Gloster Meteor

Z Wikipedii

Gloster Meteor F.3
Gloster Meteor
Dane podstawowe
Państwo	Wlk. Brytania
Producent	Gloster
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	metalowa
Załoga	1
Historia
Data oblotu	marzec 1943
Dane techniczne
Napęd	2 x odrzutowy Rolls-Royce Derwent I
Moc	2 x 8,9 kN
Wymiary
Rozpiętość	13,11 m
Długość	12,57 m
Masa
Startowa	6033 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	793 km/h
Zasięg	2150 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka kal. 20 mm

Gloster Meteor to pierwszy myśliwiec z napędem odrzutowym w służbie RAF-u, wszedł na wyposażenie jednostek bojowych w sierpniu 1944, tylko kilka tygodni po niemieckim Messerschmitt Me 262. Był to drugi myśliwiec odrzutowy na świecie i pierwszy samolot odrzutowy używany przez aliantów. Różne wersje meteora pozostały na służbie poprzez wiele lat – najdłużej w wersji myśliwca nocnego.

Spis treści 1 Historia 2 Służba 2.1 II wojna światowa 2.2 Wojna koreańska 2.3 W służbie innych krajów 3 Wersje produkcyjne 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Prace projektowe nad nowym samolotem rozpoczęto w listopadzie 1940 po dopracowaniu silnika turboodrzutowego który został wynaleziony w 1929 przez Franka Whittle'a. Projektem kierował George Carter z Gloster Aircraft Company, zamówiono i zbudowano osiem prototypów. Oryginalnie samolot miał się nazywać "Thunderbolt" (piorun) ale nazwa została zmieniona na Meteor, aby uniknąć pomyłek z amerykańskim samolotem Republic P-47 Thunderbolt. Prototyp zbudowany jako piąty był pierwszym Meteorem, który wzbił się w powietrze, kiedy 5 marca 1943 odbył się jego pierwszy lot. Prototypy otrzymały silniki de Havilland Halford H., ale ponieważ zakłady de Havilland zarezerwowały sobie te silnika dla projektowanego tam samolotu de Havilland Vampire, do napędu Meteora ostatecznie użyto silników Whittle W.2 produkowanych wówczas przez zakłady Rolls-Royce.

[edytuj] Służba

[edytuj] II wojna światowa

Pierwszy Meteor został dostarczony do 616 dywizjonu myśliwskiego RAF 12 lipca 1944, jeden egzemplarz został wysłany do Stanów Zjednoczonych w ramach wymiany za otrzymany od USAAF Bell YP-59 Aircomet. Meteory 616 dywizjonu po raz pierwszy weszły do akcji 27 lipca 1944, ogółem niszcząc 14 bomb latających V1 do końca wojny. W czasie II wojny światowej żaden Meteor nie stoczył walki z samolotem nieprzyjaciela, choć od stycznia 1945 Meteory wykonywały loty bojowe nad Niemcami z lotnisk w Belgii i zniszczyły około 40 samolotów nieprzyjaciela na ziemi.

W 1946 Meteor IV EE549 ustanowił ówczesny oficjalny rekord prędkości – 616 mil na godzinę. Wcześniej ten sam samolot osiągnął w innym locie 632 mile na godzinę ale nie była próba oficjalna.

[edytuj] Wojna koreańska

W czasie wojny koreańskiej Meteory były używane przez Królewskie Australijskie Siły Powietrze (RAAF), które otrzymały je od RAF-u w latach 1946-52.^[1]. 77 dywizjon RAAF, który wcześniej latał na Mustangach, został przezbrojony w nowe samoloty w czerwcu i lipcu 1951. W okresie od września do listopada tego roku piloci RAAF zdołali zestrzelić bez strat własnych pięć koreańskich MiG-ów-15, samolotów które były znacznie nowocześniejsze od Meteorów. W dużej bitwie powietrznej 1 grudnia 1951 Australijczycy stracili cztery Meteory w walce z dużą grupą MiG-ów - 12 samolotów 77 dywizjonu stawiło czoła 40 koreańskich odrzutowcom. Po tych stratach australijski dywizjon został przesunięty do zadań szturmowych i wspomagania oddziałów naziemnych. Do końca wojny Australijczycy stracili 29 Meteorów, większość z nich została zestrzelona przez artylerię przeciwlotniczą^[2].

[edytuj] W służbie innych krajów

Meteory były produkowane aż do 1954 i łącznie wyprodukowano 3900 sztuk tego samolotu, w większości w wersji Mk. 8. Używane były one przez siły lotnicze takich krajów jak Argentyna, Australia, Belgia, Brazylia, Dania, Ekwador, Egipt, Francja, Izrael, Holandia, Nowa Zelandia, Syria i Szwecja.

[edytuj] Wersje produkcyjne

• Meteor F.1 – Pierwsza werjsa produkcyjna budowana w latach 1943 - 1944.
• Meteor F.2 – Wersja eksperymentalna z innymi silnikami – tylko jeden egzemplarz.
• Meteor F.3 – Wersja z silnikami Derwent I
• Meteor F.4 – Wersja z silnikami Derwent 5 i bardziej aerodynamicznym kadłubem
• Meteor FR.5 – Samolot rozpoznawczo-myśliwski bazujący na wersji F4
• Meteor T.7 – Dwumiejscowy samolot treningowy.
• Meteor F.8 – Wersja F4 z dłuższym nosem.
• Meteor FR.9 - Samolot rozpoznawczo-myśliwski bazowany na wersji F8
• Meteor PR.10 – Samolot rozpoznawczy bazowany na wersji F8.
• Meteor NF.11 – Nocny myśliwiec z radarem.
• Meteor NF.12 – Wersja NF11 z dłuższym nosem i amerykańskim radarem
• Meteor NF.13 – Odmiana "tropikalna" NF 11.
• Meteor NF.14 - NF11 z inną, dwuczęściową osłoną kabiny.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• http://www.meteorflight.com
• http://www.warbirdalley.com/meteor.htm
• http://www.iwm.org.uk/duxford/brit9.htm
• http://www.us-israel.org/jsource/History/meteor.html