Isildur

Z Wikipedii

Isildur – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Pojawia się w Silmarillionie i Niedokończonych opowieściach. Bardzo często wspominają o nim bohaterowie Władcy pierścieni (liczne informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu powieści).

W angielskim oryginale – Isildur
Przekład Marii Skibniewskiej – Isildur
Przekład Jerzego Łozińskiego – Isildur
Przekład Marii i Cezarego Frąców – Isildur

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

[edytuj] Isildur – postać literacka

Isildur (ur. 3209 rok Drugiej Ery – zm. 5 października 2 roku Trzeciej Ery)^[1] – Dúnadan, drugi, wraz ze swoim bratem Anárionem, król Gondoru (panował 123 lata)^[2] oraz Najwyższy Król Arnoru i Gondoru. Był starszym synem Elendila. W Númenorze, jeszcze jako młodzieniec (według długości życia Dúnedainów) dokonał wielkiego czynu – uratował ostatni owoc Nimloth, z którego później w Śródziemiu wyrosło Białe Drzewo. Uciekł przed upadkiem Númenoru (3319 rok) na czele trzech statków. Wylądował wraz z bratem na północy Śródziemia, gdzie założyli jedno z Królestw Númenorejskich na Wygnaniu – Gondor (3320 rok). Wspólnie rządzili państwem (uznając zwierzchnictwo swego ojca jako Najwyższego Króla) ze stolicy w Osgiliath. Domeną Isildura było Ithilien, położone na wschodnim brzegu Anduiny, zaś główną siedzibą Minas Ithil.

W 3429 roku Sauron zaatakował te tereny i zdobył Minas Ithil. Isildur (wraz z rodziną) uciekł w dół Anduiny, po czym udał się na północ do Elendila. Wraz z nim i Gil-galadem maszerował w wojskach Ostatniego Sojuszu na Mordor, walczył w bitwie na Dagorlad (3434 rok) i uczestniczył w oblężeniu Barad-dûr (3434 – 3441). W trakcie ostatniej walki na stokach Góry Przeznaczenia (3441 rok) stał u boku swego ojca. Gdy Sauron zabił Elendila i Gil-galada, Isildur złamanym mieczem Narsilem, odciął Jedyny Pierścień z dłoni Władcy Ciemności, pokonując go. Zabrał tą zdobycz dla siebie nie niszcząc jej, mimo rad Elronda i Círdana. Po zwycięstwie przybrał tytuł Najwyższego Króla. Przebywał w Gondorze dwa lata, umacniając królestwo i przygotowując bratanka Meneldila do objęcia władzy. Na górze Amon Anwar usypał grób i pomnik swego ojca, a w Minas Anor zasadził Białe Drzewo na pamiątkę brata.

Pod koniec 2 roku Trzeciej Ery wyruszył na północ, do Arnoru, by objąć tam rządy. W czasie marszu na wschodnim brzegu Anduiny, w okolicach Pól Gladden, został zaatakowany przez orków. Doszło do bitwy, w której orkowie wybili oddział Isildura w pień. On sam zginął od orkowych strzał, gdy uciekając przepływał rzekę, a Jedyny Pierścień zsunął mu się z palca. Początkowo nie odnaleziono jego ciała. Istnieją jednak uzasadnione przesłanki, iż ostatecznie dokonał tego Saruman, około 2851 roku Trzeciej Ery. Obrabowawszy szczątki króla, nakazał je spalić w jednym z pieców w Isengardzie. Tron w Arnorze po śmierci Isildura objął jego najmłodszy syn Valandil, którego starsi bracia (Elendur, Aratan i Ciryon) zginęli na Polach Gladden.

Isildur był dumnym i energicznym władcą, niewątpliwie bardzo odważnym. Jednak to za jego sprawą nie zniszczono Jedynego Pierścienia, przez co Sauron mógł powrócić.

Godłem Isildura był Księżyc w nowiu.

Imię Isildur pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie Miłujący księżyc (ewentualnie Oddany księżycowi).

[edytuj] Isildur – postać filmowa

W ekranizacji Władcy pierścieni (reżyseria Peter Jackson) Isildura zagrał Harry Sinclair i pojawia się on w Drużynie pierścienia (oraz w Powrocie króla, w jednej z retrospektywnych scen). W filmie widzimy jak Isildur zdobywa w bitwie Jedyny Pierścień, pokonując Władcę Ciemności i jak odmawia zniszczenia tego klejnotu. Pokazana została też scena jego śmierci, choć w całości można ją zobaczyć tylko w wersji reżyserskiej (rozszerzonej) filmu (na DVD). Wszystkie te sceny obiegają nieco od literackiego pierwowzoru.

[edytuj] Przypisy

↑ Wedle kalendarza stosowanego ówcześnie w Śródziemiu (tzw. Kalendarz Królów) był to dzień 5 Narquelië miesiąca (hobbici zwali go Winterfilith). Jedynie z grubsza odpowiada on naszemu październikowi, bowiem ten kalendarz nie jest tożsamy z naszym. Datę tą ustalono na podstawie Niedokończonych opowieści (tekst Klęska na polach Gladden), bowiem w Kronice Lat (Dodatku B do Władcy pierścieni) podany jest tylko rok tej batalii. Otóż Isildur wyruszył z Osgiliath dnia 5 miesiąca Yavannië (nazwa używana przez hobbitów Halimath, mniej więcej nasz wrzesień), a 30 dni później (5 Narquelië) został zaatakowany przez orków. Obliczeniom tym jest poświęcona krótka dyskusja na forum dyskusyjnym Hobbiton [1]
↑ Angielska Wikipedia niesłusznie podaje, iż Isildur przez 2 lata był królem Gondoru. Dwa lata (3441 Drugiej Ery – 2 Trzeciej Ery) panował jako Najwyższy Król Arnoru i Gondoru.