Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy Zborów Bożych Chrześcijan Dnia Siódmego. Zobacz też: Zbory Boże - jeden z Kościołów zielonoświątkowych.

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego
Religia	Chrześcijaństwo
Klasyfikacja główna	Protestantyzm
Kierunek teologiczny	Ewangelikalizm, Sabatarianizm
Forma organizacji	Kongregacjonalizm
Członkostwo	Kościół Boży Dnia Siódmego (od 1996 r.)
Zasięg geograficzny	Polska
Liczba wiernych	123
Liczba zborów	8
Strona internetowa

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego, w skrócie Zbory Boże ChDS – Kościół chrześcijański o charakterze ewangelicznym, przestrzegający biblijnego dekalogu, w tym przykazania o świętości dnia sobotniego. Pismo Święte uważane jest za jedyny i ostateczny autorytet. Celem Zborów Bożych jest dążenie do nauki apostolskiej, jaka charakteryzowała Kościół w I wieku, przy jednoczesnym zachowaniu autonomii lokalnych zborów (kongregacjonalizm). Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego od 1996 r. są stowarzyszone z Kościołem Bożym Dnia Siódmego.

[edytuj] Nauka

Przekonania Zborów Bożych, zgodnie z protestancką zasadą sola scriptura, oparte są wyłącznie na Biblii, uznawanej za natchniony zbiór składający się z 39 ksiąg Starego Testamentu oraz 27 ksiąg Nowego Testamentu. Chrześcijanie Dnia Siódmego uznają Jezusa Chrystusa jako wiecznego Syna Bożego oraz jedynego pośrednika pomiędzy Bogiem a ludźmi. Działalność Ducha Świętego, zgodnie z doktryną Zborów Bożych, uwidacznia się w społeczności zbawionych poprzez owoce i dary duchowe oraz doświadczenie chrztu w Duchu Świętym. Zbawienie uznawane jest za dar łaski Bożej, przyjmowany przez wiarę. Ważny element doktryny Zborów Bożych stanowi nauka o nowonarodzeniu, które dokonuje się w życiu wierzącego i skruszonego grzesznika w odpowiedzi na jego szczerą modlitwę i osobiste przyjęcie Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Tylko osoby nawrócone i świadome swojej decyzji mogą przyjąć chrzest. Każdy nowonarodzony chrześcijanin otrzymuje zadatek Ducha Świętego, jako „rękojmię zbawienia i dziedzictwa”. Zbory Boże wierzą, że w skład powszechnego Kościoła Bożego wchodzą wszyscy narodzeni z wody i z Ducha chrześcijanie, niezależnie od ich przynależności konfesyjnej. Za jedyną Głowę Kościoła chrześcijańskiego uważa się Jezusa Chrystusa. Uznaje się ponadto zasadę powszechnego kapłaństwa wierzących, równości wszystkich wyznawców oraz niezależności i autonomii lokalnych zborów, przy równoczesnej współpracy między nimi, celem wzajemnego budowania się oraz umacniania w wierze i służbie. Chrześcijanie Dnia Siódmego odrzucają pogląd, jakoby dusza ludzka była nieśmiertelna (kondycjonalizm).

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego są wspólnotą sabatariańską. Podkreślają w swej nauce i praktyce ważność zachowywania biblijnej wersji dziesięciu przykazań Bożych, jako wyrazu posłuszeństwa woli Bożej. Dekalog uznawany jest jako niezmienne w czasie i nadal obowiązujące Boże prawo moralne. Chrześcijanie Dnia Siódmego, zgodnie z czwartym przykazaniem dekalogu, przestrzegają sabatu jako dnia świętego. Określany jest on także jako „dzień Pański” oraz „siódmy dzień tygodnia” (zgodnie z biblijną rachubą). Okres ten, zaczynający się w piątek o zachodzie słońca i trwający do zachodu słońca w sobotę, poświęcany jest w sposób szczególny na uwielbienie Boga i odpoczynek od zajęć całego tygodnia. W dniu tym odprawiane są nabożeństwa, na które składa się studium Biblii, kazania, pieśni, modlitwy itp. Chrześcijanie Dnia Siódmego przestrzegają także tzw. diety biblijnej, która wyklucza m.in. spożywanie krwi oraz zwierząt określanych przez Biblię jako nieczyste (m.in. wieprzowiny).

Praktykuje się trzy ustanowienia (obrzędy):

chrzest nawróconych osób w wieku świadomym dokonywany przez zanurzenie w wodzie,
Wieczerzę Pańską pod postaciami chleba i wina, której towarzyszy wzajemne umywanie nóg,
wkładanie rąk

Zbory Boże podkreślają znaczenie prowadzenia uświęconego i pobożnego życia w zakresie osobistym, rodzinnym, zborowym oraz społecznym. Chrześcijanie Dnia Siódmego nie używają tytoniu, alkoholu oraz narkotyków. Praktykują modlitwę, post oraz rozważanie Słowa Bożego. Kładą nacisk na konieczność stałej łączności z Bogiem i codzienne jej odnawianie. Powstrzymują się także od służby wojskowej. Zgodnie z doktryną Zborów Bożych, każdy chrześcijanin zobowiązany jest do wspierania dzieła ewangelizacji.

Eschatologia wyznania zakłada widzialne i powszechne powtórne przyjście Chrystusa oraz zmartwychwstanie wszystkich ludzi: sprawiedliwych do żywota wiecznego, a niesprawiedliwych na wieczne zatracenie (unicestwienie). Nagrodą dla zbawionych będzie życie wieczne na nowej ziemi.

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego nie postrzegają swojego wyznania jako „jedynego prawdziwego”. Łączą się duchowo ze wszystkimi ewangelicznymi społecznościami protestanckimi, które przestrzegają dziesięciu przykazań i święcą dzień sobotni, współpracując z nimi i jednocząc się w składaniu świadectwa o swej wierze.

[edytuj] Działalność

Zbory Boże spotykają się na nabożeństwie w dniu sobotnim, aby studiować Pismo Święte bez pomocy jakichkolwiek publikacji, modlić się wspólnie, śpiewać pieśni, słuchać kazania. Wydawane jest czasopismo – Łącznik Zborowy – które informuje o życiu Zborów Bożych w Polsce oraz omawia zagadnienia biblijne. Redaktorem pisma jest Bolesław Parma. Prowadzony jest także Korespondencyjny Kurs Biblijny „Szalom” dla osób pragnących poznać Biblię.

[edytuj] Kwestie prawne

Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego są społecznością o uregulowanej sytuacji prawnej, działającą legalnie na terenie całej Polski. Wpisane są do Rejestru Kościołów i Związków Wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji pod nr 63^[1] Przewodniczącym Zborów jest Emil Stekla.