Zdzisław Sadowski

Z Wikipedii

Zdzisław Lech Sadowski (ur. 10 lutego 1925) – ekonomista, doktor habilitowany, profesor UW, przedstawiciel szkoły ekonomicznej zwanej keynesizmem, wicepremier rządu Zbigniewa Messnera w latach 1987-1988, autor podwyżki cen w PRL w 1988, co pośrednio doprowadziło do wybuchu fali strajków.

Ekonomista o poglądach lewicowych, w przeszłości związany z Unią Pracy. Przez długi okres pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (od 1985 r.), po przejściu na emeryturę został jego honorowym prezesem. W czasie wojny należał do Armii Krajowej oraz brał udział w powstaniu warszawskim. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim. Był przedstawicielem strony partyjno-rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej w czasie obrad Okrągłego Stołu.

Jest członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN, zastępcą przewodniczącego Komitetu Prognoz "Polska 2000 Plus". Od 1980 profesor Uniwersytetu Warszawskiego. prezes i redaktor naczelny dwumiesięcznika "Ekonomista", redaktor naczelny i członek Rady "International Economic Association". Należy do Klubu Rzymskiego, jest członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, oraz członkiem Komitetu Prognoz "Polska 2000 Plus" PAN. Należy do przeciwników reformy Balcerowicza oraz neoliberalizmu, zwraca uwagę na to by patrzeć przez pryzmat człowieka na gospodarkę, a nie odwrotnie. Jest zwolennikiem podatku progresywnego, walki z bezrobociem poprzez zwiększanie popytu krajowego oraz interwencjonizmu państwowego.

Pola zainteresowań naukowych:

• makroekonomia,
• polityka gospodarcza,
• statystyka,
• teoria rozwoju gospodarczego

[edytuj] Kariera akademicka i polityczna

• 1965-1970 – profesor uniwersytetu w Akrze (Ghana)
• 1970-1972 – dyrektor w Centrum Planowania Rozwoju ONZ w Nowym Jorku
• 1981-1985 – zastępca pełnomocnika rządu ds. reformy gospodarczej
• 1985-1987 – wiceprzewodniczący i przewodniczący Konsultacyjnej Rady Gospodarczej
• 1987-1988 – wiceprezes Rady Ministrów i przewodniczący Komitetu ds. Realizacji Reformy Gospodarczej oraz Komisji Planowania przy Radzie Ministrów
• 1989-1991 – członek Rady Ekonomicznej
• 1993 – członek Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej

[edytuj] Główne prace

• Pieniądz i początki upadku Rzeczypospolitej w XVII wieku (1964),
• Wyzwania rozwojowe (współautor, 1977),
• Poland – the Great Transition (1991),
• Szukanie drogi (1995).