M12 GMC

Z Wikipedii

M12 Gun Motor Carriage
Działo w czasie walk we Francji w 1944 roku
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Pressed Steel Car Co.
Typ pojazdu	samobieżne działo polowe
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	6 (dowódca, kierowca, 4 kanonierów obsługi działa)
Historia
Prototypy	1942
Produkcja	1944
Wyprodukowano	100
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy w układzie gwiazdy, 9-cylindrowy Wright Continental R-975C-1 o mocy 400 KM
Transmisja	mechaniczna
Pancerz	grubość: 6 – 12 mm
Długość	6,67 m
Szerokość	2,67 m
Wysokość	2,88 m
Prześwit	0,43 m
Masa	26 700 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	24 km/h (po drodze) 12 km/h (w terenie)
Zasięg	225 km (po drodze)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata M1919 kal. 155 mm (zapas amunicji – 10 szt.)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone

M12 155mm Gun Motor Carriage - amerykańskie samobieżne działo polowe z okresu II wojny światowej.

[edytuj] Historia

M12 GMC zaprojektowany został na zmodyfikowanym podwoziu czołgu M3 Lee (silnik został przesunięty na przód pojazdu) na którym zamontowano działo kalibru 155 mm. Prace nad nowym pojazdem rozpoczęły się w czerwcu 1941, pierwsze próby przeprowadzono w lutym 1942. Początkowo zaplanowano produkcję 50 egzemplarzy, ale ostatecznie zdecydowano podwoić zamówienie.

W tym samym czasie zaprojektowano także Cargo Carrier M30 – była wersja M12 bez działa, służąca jako transporter amunicyjny. Na każdy M12 przypadał jeden transporter M30 który także przewoził załogę obsługującą M12. M30 nie posiadały z tyłu kadłuba lemiesza stabilizującego pojazd w czasie strzelania.

[edytuj] Służba

Oryginalnie planowano je używać wyłącznie do szkolenia, ale 75 sztuk M12 (i taka sama liczba M30) zostało wysłanych do Europy, wzięły udział w zdobywaniu Kolonii i Linii Zygfryda.