár (1878-1952)
- Ferenc Pákozdy (1903-?)
- György Radó (1912-1994)
- Éva Sebök (1927-?)
- István Sötér (1913-?)
- János Tomcsányi (1873-1935)
[edytuj] Niektórzy polscy filolodzy i badacze zajmujący się literaturą węgierską
- Kazimiera Iłłakowiczówna (1892-1983)
- Bolesława Jaroszewska (1865-1920)
- Antoni Lange (1861 lub 1863-1929)
- Jan Reychman (1910-1975)
- Andrzej Sieroszewski
[edytuj] Bibliografia
- Jan Reychman: Ze stosunków kulturalnych polsko-węgierskich w epoce oświecenia, Warszawa 1960
- Pogranicze polsko-węgierskie od Orawy do Pienin w XIX i na początku XX wieku, Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Szczawnicy 2002
- Dávid Czvittinger: Specimen Hungariae Literatae (1711)
- J. Reychman, István Csapláros, Andrzej Sieroszewski: Studia z dziejów polsko-węgierskich stosunków literackich i kulturalnych. Wrocław 1969
- Jan Pogonowski: Petőfi w Polsce, 1933.
- Jan Pogonowski: Jókai w Polsce, 1935.
- György Radó: Adam Mickiewicz et l'idée de la liberté, 1970.
[edytuj] Zobacz też
- Polak, Węgier, dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki
- Literatura węgierska
- Język węgierski
- Literatura polska
- Język polski
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie
- Artykuł Między ciekawością a solidarnością. Przełomowe wydarzenia w historii Polski w oczach historyków węgierskich XIX i XX wieku
- Artykuł Ćwierćwiecze badań polonistycznych w Debreczynie
- Węgierscy studenci na Uniwersytecie Krakowskim (jęz. węg.)
