Chris Patten
Z Wikipedii
Christopher Francis Patten, baron Patten of Barnes CH (ur. 12 maja 1944 w Cleveleys w hrabstwie Lancashire), polityk brytyjski, członek Partii Konserwatywnej, ostatni brytyjski gubernator Hongkongu, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora, komisarz Unii Europejskiej w gabinecie Romano Prodiego. Obecnie pełni funkcję kanclerza Uniwersytetu w Oksfordzie.
[edytuj] Biografia
Wykształcenie odebrał w St Benedict's School w Ealing Abbey. Studiował w Balliol College na Uniwersytecie w Oksfordzie. Od 1964 r. był członkiem Partii Konserwatywnej. Początkowo był urzędnikiem, a następnie (w latach 1974-1979) dyrektorem Conservative Research Department. W latach 1979-1992 pełnił mandat deputowanego do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Bath.
W 1983 r. został parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie ds. Irlandii Północnej. Następnie został przeniesiony do resortu edukacji. W latach 1986-1989 był ministrem stanu ds. rozwoju zamorskiego w Foreign Office. W latach 1989 r. został członkiem gabinetu jako minister środowiska. Od 1990 r. był przewodniczącym partii (niezależnie od roli lidera, przypisanej premierom Margaret Thatcher i Johnowi Majorowi) i Kanclerzem Księstwa Lancaster. Uchodził za jednego z twórców sukcesu wyborczego konserwatystów w 1992 r. Sam przegrał jednak w tych wyborach walkę o fotel parlamentarny z przedstawicielem Liberalnych Demokratów Donem Fosterem i został zastąpiony na stanowisku przewodniczącego Partii Konserwatywnej przez Normana Fowlera.
Po wyborach, w lipcu 1992 r., został mianowany 28. brytyjskim gubernatorem Hongkongu jako następca Davida Wilsona. Był ostatnim brytyjskim szefem administracji Hongkongu. Wcześniej stanowisko to obsadzali zawodowi dyplomaci, Patton był przede wszystkim politykiem. Angażował się w zmiany zasad wyborczych, polegające na rozciągnięciu czynnych praw na jak największą liczbę mieszkańców; naraził się tym na krytykę działaczy komunistycznych, zarówno z Hongkongu, jak i Pekinu, szykujących się do przejęcia administracji nad Hongkongiem w 1997 r. Jednocześnie działania te (jak i krytyka ChRL) przyniosły mu dużą popularność, którą cieszył się, kiedy opuszczał Hongkong w lipcu 1997 r. - po przekazaniu zwierzchnictwa szefowi władz wykonawczych Specjalnego Regionu Administracyjnego Tung Chee Hwa.
Królowa Elżbieta II odznaczyła Pattena w 1998 r. Orderem Kawalerów Honorowych. W latach 1998-1999 Patten stał na czele Niezależnej Komisji ds. Polityki w Irlandii Północnej (nazwanej od jego nazwiska Komisją Pattena), powołanej na mocy porozumienia z Belfastu z 1998 r. 9 września 1999 r. Komisja ogłosiła raport A New Beginning: Policing in Northern Ireland ("Raport Pattena"), zawierający 175 zaleceń, część o charakterze symbolicznym, część bardziej praktycznych.
Pod koniec 1999 r. został nominowany na członka Komisji Europejskiej pod kierownictwem Włocha Romano Prodiego, objął funkcję komisarza ds. stosunków zewnętrznych Unii Europejskiej (23 stycznia 2000 - 22 listopada 2004). Wielka Brytania zgłosiła jego kandydaturę na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej w 2004 r., ale ostatecznie nie został następcą Prodiego wobec zastrzeżeń Niemiec i Francji. Po zakończeniu pracy w Komisji Europejskiej został wyniesiony do godności para jako baron Patten of Barnes, dzięki czemu zasiadł w Izbie Lordów. Obecnie lord Patten pełni honorowe funkcje kanclerza Uniwersytetów w Oksfordzie i Newcastle. W Partii Konserwatywnej patronuje działaniom tzw. Grupy Reformatorów.
Jego żoną jest adwokat, Lavender Patten. Małżonkowie doczekali się razem trzech córek - Kate, Laury i Alice. Patten jest właścicielem dwóch Norfolk Terrierów - Whiskyego i Sody. W 2005 r. opublikował swoje wspomnienia pt. Not Quite the Diplomat.
W październiku 2003 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego.
[edytuj] Publikacje
- The Tory Case, Longman Higher Education, 1983, ISBN 0-582-29612-9
- Letters to Hong Kong, Hong Kong: Information Services Department, 1997
- East and West: The Last Governor of Hong Kong on Power Freedom and the Future, Pan Macmillan, 1998, ISBN 0-333-74787-2
- Not Quite the Diplomat: Home Truths About World Affairs, Allen Lane, 2005, ISBN 0-7139-9855-5
- Cousins and Strangers: America, Britain, and Europe in a New Century, Times Books, 2006, ISBN 0-8050-7788-X
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik Nicholas Ridley |
Minister środowiska Wielkiej Brytanii 1989-1990 |
Następca Michael Heseltine |
Poprzednik Kenneth Baker |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1990-1992 |
Następca William Waldegrave |
Poprzednik David Wilson |
Gubernator Hongkongu 1992-1997 |
Następca brak |
Poprzednik David Wilson |
Przewodniczący Rady Ustawodawczej Hongkongu 1992-1993 |
Następca John Joseph Swaine |
Poprzednik Kenneth Baker |
Przewodniczący Brytyjskiej Partii Konserwatywnej 1990-1992 |
Następca Norman Fowler |
Poprzednik David Alliance, baron Alliance |
Kolejność precedencji w Zjednoczonym Królestwie Mężczyźni |
Następca Neil Kinnock, baron Kinnock |
W dniu powstania
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Norman Fowler • Lord Havers • Geoffrey Howe • Douglas Hurd • Tom King • Nigel Lawson • John MacGregor • John Major • John Moore • Cecil Parkinson • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Margaret Thatcher • John Wakeham • Peter Walker • Lord Whitelaw • Lord Young of Graffham • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Bealstead • Peter Brooke • John Gummer • Michael Howard • David Hunt • Norman Lamont • Peter Lilley • Lord Mackay of Clashfern • Tony Newton • Chris Patten • David Waddington • William Waldegrave
W dniu powstania
Kenneth Baker • Peter Brooke • Kenneth Clarke • John Gummer • Michael Heseltine • Michael Howard • David Hunt • Douglas Hurd • Tom King • Norman Lamont • Ian Lang • Peter Lilley • John MacGregor • Lord Mackay of Clashfern • John Major • David Mellor • Tony Newton • Chris Patten • Malcolm Rifkind • Lord Waddington • John Wakeham • William Waldegrave
Joaquín Almunia | Péter Balázs | Jacques Barrot | Frits Bolkestein | Joseph Borg | Philippe Busquin | David Byrne | Stavros Dimas | Ján Figeľ | Franz Fischler | Dalia Grybauskaite | Danuta Hübner | Siim Kallas | Sandra Kalniete | Neil Kinnock | Marcos Kyprianou | Pascal Lamy | Erkki Liikanen | Mario Monti | Poul Nielson | Loyola de Palacio | Chris Patten | Janez Potočnik | Romano Prodi | Viviane Reding | Michaele Schreyer | Pavel Telička | Günter Verheugen | António Vitorino | Margot Wallström