Wietnamczycy w Polsce
Z Wikipedii
Wietnamczycy w Polsce - ludność wietnamska zaczęła przybywać do Polski po zakończeniu II wojny światowej.
Pierwszymi byli studenci pobierający naukę na polskich uczelniach. Pierwsze dane rejestrują ich w roku akademickim 1957/1958. Do połowy lat 60. rocznie w Polsce przebywało około 40 Wietnamczyków. W rekordowych latach 1971/1972 i 1972-1973 uczyło się w Polsce ponad 800 studentów - wiązało się to z trwającą wojną wietnamską, gdy państwa bloku radzieckiego włączyły się w działania pomocowe. Osadnictwo wzrosło po 1989 roku, kiedy to w związku z otwarciem granic Niemieckiej Republiki Demokratycznej do Polski napłynęła z zachodu fala migracji Wietnamczyków, którzy przebywali tam jako robotnicy kontraktowi władz komunistycznych. Dziś Polska jest trzecim, po Francji (500 tys.) i Niemczech (100 tys.) centrum imigracji wietnamskiej w Europie. Choć większość traktuje Polskę jako kraj tranzytowy, jednak sporo z nich w Polsce pozostaje. Wietnamczyków jest w Polsce więcej aniżeli Łemków, Bojków, Tatarów i staroobrzędowców razem wziętych. Ich liczba oscyluje wokół liczby polskich Białorusinów.
Spis treści |
[edytuj] Polscy Wietnamczycy
Nikt nie jest w stanie dokładnie policzyć polskich Wietnamczyków, choć wiadomo, że są najliczniejszą grupą cudzoziemców w Polsce. Badacze, np. dr Teresa Halik, oceniają ją na 20–30 tysięcy. Urząd ds. Repatriacji i Cudzoziemców sygnalizował w 2001 r., że liczba Wietnamczyków może przekraczać 40 tysięcy. Na pewno Wietnamczycy są największą grupą cudzoziemców zainteresowanych pozostaniem w Polsce. Ustępują im Ormianie, których jest ok. 20 tysięcy.
Świat polskich Wietnamczyków raczej się izoluje od społeczności polskiej. Asymiluje się powoli. Przybysze z Azji są jednak dobrze zorganizowani; mają swoje organizacje polityczne, stowarzyszenia, gazety, uruchomili szkoły, przedszkola, przymierzają się do budowy swojej pagody, choć wielu z nich przeszło na katolicyzm. Szybszej asymilacji podlegają Wietnamczycy wykształceni - absolwenci i studenci polskich szkół tworzący w swoich środowiskach elitę kulturalno-społeczną, często także i ekonomiczną. Przebywają w Polsce najdłużej, znają polski język i polskie realia, posiadają polskie obywatelstwo lub kartę stałego pobytu oraz są na ogół dobrze zintegrowani z polskim społeczeństwem. Dość często zdarza się, że ich żonami są Polki. Liczba pozwoleń na zamieszkanie na czas określony lub zezwoleń na osiedlenie się nie oddaje stanu rzeczy. Z kartą stałego pobytu szacuje się ich liczbę na około 20 tysięcy. Teresa Halik, wietnamolog, doktor z Zakładu Krajów Pozaeuropejskich PAN, ocenia ich liczbę na 40 tysięcy, a ksiądz Edward Osiecki, werbista - duszpasterz wietnamskich katolików szacuje ich liczbę na 60 tysięcy. Wietnamczycy osiedlają się głównie w Warszawie, ale także w Szczecinie, Łodzi, Poznaniu, Krakowie i Katowicach.
[edytuj] Media
Wietnamczycy wydają kilkanaście gazet. Najregularniej ukazuje się sześć - wszystkie w Warszawie. Można je kupić na Stadionie Dziesięciolecia i w centrach handlowych w Wólce Kosowskiej pod Jankami. Tytuły prokomunistyczne to Que Viet, wydawane przez Stowarzyszenie Wietnamczyków w Polsce "Solidarność i Przyjaźń" i Wietnamczycy w Europie. Sponsoruje je ambasada SRW, zamieszczają praktyczne informacje o życiu w Polsce, o statusie prawnym cudzoziemców. "Que Viet" ma nakład około tysiąca egzemplarzy. "Phuong Dong" - to najstarsza gazeta wietnamskich migrantów, niegdyś wydawana przez Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Wietnamczyków w Polsce (kilkaset egzemplarzy). Opozycja skupia się wokół Cau Vong (Tęcza), to pismo społeczno-edukacyjne, kulturalne, z praktycznymi poradami, jak sobie radzić w obcym kraju. Wiele w nim publicystyki o zacięciu naukowym, są też opowiadania i wiersze. Ważną rolę odgrywa miesięcznik Dan Chim Viet (Stada wietnamskich ptaków), kolportowany też w innych krajach i porównywany do paryskiej Kultury. Ta prywatna gazeta Wietnamczyków od lat mieszkających w Polsce ma nakład 100-200 egzemplarzy. Kolejny tytuł to Noi Vong Tay Lon - wydawana przez dom kultury obok stadionu, stroni od polityki, zajmuje się głównie kulturą. Istnieje również "Que Huong" - gazetka ambasady wietnamskiej w Polsce.
[edytuj] Organizacje Wietnamczyków w Polsce
Najstarszą organizacją wietnamską w Polsce jest Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Wietnamczyków, powstałe w 1986 roku. Obecnie skupia ono około 200-300 wietnamskich członków, nie licząc ich rodzin. Jego oddziały są w Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Bydgoszczy, Lublinie i Przemyślu. Założyli je absolwenci polskich uczelni. TSKW zajmuje się integrowaniem elity wietnamskiej, podtrzymywaniem kultury wietnamskiej (organizuje kursy wietnamskiego dla dzieci z mieszanych małżeństw, obchody wietnamskiego Nowego Roku, Dnia Dziecka), promowaniem jej wśród Polaków (pokazy sztuki walk, dni kultury Wietnamu, organizacja wystaw, prelekcji, spotkań) oraz reprezentowaniem wietnamskiego środowiska w Polsce.
W 1999 roku założono Stowarzyszenie Wietnamczyków w Polsce "Solidarność i Przyjaźń" (prezes dr hab. inż. Nguyen Van Thai), które skupia około 800 rodzin. Prym wiodą tu byli studenci, sprawując funkcję reprezentantów wietnamskich migrantów pracujących w Polsce. To liczące nawet kilka tysięcy osób stowarzyszenie zajmuje się organizowaniem i integrowaniem społeczności wietnamskiej w Polsce. Zapewnia Wietnamczykom wsparcie oraz pomoc: organizacyjną, prawną, finansową.
Opozycyjne i z politycznym obliczem wobec rządu wietnamskiego jest Stowarzyszenie na rzecz Demokracji i Pluralizmu w Wietnamie, założone we Francji przez Nguyena Gia Kienga, uważanego za wroga komunistów wietnamskich. Skupia, między innymi, byłych przedstawicieli rządów południowowietnamskich. Działa na rzecz wprowadzenia w Wietnamie demokracji.
