M10 Wolverine

Z Wikipedii

M10
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Trakcja	gąsienicowa
Typ	niszczyciel czołgów
Załoga	5 ludzi
Historia
Prototyp	1942
Lata produkcji	1942-1944
Wyprodukowano	6706
Dane techniczne
Silnik	2 sprzężone 2-suwowe silniki wysokoprężne, rzędowe 6-cylindrowe General Motors 6046 Model 6-71M
Moc	375 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	11,5 KM/t
Nacisk jedn.	0,91 kg/cm²
Wymiary
Długość maks.	6,83 m
Długość kadłuba	5,97 m
Szerokość	3,05 m
Wysokość maks.	2,90 m
Prześwit	0,43 m
Masa
Masa bojowa	29,6 t
Poj. zb. paliwa	624 l
Opancerzenie
Typ pancerza	spawany z elementów walcowanych i odlewanych
Grubość pancerza	12-57 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	48-50 km/h
W terenie	30 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	90 cm
Rowy	230 cm
Ściany pionowe	60 cm
Stoki o nachyleniu do	27%
Zasięg	320 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Artyleryjskie	armata kal. 75 mm, model M7 z zapasem amunicji 54 pociski
Strzeleckie	wkm Browning HB M2 kal. 12,7 mm
Użytkownicy
USA, ZSRR, Kanada, Polska, Wlk. Brytania, Brazylia, Francja

M10 Gun Motor Carriage to amerykański niszczyciel czołgów produkowany w czasie II wojny światowej, znany nieoficjalnie jako Wolverine (ang. rosomak). W armii brytyjskiej nosił nazwę Achilles.

Spis treści 1 Historia 2 Służba 3 Pojazdy pochodne 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Po wybuchu wojny w Europie w armii amerykańskiej powstały dwa nowe komitety "Tank Destroyer Board" i "Tank Destroyer Command", których zadaniem było opracowanie doktryny wojennej na temat użycia niszczycieli czołgów oraz ustalenie wymagań technicznych dla tego typu pojazdów. Prace na nowym niszczycielem czołgów rozpoczęły się w 1942, kiedy na podstawie danych dostarczonych przez wywiad amerykańskie zdecydowano, że wtedy istniejące pojazdy nie były zadowalające. W 1942 roku opracowano projekt niszczyciela czołgów, którego konstrukcja opierała się o podwozie czołgu M4 Sherman. Początkowo nosił oznaczenie T35, zmienione później na M10. W jego konstrukcji użyto podwozia czołgu M4A2 i uzbrojonej w działo kalibru 76,2 mm wieży z prototypowego czołgu ciężkiego T1. Po zakończeniu prób i dokonaniu zmian, zmieniono oznaczenie pojazdu na T35E1.W lipcu 1942 roku zmieniono oznaczenie na M10 GMC. Pojazdy na podwoziu czołgu M4A3, nosiły oznaczenie M10A1.

[edytuj] Służba

Niszczyciele czołgów M10 były używane w armii USA i w armiach krajów alianckich m. in Wielkiej Brytanii, Francji, Kanady, Brazylii. Znalazły się także w uzbrojeniu Wojska Polskiego. Walczyły zarówno w składzie 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka we Francji i Niemczech, jak i w II Korpusie Polskim we Włoszech.

[edytuj] Pojazdy pochodne

• Full Track Prime Mover M35: M10A1 bez wieży, przystosowany do holowania artylerii polowej 155 i 240 mm.
• Achilles Mk IC: M10 z wczesnym typem wieży w służbie brytyjskiej uzbrojony w armatę 17 funtową.
• Achilles Mk IIC: M10 z późnym typem wieży ( z przeciwwagami w kształcie kaczych dziobów ) w służbie brytyjskiej uzbrojony w armatę 17 funtową.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Pojazdy II wojny światowej
• OnWar