Księstwo Słupskie
Z Wikipedii
Fürstentum Stolp Księstwo Słupskie |
||||
|
||||
|
||||
Język urzędowy | niemiecki | |||
Język używany | niemiecki, pomorski, polski, | |||
Stolica | Słupsk Darłowo |
|||
Typ państwa | monarchia | |||
Ostatnia głowa państwa | książę Eryk Pomorski | |||
Powierzchnia • całkowita |
-. na świecie 5 550 km² |
|||
Liczba ludności (1478) • całkowita • gęstość zaludnienia |
-. na świecie ok. 13 tys. ok. 2,3 osób/km² |
|||
nadanie przywileju menniczego przez Bogusława V | od Księstwa Wołgoskiego 1368 |
|||
przyłączenie | do Księstwa Pomorskiego 1478 |
|||
Religia dominująca | katolicyzm | |||
Strefa czasowa | UTC +1 – zima UTC+2 – lato |
Księstwo Słupsko-Wołogoskie (niem. Fürstentum Stolp) – państwo istniejące w latach 1368-1478, jedno z księstw pomorskich. Obejmowało ziemie dzisiejszych powiatów: słupskiego, sławieńskiego, bytowskiego, lęborskiego oraz fragmentów wejherowskiego i koszalińskiego (w gminie Polanów).
Spis treści |
[edytuj] Geografia
Księstwo położone było w dorzeczach trzech rzek pobrzeża: Słupii, Wieprzy i Łeby. Południową granicę wyznaczał skraj Puszczy Miasteckiej. W skład państwa wchodziło kilka jezior przybrzeżnych, m.in. Łebsko. Główne grody to Słupsk, Darłowo, Sławno oraz Ustka, a później także Lębork i Bytów, znajdujące się na terenie nadanej jako lenno książętom słupskim ziemi bytowsko-lęborskiej.
[edytuj] Historia
W 1368 r. miasto Słupsk uzyskało od księcia Bogusława V przywilej menniczy – nastąpiło wtedy formalne wyodrębnienie się Księstwa Słupskiego z Księstwa Wołogoskiego. Słupsk został książęcą rezydencją. Pierwszym władcą został Bogusław V, który jako pierwszy podjął się budowy zamku. Budowę przerwano wraz ze śmiercią władcy w 1373. Stała siedziba książęca znajdowała się w Darłowie.
Po Bogusławie V rządy w księstwie objął Kazimierz IV, znany jako Kaźko Słupski, wnuk Kazimierza Wielkiego, będący również kandydatem do tronu polskiego. Rządził krótko, do roku 1377. Po jego śmierci władzę w państwie przejął Warcisław VII, najstarszy syn Bogusława V.
W 1386 Warcisław wraz z bratem, Bogusławem VIII zawarli antypolski pakt z zakonem krzyżackim. Jego postanowienia cofnięto w 1390 r., gdy Warcisław złożył hołd królowi polskiemu w Pyzdrach. Akt hołdu lennego zawierał przyrzeczenie pomocy w ewentualnej wojnie z państwem zakonu krzyżackiego.
Po pożarze Słupska w 1395 i śmierci Warcisława VII, pełnię władzy w Księstwie Słupskim uzyskał Bogusław VIII. Podejmował on dwukrotnie próby wybudowania zamku w mieście, jednak mieszczaństwo stawiało opór. Bogusławowi VIII udało się jednak umieścić w mieście książęcą mennicę.
W 1478 r. Księstwo Słupskie stało się częścią większego organizmu państwowego – Księstwa Pomorskiego. Sam Słupsk cieszył się znacznymi przywilejami. Został zdegradowany w 1637 r., gdy tzw. Pomorze Tylne zostało włączone do Brandenburgii, a stolicą regionu stał się Stargard Szczeciński. Obecnie obszar księstwa podzielony jest między województwo zachodniopomorskie a województwo pomorskie.
[edytuj] Zobacz też
- historia Słupska
- ziemia sławieńska
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (pl) Historia Księstwa Słupskiego i Sławieńsko–Słupskiego na stronach Słupskiego Serwisu Informacyjnego
Własne: Księstwo Pomorskie • Ziemia santocka • Księstwo Sieradzkie • Księstwo Łęczyckie • Księstwo Inowrocławskie • Księstwo Gniewkowskie • Księstwo Dobrzyńskie • Księstwo Płockie • Ziemia wieluńska z Częstochowa • Księstwo Mazowieckie • Księstwo Chełmskie • Księstwo Bełskie • Księstwo Podolskie • Hospodarstwo Mołdawskie • Księstwo Włodzimierskie • Hospodarstwo Wołoskie • Księstwo Słupskie • Prusy Zakonne • Ziemia lęborsko-bytowska • Prusy Książęce • Republika Nowogrodzka
Wspólne z Litwą: Księstwo Kurlandii i Semigalii