Adam Daniel Rotfeld

Z Wikipedii

Adam Daniel Rotfeld
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1938 Przemyślany
Minister Spraw Zagranicznych
Okres urzędowania	od 5 stycznia 2005 do 31 października 2005
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Włodzimierz Cimoszewicz
Następca	Stefan Meller

prof. Adam Daniel Rotfeld (ur. 4 marca 1938 w Przemyślanach koło Lwowa) – polski dyplomata i pedagog, minister spraw zagranicznych RP od 5 stycznia 2005 do 31 października 2005.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Dzieciństwo 1.2 Wykształcenie 1.3 Działalność zawodowa 1.4 Odznaczenia i wyróżnienia 1.5 Działalność społeczna 1.6 Dorobek naukowy 2 Linki zewnętrzne

Biografia

Dzieciństwo

Przyszedł na świat w żydowskiej rodzinie w Przemyślanach koło Lwowa, jego rodzice zostali zamordowani przez Niemców w czasie wojny. Uratowany w Uniowie koło Przemyślan przez greckokatolicki zakon studytów, którego zwierzchnikiem był Klemens Szeptycki, brat metropolity Andrzeja Szeptyckiego. W klasztorze ochrzczono go i nadano nazwisko Czerwiński; do prawdziwego wrócił dopiero kilka lat po wojnie. W 1946, po rozwiązaniu klasztoru i delegalizacji kościoła greckokatolickiego w ZSRR władze radzieckie przeniosły dzieci do Złoczowa. W 1951 dzięki staraniom ambasady polskiej w Moskwie został repatriowany do Polski, przebywał w domu dziecka w Krakowie. Tu w 1955 ukończył V Liceum im. Witkowskiego. W 1954 został usunięty z organizacji młodzieżowej ZMP.

Wykształcenie

W latach 1955-1960 studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł magistra z zakresu międzynarodowego prawa publicznego. Następnie studiował w studium dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego (1960-1962). W 1969 uzyskał stopień doktora nauk prawnych Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1990 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych, a w 2001 tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Działalność zawodowa

W latach 1961-1989 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych w Warszawie, gdzie początkowo zajmował stanowisko redaktora (1961-1962), a następnie sekretarza redakcji miesięcznika Sprawy Międzynarodowe (1962-1968) i od 1964 jednocześnie zastępcy redaktora naczelnego Redakcji Wydawnictw PISM. W 1969 mianowany adiunktem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM]. W 1978 został kierownikiem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM. W latach 1974-1975 brał udział w pracach II fazy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) jako członek polskiej delegacji w Genewie oraz w Spotkaniach KBWE w Belgradzie, Madrycie oraz Wiedniu. W 1989 został kierownikiem projektu badawczego w Sztokholmskim Międzynarodowym Instytucie Badań nad Pokojem (SIPRI), gdzie w 1991 został wybrany na 5-letnią kadencję dyrektorską oraz powtórnie na następną kadencję przedłużoną do czerwca 2002. W latach 1992-1993 był osobistym przedstawicielem przewodniczącego KBWE ds. politycznego rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu, a wynikiem jego pracy było przyjęcie końcowego raportu dającego podstawy do pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu. W 2000 został mianowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W czerwcu 2002 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Leszka Millera, a w czerwcu 2003 stanowisko sekretarza stanu w tymże ministerstwie. 5 stycznia 2005, po objęciu funkcji marszałka Sejmu przez Włodzimierza Cimoszewicza, przejął on funkcję ministra spraw zagranicznych. Sprawował ją do 31 października 2005. W 2006 został przez Sekretarza Generalnego ONZ powołany na członka, a w 2008 na przewodniczącego Kolegium Doradczego Sekretarza Generalnego ONZ do spraw Rozbrojenia. W styczniu 2008 mianowany został współprzewodniczącym Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych. Jest wykładowcą Collegium Civitas w Warszawie.

Odznaczenia i wyróżnienia

Za kierowanie działalnością Sztokholmskiego Międzynarodowego Instytutu Badan nad Pokojem (SIPRI) otrzymał z rąk króla Karola XVI Gustawa Srebrny Medal Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej oraz Komandorię Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej (2001). Za polepszenie stosunków między Polską a Republiką Federalną Niemiec prezydent Horst Köhler przyznał mu Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (30 sierpnia 2005). 11 listopada 2005 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Decyzją Rady Miejskiej m. Przemyślany otrzymał 14 maja 2004 tytuł Honorowego Obywatela Miasta. Kapituła Pojednania Polsko-Ukraińskiego przyznała mu Nagrodę Pojednania za rok 2007, którą otrzymał 24 czerwca 2007 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach z rąk Metropolity Krakowskiego Kardynała Stanisława Dziwisza i Metropolity Przemysko-Warszawskiego Cerkwi Grekokatolickiej w Polsce Jana Martyniaka.

Działalność społeczna

W latach 1962-1964 pełnił funkcję przewodniczącego Studenckiego Stowarzyszenia Przyjaciół ONZ w Polsce. W 1962 został członkiem Polskiej Grupy Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego (ILA), a w 1992 – Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych (IISS) w Londynie. W 1995-2006 został wybrany członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań nad Pokojem i Polityką Bezpieczeństwa przy Uniwersytecie Hamburskim, w 1996 – członkiem Szwedzkiej Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej, w 2001 – członkiem Rady Międzynarodowego Centrum Demokratycznej Kontroli nad Siłami Zbrojnymi (DCAF), w 2003 – Genewskiego Centrum Polityki Bezpieczeństwa (GCSP).

Dorobek naukowy

Adam Daniel Rotfeld napisał ponad 300 publikacji naukowych, w tym ponad 10 książek, 12 monografii współautorskich, ponad 50 rozdziałów w pracach zbiorowych oraz ponad 300 artykułów. Trzy z jego monografii uzyskały nagrody prezesa Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych i ministra spraw zagranicznych. Ostatnia publikacja: "Polska w niepewnym świecie". wyd. PISM, Warszawa 2006.

Linki zewnętrzne

• Strona Ministerstwa Spraw Zagranicznych Polski
• Adam Daniel Rotfeld na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych
• [1]