General Aircraft Hamilcar
Z Wikipedii
General Aircraft G.A.L. 49 Hamilcar, znany także jako Hamilcar Mk I to duży szybowiec desantowy z okresu II wojny światowej o nośności 7 ton, zdolny do przeniesienia czołgów lekkich typu M22 Locust czy Tetrarch Mk VII.
Wszedł do służby w 1942, łącznie zbudowano 412 egzemplarze tego szybowca. Został użyty bojowo po raz pierwszy w czasie operacji Overlord.
Szybowiec nie cieszył się tak dobrą opinią jak szybowce Horsa. Transportowany w szybowcu czołg był na granicy maksymalnego udźwigu i obciążenia szybowca, zaś holujące go 4-silnikowe maszyny Handley Page Halifax i Short Stirling holując tak ciężki szybowiec leciały na granicy prędkości przeciągnięcia, co stawiało duże wymagania odnośnie precyzji pilotażu. Wysoko umieszczona kabina pilotów i klasyczne podwozie szybowca sprawiało duże niebezpieczństwo w razie napotkania podczas lądowania na rowy i inne przeszkody, w razie ich napotkania dochodziło do kapotażu, w takiej sytuacji załoga zwykle ginęła.
Powstała także wersja Mark X napędzana dwoma silnikami Mercury o mocy 965 KM każdy. Nadal wymagał holowania przy starcie z maksymalnym obciążeniem ale bez żadnego ładunku był w stanie wznieść się o własnych siłach. Wersja ta powstała z myślą o operacjach na Pacyfiku ale nie została wykorzystana bojowo,
|
Samoloty bombowe i torpedowe
|
|
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
|
|
|
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
|
Samoloty doświadczalne i prototypy
|
|
