Adam Nałęcz Nieniewski
Z Wikipedii
Adam Nałęcz Nieniewski (ur. 19 maja 1886 w Zawadach k. Błaszek, zm. 25 kwietnia 1947 w Olsztynie) - pułkownik Sztabu Generalnego w korpusie kawalerii, uczestnik walk o niepodległość Polski w I wojnie światowej i wojnie z bolszewikami.
Spis treści |
[edytuj] Służba w C.K. Armii i Legionach Polskich
Naukę rozpoczął w 1897 w Wojskowej Niższej Szkole Realnej w Koszycach i kontynuował w Wojskowej Wyższej Szkole Realnej w Hranicach do 1904. W latach 1904-1907 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Wiener Neustadt. Po ukończeniu szkoły był dowódcą plutonu i szwadronu w 6 Galicyjskim Pułku Ułanów w Rzeszowie. W latach 1908-1910 ukończył dwa siedmiomiesięczne kursy kawalerii w Tarnowie i Rzeszowie. Od października 1911 do lipca 1914 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Wiedniu. Po wybuchu wojny pełnił służbę kolejno w austriackiej Kwaterze Głównej, w dowództwie 1 Armii (austriackiej), w Ministerstwie Wojny oraz 55 Dywizji Piechoty i 130 Brygadzie Górskiej na stanowiskach szefa sztabu. 23 maja 1916 został przydzielony do Komendy Legionów Polskich i wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa sztabu. Po kryzysie przysięgowym został szefem sztabu Komendy Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po bitwie z Austriakami pod Rarańczą (noc z 15 na 16 lutego 1918) został internowany (6 marca) i osadzony w więzieniu w Marmaros-Sziget. 10 października zwolniony z więzienia. Wraz z innymi oficerami (między innymi Romanem Góreckim i Włodzimierzem Zagórskim) skierowany do służby w Wojsku Polskim.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
Po przybyciu do Warszawy został przyjęty do WP, w którym zajmował kolejne stanowiska:
- II zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP od X.1918
- szefa sztabu generała J. Hallera od 17 czerwca 1919
- szefa sztabu Frontu Południowo-Zachodniego (Front Śląski i Front Cieszyński) od 1 września 1919
- szefa sztabu Frontu Pomorskiego 19 października 1919-31 marca 1920
- szefa sztabu 1 Armii 1 kwietnia-V.1920
- szefa sztabu 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
- dowódcy 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich 6 lipca-1 sierpnia 1920
- dowódcy IV Brygady Jazdy 16 sierpnia 1920-25 stycznia 1921
- dowódcy Grupy Operacyjnej swojego imienia 26 sierpnia-8 października 1920
- słuchacz Kursu dla wyższych dowódców XII.1920-I.1921
- w dyspozycji szefa Sztabu Generalnego WP I-V.1921
- dowódcy VII Brygady Piechoty 4 DP od 18 maja 1921
- dowódcy Piechoty Dywizyjnej 10 Dywizji Piechoty w Łodzi od 25 września 1921
- dowódcy Piechoty Dywizyjnej 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie 1923-1928
Z dniem 11 kwietnia 1925 "czasowo odkomenderowany" do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie w charakterze zastępcy komendanta. [1] Z dniem 1 listopada 1925 powrócił na poprzednio zajmowane stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 7 DP. [2] W 1926 był kierownikiem Kursu oficerów sztabowych kawalerii w Grudziądzu. Z dniem 1 stycznia 1928 przeniesiony w stan spoczynku.
Na emeryturze osiadł w majątku ziemskim w Chorzenicach k. Częstochowy. W 1940 został zmuszony przez Niemców do opuszczenia majątku. Zamieszkał w Kłomnicach. Po wojnie zgłosił się do marszałka Żymierskiego i uzyskał przydział do WP. W okresie od 5 kwietnia do 3 listopada 1945 pełnił obowiązki dowódcy Okręgu Wojskowego Poznań po czym został zwolniony z czynnej służby. Osiadł w Olsztynie gdzie zmarł 25 kwietnia 1947. Pochowany na cmentarzu we Wróblewie k. Sieradza.
[edytuj] Rodzina
Był synem Stanisława, ziemianina i powstańca z 1863 roku oraz Haliny z Wybickich, wnuczki Józefa Wybickiego. 24 czerwca 1922 zawarł związek małżeński z Janiną z Reszków (1891-1969), córką Edwarda Reszke, śpiewaka operowego. Świadkiem na ślubie był Józef Haller. W 1927 przyszła na świat córka Halina, która później wyszła za mąż za Andrzeja Donimirskiego.
[edytuj] Awanse:
- porucznik kawalerii 1 września 1906
- nadporucznik kawalerii 1 listopada 1912
- rotmistrz kawalerii 1 września 1915
- major kawalerii 1 grudnia 1916 (3 lokata na liście starszeństwa oficerów Legionów Polskich z dnia 12 kwietnia 1917)
- podpułkownik kawalerii
- pułkownik Sztabu Generalnego 10 stycznia 1921 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919)
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Krzyż Kawalerski Legii Honorowej
[edytuj] Literatura:
- Kozłowski W., Pułkownik Adam Nałęcz Nieniewski 1886-1947, [w:] "Na sieradzkich szlakach" nr 2/50/1998/XIII, s. 37-39.
- W. K. Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich, Warszawa l992.
[edytuj] Linki zewnętrzne:
- Andrzej Siwiński, Od parafii do parafii w byłym województwie, część 5, Posiadłość pułkownika Adama Nieniewskiego, Gazeta Częstochowska
- Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
- Juliusz S. Tym, 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich
